NHL 3-on-3: De Stanley Cup gaat wéér naar Chicago

Door op jun 17, 2015

PicsArt_1434390389851

De Conn Smythe Trophy ( play-off MVP)  ging naar Duncan Keith. Zijn vele minuten en winnende doelpunt in game 6 zorgden dat hij de terechte winnaar is van deze beker. Maar welke Blackhawk gun jij de Stanley Cup het meeste? En voor wie bij de Lightning vind jij het het zuurst dat hij naast de Stanley Cup greep?

AA:
Alle Hawks spelers gun ik het van harte, ze hebben het dik verdiend door ook afgelopen jaargang weer zo’n ijzersterk collectief te vormen. Maar als ik er eentje moet uitkiezen die ik al die Stanley Cups het meeste gun, dan is dat Marian Hossa.

‘Hoss’ is altijd al één van mijn lievelingsspelers geweest. Ook toen hij nog voor Ottawa uitkwam, heel lang geleden. Ik weet nog goed dat ik, toen ik zelf nog ijshockey speelde, helemaal weg was van die Slowaakse power forward met de magische handjes en dat getinte viziertje. In zijn periode bij de Senators en daarna Thrashers, was hij een pure goal scorer waar je in de defensieve zone niet al te veel van kon verwachten. Toch vond ik hem toen al uniek: niemand in de league combineerde snelheid, explosiviteit en finesse zoals Hossa dat deed. Helaas bleef hij lange tijd ondergewaardeerd, zowel onder de hardcore als mainstream fans. Maar in de jaren die volgden, kortstondig als Penguin en Red Wing en uiteindelijk als Blackhawk, groeide hij uit tot één van de meest complete aanvallers in de NHL. Naast scoren werd hij ook een meester in meeverdedigen en pucks stelen. Critici kunnen niet meer om hem heen. Hossa is tegenwoordig in iedereens optiek een unieke speler en krijgt eindelijk de waardering die hij verdient. Geen enkele actieve NHL’er behalve Hossa, kan zeggen dat hij vijf keer in acht seizoenen een Cup Final heeft gespeeld (en daar ook nog eens drie van heeft gewonnen). De man is een legende en ik ben blij voor hem dat hij in de laatste fase van zijn loopbaan deel mag uitmaken van de dynasty genaamd Chicago Blackhawks.

 

BR:
Het is toch altijd mooi als een oude rot in zijn laatste kunstje eindelijk de Stanley Cup mag optillen. Zo was dat met Rod Brind’Amour in 2006. Dit jaar gun ik het daarom Kimmo Timonen. De veertigjarige Fin verloor al eens de finale met de Flyers en was dit jaar een late toevoeging voor de Blackhawks. Zijn bijdrage was niet groots, maar zijn verhaal wel. Zijn lange carrière leek afgelopen zomer tot een einde te komen na de ontdekking van bloedproppen in zijn been en longen. Nu staat hij tien maanden later met een zwaar stuk ijzer boven zijn hoofd.

 

Als tegenhanger van Timonen moet ik dan toch denken aan Brenden Morrow. Zal hij nog een kans krijgen?

JV:
De meeste Blackhawks hebben de Cup al eens gewonnen en mede daarom heb ik niet iemand die ik de Cup specifiek gun. Keith gunde ik wel de Conn Smythe, mede omdat ik vind dat hij al jaren in de schaduw staat van Patrick Kane en Jonathan Toews, maar ondertussen al jaren achtereen een bijzonder belangrijke speler van de Blackhawks is. Keith is verdedigend betrouwbaar en aanvallend waardevol door de nodige punten te scoren. Bij de Lightning vind ik het het zuurst voor Steven Stamkos. Hij maakte zelf niet de beste play-offs door, maar is al jaren het gezicht van de Lightning. Na zijn scheenbeenbreuk is hij ontzettend sterk teruggekomen en een Stanley Cup had die terugkeer perfect kunnen onderstrepen.

Foto: Getty Images

Pagina's: Pagina 1, Pagina 2, Pagina 3, Pagina 4
Tags: ,,,,,,,,

Heb een zwak voor (West) Canada en haar nationale sport. Woonachtig in de vlakke polder van Noord-Holland, droom ik van de Canadese Rockies. Ik volg de NHL sinds 2006 en voel me bevoorrecht dat ik in 2011 en 2015 een paar potjes heb mogen kijken. Ik heb geen voorkeur voor een specifiek team......oh ja wel.... Volg me op twitter: @baslund19

Ook leuk om te lezen