Met het seizoen in de boeken en het off-season onderweg, werpen we een blik in de achteruitkijkspiegel van het NFL-seizoen. In volgorde van de draft, van slechtste team naar het beste, kijken we terug op het seizoen van de 32 verschillende NFL-teams. Vandaag in deel 6: Tampa Bay Buccaneers.
FLINKE TERUGVAL
Na een 9-7 seizoen in 2016 waren de verwachtingen voor 2017 hooggespannen rondom de Tampa Bay Buccaneers. In het tweede jaar onder Dirk Koetter zouden Jameis Winston en co. doorpakken en een echte bedreiging vormen voor de toppers in de NFC.
Het liep alleen heel anders, want binnen een jaar tijd vond de ploeg zichzelf weer terug in de kelder van de NFC South. Iets wat tot een gefrustreerd team leidde en dit kwam wellicht het best tot uiting toen de New Orleans Saints in week 9 de vloer met ze aanveegden.
A lot going on here between Jameis Winston, Marshon Lattimore, and Mike Evans pic.twitter.com/TNBXPdt0lp
— Eric Rosenthal (@ericsports) 5 november 2017
Met name de verdediging liet het in 2017 flink afweten. De Buccaneers-verdediging had de twijfelachtige eer om bovenaan te staan als het aankomt op het meest opgegeven aantal yards per wedstrijd. Dit kwam met name door een miserabele pass defense die statistisch de slechtste van de hele NFL was.
Ondanks dat de ploeg in aanvallend opzicht over een jonge talentvolle quarterback beschikt, een hele goede receiver heeft en genoeg wapens daarom heen leek te hebben, was het niet genoeg om verder dan een 5-11 record te komen. Al met al een seizoen om te vergeten in Tampa Bay.
WAT GING GOED IN 2017?
AANVALLEND TALENT
Hoewel de eerder genoemde Jameis Winston, net als receivers Mike Evans en DeSean Jackson zeker niet hun beste jaar beleefde, behoren zij als groep nog steeds tot het ‘linkerrijtje’ van de NFL. Hoewel het enigszins samenhangt met de lekke verdediging, noteerden enkel Pittsburgh, New Orleans en New England gemiddeld meer passing yards per wedstrijd. Best wonderbaarlijk voor een team met een 5-11 record.
Het toont aan dat dit het onderdeel is waar in principe niet veel aan gesleuteld hoeft te worden. De Buccaneers hebben hun quarterback, en buiten Mike Evans en DeSean Jackson om ontpopte rookie Chris Godwin – gedraft in de derde ronde – zich ook als een naam om rekening mee te houden in de toekomst. Daarnaast kende ook Cameron Brate, in samenwerking met rookie O.J. Howard, een prima seizoen als het om touchdowns gaat. Samen vingen de tight ends twaalf touchdowns en waren ze bij elkaar bijna goed voor de halve touchdown-productie van het team.
VERTROUWDE DEFENSIEVE LEIDERS
Ondanks het hoge aantal yards dat de verdediging op gaf, zijn hier nog wel lichtpuntjes te vinden. Want wie aan de Buccaneers-defensie denkt, zal vaak als eerste denken aan Gerald McCoy. De 30-jarige defensive tackle werd in 2010 als derde gekozen en vormt sindsdien één van de leiders in defensief opzicht. Hij noteerde de meeste sacks binnen het team (6) en behoorde weer tot een van de beste interior linemen van de NFL.
Daarnaast verdienen ook twee andere ervaren rotten een vermelding: linebacker Lavonte David en pass rusher Robert Ayers. Hoewel het aantal sacks van Ayers (2) niet tot de verbeelding sprak, was hij volgens de ‘advanced stats‘ wel de enige speler die – samen met Gerald McCoy – voor een bovengemiddeld aantal pressures zorgde. Daarnaast werd Lavonte David door ProFootballFocus uitgeroepen tot de één na beste linebacker van 2017. Wie dus zondebokken zoekt in de defensie, zal deze niet vinden in het rijtje McCoy, David en Ayers.
WAT GING FOUT IN 2017?
DE DEFENSIE
Zoals eerder gezegd: de pass defensie was in 2017 zo lek als een mandje. Voornamelijk is de oorzaak hiervan te vinden op twee fronten: een gebrek aan playmakers/kwaliteit in de secondary en weinig gegenereerde pressure vanuit de defensive line.
De secondary is in dat opzicht al jaren een probleemkind. Afgelopen seizoen werd T.J. Ward binnengehaald om dit onderdeel van de defensie te versterken terwijl men ook hoopte op een definitieve doorbraak van cornerback Vernon Hargreaves. Het probleem was echter dat T.J. Ward, zoals te verwachten was, in coverage weinig kon betekenen terwijl Hargreaves – in 2016 nog als elfde gekozen – nog steeds niet kon voldoen aan de hoge verwachtingen. Het leverde een combinatie aan spelers op waarvan Brent Grimes op 34-jarige leeftijd misschien nog wel het enige lichtpuntje was.
The Bucs finished last in the NFL with 22 sacks, among the lowest season totals in franchise history. #Bucs #Buccaneers @TB_Times @gregauman https://t.co/kafhGXBLBi
— TampaBayTimesSports (@TBTimes_Sports) 11 februari 2018
Het bovenstaande had echter ook te maken met het probleem van de pass defense. Op de eerder besproken Gerald McCoy en Robert Ayers na was het niveau van de pass rush zeer benedenmaats te noemen. Met name van Noah Spence – in 2016 nog in de tweede ronde werd gekozen – voldeed niet aan de verwachtingen en daarachter had de ploeg simpelweg niet genoeg kwaliteit. Hoewel sacks niet alles zeggen, zegt het uiteindelijke aantal van 22 (laagste aantal in de NFL) sacks meer dan genoeg. De pass rush zal in 2018 beter moeten zijn, anders loopt de ploeg volgend jaar weer tegen dezelfde problemen aan.
RUNNING GAME
Hoewel de passing offense wel goed lijkt te zitten bij de Buccaneers, daar was de running game in 2017 niet op peil. De 28-jarige Doug Martin kwam voor het tweede jaar op rij niet verder dan een gemiddelde van 2.9 rush yards per attempt, terwijl daarachter geen echte #1 runningback op stond om zijn rol in te nemen. Het gevolg was dat de ploeg in de meeste statistieken wat betreft de running game tot de kelder van de NFL behoorde.
Martin is inmiddels een free agent, en hoewel Charles Sims als pass catching back waarde heeft zal de ploeg erop gebrand zijn om de jonge Peyton Barber (die in 2017 nog de meeste rushing yards had met 439) wat goede concurrentie te geven. Dit alles in de hoop dat er volgend seizoen een speler staat die samen met Sims en Barber een gevaarlijk trio kan vormen dat wel een extra dimensie kan geven aan de offense.
WAT BRENGT 2018?
WERKEN AAN DE ZWAKTES
De opdracht lijkt duidelijk voor Dirk Koetter en co. Na een verloren 2017 moet de ploeg weer een stap vooruit maken om serieus te worden genomen in de NFC South. De aanval lijkt er voor een groot deel te liggen, maar met name voor de running game moet iets gezocht worden dat de productiviteit van de offense omhoog kan gooien.
En dan is er de defensie, die in 2018 moeilijk slechter kan presteren. Statistisch behoorde de ploeg in bijna alle categorieën tot de slechtste teams in de NFL en met name de secondary en de pass rush moeten in free agency en de NFL Draft een punt van aandacht vormen. Slaagt de ploeg hierin, dan kan het misschien toch weer een exotische outsider vormen in de zwaar bezette NFC.
Reacties