NHL preview: Pacific Division

Door

De gladiatoren van het ijs staan weer te trappelen van ongeduld. Nog heel even wachten en dan gaat op woensdag 4 oktober het nieuwe seizoen in de NHL weer los. Bij SportAmerika nemen we de vier divisies onder de loep, zodat je weet wat je de komende maanden kunt verwachten. Vandaag is het de beurt aan de Pacific Division.

Anaheim Ducks (2016-17: 46-23-13, 1e in divisie)

Voor het vijfde jaar op rij veroverden de Ducks de titel in de Pacific Division, maar in de Conference-finale riepen de Predators de formatie uit Anaheim een halt toe. Met vier nederlagen op rij begonnen Ryan Getzlaf en consorten beroerd aan het seizoen, maar mede dankzij een ineenstorting van de San Jose Sharks sleepte Anaheim de divisietitel binnen.

Wie anders dan Getzlaf zelf was vorig jaar de belangrijkste speler in Orange County. Met vijftien goals was de captain niet bijster productief, maar hij stond aan de basis van niet minder dan 58 treffers. In Rickard Rackell hebben de Ducks hun nieuwe goalgetter. De 23-jarige Zweed scoorde 33 keer in zijn derde volledige seizoen. In de play-offs was het aanvankelijk alle pucks op Getzlaf, maar de Predators legden de captain van de Ducks aardig aan de ketting en dat werd Anaheim uiteindelijk fataal.

De fans in Anaheim werden niet getrakteerd op een spectaculaire zomer. Francois Beauchemin keert op zijn oude dag terug om de aangeslagen defensie te versterken. Hampus Lindholm en Sami Vatanen ondergingen in juni een operatie aan de schouder en de twee verdedigers missen waarschijnlijk de start van het seizoen. De ervaring van de 37-jarige Beauchemin komt dus wel even goed van pas. Ook Ryan Kesler zal voorlopig niet van waarde zijn. De 33-jarige aanvaller is geopereerd aan zijn heup en richt zich op een rentree in december.

Ryan Miller vervangt de naar Colorado vertrokken Jonathan Bernier. Het zijn dus de oude, vertrouwde namen die het weer moeten gaan doen voor de Ducks. Wat betreft de powerplay heeft coach Randy Carlyle nog wel wat werk te doen. De beste powerplay van 2016 was vorig seizoen niet meer dan een grijze muis. Dit team is echter hoe dan ook sterk genoeg om nu alvast aan de play-offs te gaan denken.

Edmonton Oilers (2016-17: 47-26-9, 2e in divisie)

Voor de Edmonton Oilers geldt hetzelfde als de Toronto Maple Leafs. Iedereen wist dat ze goed waren, maar de meeste mensen hadden niet verwacht dat ze nu al zó goed zouden zijn. Dat Connor McDavid al in zijn tweede jaar tot honderd punten kwam, hielp natuurlijk ook mee. Eén van de nieuwe sterren in de NHL kreeg assistentie van Leon Draisaitl. De jonge Duitser noteerde 29 goals en 48 assists.

Na elf jaar keerden de Oilers terug in de play-offs en daarin waren ze in de eerste ronde een maatje te groot, maar vooral te snel, voor de aangeslagen Sharks. In de tweede ronde moesten de Ducks heel diep gaan om af te rekenen met de jonge honden van coach Todd McLellan. Was Edmonton in het reguliere seizoen wat wisselvallig, de play-offs vormden daarop geen uitzondering. Een goede overwinning werd gemakkelijk afgewisseld met een flinke oorwassing. Op de lange termijn kunnen de jonge Oilers deze bagage echter maar al te goed gebruiken.

De organisatie trok deze zomer vooral de portemonnee om de contracten van McDavid en Draisaitl te verlengen. McDavid gaat de komende jaren niet minder dan 12,5 miljoen dollar per jaar verdienen. Draisaitl moet het doen met 8,5 miljoen dollar per jaar. Of het voor de lange termijn verstandig is om zoveel geld in twee spelers te steken, zal de toekomst uitwijzen. De Oilers namen Ryan Strome over van de Islanders en deze aanwinst geeft McLellan aanvallend nog meer mogelijkheden. Afgelopen seizoen kwam Strome tot dertig punten, maar in Edmonton hopen ze de Strome te zien van drie jaar geleden. Als 21-jarige scoorde de Canadees toen 17 goals en 33 assists en hielp de Islanders destijds naar de tweede plaats in de divisie.

Deze jonge Oilers nemen de ervaring van vorig seizoen mee naar deze jaargang en het vervelende voor de concurrentie is dat dit team alleen maar beter wordt. De hegemonie van de Ducks zal doorbroken worden en de fans gaan een mooi jaar tegemoet waarbij plaatsing voor het postseason al op voorhand een zekerheidje lijkt.


San Jose Sharks (2016-17: 46-29-7, 3 in divisie)

De trip naar de Stanley Cup-finale in 2016 eiste vorig jaar zijn tol. De play-offs en een korte vakantie vanwege de World Cup of Hockey bleek te veel van het goede voor een aantal spelers. Blessures liepen dan ook als een rode draad door het seizoen. Van prospect Timo Meier werd veel verwacht, maar de jonge Zwitser was de eerste in een lange rij die afhaakte. Het lukt Tomas Hertl maar niet om fit te blijven. Dit keer speelde de knie de Tsjech parten en miste hij 32 wedstrijden.

Aan het einde van de competitie liep ook Joe Thornton een zware knieblessure op, al verscheen Jumbo in de play-offs nog wel op het ijs. Dit gold ook voor Logan Couture. De center bracht deze zomer veel tijd door in de tandartsstoel omdat zijn gebit aan gort lag. Ondanks alles leken de Sharks nog wel op weg naar een divisietitel, maar in de slotfase van de competitie stortte de boel in elkaar en het lukte coach Peter DeBoer niet om een noodverband aan te brengen. De Oilers waren een maat te groot in de play-offs.

Begin juli gebeurde iets wat niemand voor mogelijk had gehouden. Patrick Marleau verliet zijn geliefde San Jose en tekende voor drie seizoenen in Toronto. De grote man van deze franchise zal gemist worden, maar de organisatie vindt dat de jonkies nu op moeten staan en Marleau moeten doen vergeten. Timo Meier, Kevin Labanc en Marcus Sorensen debuteerden vorig jaar al en van Joonas Donskoi en Mikkel Boedker mag veel meer worden verwacht dan ze vorig seizoen lieten zien. GM Doug Wilson slaagde in zijn opzet om na Brent Burns ook Marc-Eduard Vlasic en Martin Jones lang aan zich te binden.

Het raamwerk staat dus nog wel, maar raakt wel op leeftijd. Captain Joe Pavelski is inmiddels 33 en het is de vraag hoe de 38-jarige Thornton is hersteld van zijn zware knieblessure. Als alles goed valt, zijn de Sharks weer een team om rekening mee te houden. Maar of de oudgedienden zich kunnen meten met teams als de Oilers is maar zeer de vraag.

Calgary Flames (2016-17: 45-33-4, 4e in divisie en wildcard)

In zijn eerste seizoen leidde coach Dan Gulutzan de Flames naar de play-offs. Erg lang duurde dit feestje niet, want de trotse franchise uit Calgary boog al na vier wedstrijden het hoofd. Net als in het reguliere seizoen bleken de Ducks een paar maten te groot. De Flames hadden bedacht dat Brian Elliott en Chad Johnson een goed duo moest vormen tussen de palen. Geen van de twee blonk echter uit waardoor Calgary gemiddeld ruim 2,5 goals per wedstrijd om de oren kreeg.

Aanvallend moest Johnny Gaudreau een klein stapje terugdoen. De kleine winger uit New Jersey miste tien wedstrijden en kwam tot 61 punten. In Sean Monahan hebben ze in Calgary nog zo’n jonge, zeer talentvolle aanvaller. In zijn vierde seizoen in de NHL scoorde de bijna 23-jarige Canadees 31 goals. In tegenstelling tot Gaudreau liet Monahan in de play-offs wel van zich horen. Zijn vier goals waren echter bij lange na niet genoeg om het de Ducks lastig te maken.

De Flames waren wel klaar met hun tandem tussen de palen en dus kon zowel Elliott als Johnson de koffers pakken. De dertigers Mike Smith en Eddie Lack moeten de twee goalies snel doen vergeten. De belangrijkste aanwinst is echter Travis Hamonic. De verdediger bewees de laatste zeven jaar zijn waarde voor de Islanders en hoopt zich in Calgary verder te ontwikkelen. Met zijn 27 jaar heeft de Canadees zijn beste jaren nog voor zich.

Mark Giordano, TJ Brodie en Dougie Hamilton bleven de Flames trouw, waardoor Calgary met recht mag spreken over een sterke defensie. Aanvallend is er niet veel veranderd in het Scotiabank Saddledome, dus kunnen Monahan en Gaudreau ook nu weer gaan doen waar ze goed in zijn: verdedigers in de luren leggen, veel scoren en de Flames naar de play-offs leiden.

Los Angeles Kings (2016-17: 39-35-8, 5e in divisie)

In dit decennium wonnen de Kings al twee keer de Stanley Cup, maar toch zijn de laatste jaren teleurstellend in het Staples Center. Voor het tweede jaar op rij miste de kampioen van 2012 en 2014 de play-offs en dit kostte coach Darryl Sutter zijn baan. De Canadees wist de Kings aan slechts 39 overwinningen te helpen vorig seizoen en wordt vervangen door John Stevens. De 51-jarige coach stond in het seizoen 2011-2012 ook al heel even aan het roer in Los Angeles. Stevens moet hopen dat Anze Kopitar zijn topvorm snel terug weet te vinden. Afgelopen seizoen kwam de Sloveense goalgetter tot slechts 12 doelpunten.

Routinier Jeff Carter deed het met 32 treffers veel beter, maar kreeg nauwelijks hulp van zijn ploeggenoten. Tanner Pearson was naast Carter de enige met meer dan twintig goals. Goalie Jonathan Quick raakte al in de seizoensouverture tegen de Sharks geblesseerd en keerde pas in februari terug. Het probleem was echter vooral het gebrek aan scorend vermogen.

Achter de schermen gebeurde er deze zomer veel in SoCal. Niet alleen werd er een nieuwe coach aangesteld, maar ook de succesvolle GM Dean Lombardi werd vervangen. Clubicoon Rob Blake is zijn opvolger en de voormalig verdediger kan flink aan de bak. Voor de Kings is het te hopen dat de oude Kopitar snel opstaat, want anders loopt de franchise voor het derde jaar op rij de play-offs mis.

Mike Cammalleri keert op zijn oude dag terug naar de plek waar het voor hem allemaal begon, maar we mogen geen wonderen verwachten van de 35-jarige aanvaller. Het is vooral weer veel van hetzelfde in LA, dus geeft de organisatie de spelers die vorig seizoen faalden een tweede kans. Tyler Toffoli is één van de spelers die onder zijn kunnen presteerde. De center heeft bewezen dat hij dertig goals kan scoren en dergelijke cijfers kunnen de Kings erg goed gebruiken dit seizoen als ze dit seizoen meer dan 82 wedstrijden willen spelen.


Arizona Coyotes (2016-17: 30-42-10, 6e in divisie)

De Arizona Coyotes waren niet erg goed afgelopen seizoen. Dankzij de nog slechtere Canucks eindigden de Desert Dogs niet onderaan in deze divisie. De oorzaken zijn snel gevonden. Gemiddeld scoorde een team in de NHL 227 goals. De Coyotes bleven steken op 191. De franchise uit Glendale kreeg in totaal 258 goals om de oren, terwijl het gemiddelde in de league lag op 227. Radim Vrbata kwam als enige tot twintig goals. Oliver Ekman-Larsson is een talentvolle verdediger en met acht goals op de powerplay aanvallend ook erg belangrijk, maar de 26-jarige Zweed mag ook best wat hulp van zijn ploeggenoten verwachten.

https://youtu.be/_cGBn0CLFF8

De jonge Max Domi had daarvoor kunnen zorgen, maar miste bijna twee maanden vanwege een blessure. In de 59 wedstrijden die hij speelde, kwam Domi tot 9 goals en 29 assists. Voor de fans is het niets nieuws dat hun favorieten de play-offs missen. In 2012 waren de Coyotes voor het laatst van de partij.

Voor het eerst sinds de franchise in Arizona gevestigd is, zal Shane Doan geen deel uit maken van de spelersgroep. Na 21 seizoenen vond de winger het mooi geweest en zette een punt achter zijn loopbaan. In Derek Stepan en Niklas Hjalmarsson hebben de Coyotes twee spelers gehaald die de ervaring en leiderschap van Doan moeten kunnen opvangen. Stepan zal ook voor goals moeten zorgen, want Vrbata trekt op zijn oude dag nog naar de Florida Panthers. Arizona zag ook goalie Mike Smith vertrekken, maar in Antti Raanta heeft de organisatie een capabele vervanger. De Fin speelde in het verleden voor de Blackhawks en de Rangers, maar was nog nergens eerste keus.

Na acht jaar namen de Coyotes ook afscheid van coach Dave Tippett. Hij wordt vervangen door Rick Tochett. De Canadees was tussen 2008 en 2010 hoofdcoach in Tampa Bay en de laatste jaren assistent bij de Penguins. Aan Tochett de loodzware taak deze jonge groep uit de kelder van deze divisie te leiden.

Vancouver Canucks (2016-17: 30-43-9, 7e in divisie)

De Canucks waren jarenlang een powerhouse in het westen, maar daar is allang geen sprake meer van. De Stanley Cup-finalist van 2011 bivakkeerde vorig seizoen in de krochten van de league. Vancouver rekent nog altijd op de Sedins, maar de jaren beginnen te tellen bij de Zweedse tweeling. Henrik en Daniel kijken terug op een teleurstellend seizoen, waarin ze beiden tot vijftien goals kwamen. De talentvolle Bo Horvath moet het stokje over gaan nemen. De 22-jarige Canadees was vorig seizoen topscorer van de Canucks met 20 goals en 32 assists. Daarmee is direct het grootste probleem van de Canucks blootgelegd. De ploeg scoort ongelooflijk moeilijk.

Slechts 182 keer mochten de fans juichen voor een doelpunt van de eigen favorieten. Alleen de Avalanche-fans troffen het nog slechter. Wat betreft het aantal tegengoals bungelde Vancouver ook in de kelder van de league. De naar Anaheim vertrokken Ryan Miller verloor 29 van zijn 54 wedstrijden en kreeg gemiddeld 2.80 goals per wedstrijd tegen. Afgezien van een paar invalbeurten in 2004 deed de 36-jarige goalie het alleen in 2013 met 2.81 nog iets slechter. Het is dan ook niet vreemd dat de eens zo trotse Canucks voor het tweede jaar op rij de play-offs misten.

Travis Green moet voor een frisse wind gaan zorgen in het westen van Canada. De 47-jarige coach was succesvol met de Utica Comets, het AHL-team van de Canucks, en mag zich nu met de grote jongens gaan meten. Met Sam Gagner heeft Green in elk geval een speler die wat scorend vermogen meeneemt. In Columbus kwam de center vorig jaar tot vijftig punten. Anders Nilsson kwam in de zomer over van Buffalo en gaat met zijn landgenoot Jacob Markstrom strijden om de erfenis van Ryan Miller. Markstrom speelt al acht jaar in de NHL en noteert daarin een save percentage van .906. Nilsson heeft vijf jaar ervaring en doet het met .908 ietsje beter.

In Brock Boeser hebben de Canucks een veelbelovende jonge speler. De twintigjarige Amerikaan debuteerde vorig jaar al en kwam in negen wedstrijden tot vier goals. Tijdens de voorbereiding laat Boeser zich ook goed zien. In z’n eerste drie duels scoorde de Amerikaan vier goals. De rookie gaat zijn team echter niet naar de play-offs leiden. Daarvoor zijn de Canucks nog lang niet sterk genoeg.

Vegas Golden Knights (nieuw in de NHL)

De wereld maakt dit seizoen kennis met een nieuwe franchise. Hoewel de NHL al een paar jaar speelde met het idee, kwam de club op 22 juni 2016 officieel van de grond. De Vegas Golden Knights zouden debuteren in het seizoen 2017/’18 en gaan spelen in de T-Mobile Arena. Reid Duke is de eerste speler die door de Golden Knights werd vastgelegd, maar de meeste aandacht zal voorlopig even gaan naar Vadim Shipachyov. De Russische center is inmiddels al dertig jaar, maar gaat eindelijk zijn NHL-debuut maken. Bij St. Petersburg was Shipachyov vorig seizoen in de KHL goed voor 26 goals en 50 assists in vijftig wedstrijden. De fans mogen dus iets verwachten van de Russische international.

Tijdens de expansion draft zette general manager George McPhee zijn zinnen op verdedigers. De nieuwe franchise haalde maar liefst dertien verdedigers naar The Sin City en opmerkelijk genoeg werd juist van de meest ervaren spelers alweer snel afscheid genomen. Marc Methot, David Schlemko en Alexei Emelin werden onderdeel van trades die de club op de lange termijn moeten helpen.

In Marc-André Fleury hebben de Golden Knights in elk geval alvast een prima goalie. De inmiddels 32-jarige Canadees won drie Stanley Cups in Pittsburgh maar is de laatste jaren voorbijgestreefd door Matt Murray. In Nevada begint Fleury dus aan een nieuw hoofdstuk en hij zal voorlopig door het leven gaan als het gezicht van deze franchise.

In James Neal en Jonathan Marchessault hebben de Golden Knights twee gekende goalgetters. Ook David Perron bewees in het verleden al dat hij gemakkelijk het net kan vinden. Toch gaat geen van deze drie spelers de boeken in als eerste doelpuntenmaker van deze franchise. Deze eer gaat naar de jonge Tyler Wong, die in de oefenwedstrijd tegen de Canucks deze eer te beurt viel. Een nieuw team heeft het traditioneel moeilijk in het eerste jaar en van de Golden Knights mogen we dan ook geen wonderen verwachten. De club moet aan klantenbinding gaan doen in Las Vegas en hopen dat het de Avalanche onder zich kan houden in deze divisie.

Hier kun de de voorbeschouwing op de Atlantic Division vinden. De preview van de Metropolitan Division vind je hier en klik hier voor die van de Central Division.

Ook leuk om te lezen