Waar wij met Sport Amerika dagelijks stilstaan bij al het laatste nieuws in de NBA, is het ook niet slecht om af en toe terug te kijken. Met NBA History kijken we terug naar bijzondere teams en indrukwekkende spelers die gedurende de jaren zoveel indruk hebben gemaakt dat we ze graag nog een keer uitlichten.
Magic Johnson: showtime
Als nagenoeg alle fans je herkennen aan en benoemen met je bijnaam mag je ervan overtuigd zijn dat je een legende bent. Deze eer is zonder twijfel weggelegd voor Earvin Johnson, beter bekend als Magic. Johnson speelde 13 seizoenen in de NBA, allemaal voor de Los Angeles Lakers. In tegenstelling tot zijn grote rivaal Larry Bird was bij Magic onmiddellijk duidelijk dat hij een absolute ster zou worden. Magic Johnson oversteeg alle verwachtingen en wordt aanzien als één der groten ondanks het abrupte einde aan zijn carrière. Getuige van zijn legendestatus zijn de verkiezing tot de groep van vijftig beste spelers in the geschiedenis van de NBA in 1996 en de introductie in de Hall of Fame in 2002.
Earvin Johnson werd geboren in Lansing, Michigan. Hij was van kinds af aan geobsedeerd door het basketbal en groeide op met idolen Earl “Black Jesus” Monroe en Marques Haynes, een lid van de Harlem Globetrotters die bekend stond om zijn weergaloze dribbeltechniek. Magic had dan ook constant een basketbal in zijn handen. Zo dribbelde hij naar de winkel met zijn rechterhand en terug met zijn linker.
Zijn bijnaam kreeg hij overigens al op 15-jarige leeftijd. Nadat hij goed was voor 36 punten, 16 rebounds en 16 assists in een wedstrijd met het basketbalteam van Everett High School gaf een lokale reporter hem toen reeds de naam “Magic”.
Omdat Johnson dicht bij huis wou blijven koos hij voor de universiteit van Michigan State. De keuze voor deze school werd ook bepaald doordat coach Heathcote hem vertelde dat hij point guard kon spelen. Aanvankelijk was het Johnson’s droom om televisie commentator te worden maar dat sloeg snel om wanneer hij het team van Michigan State naar ongekende hoogtes leidde. In het voorjaar van 1979 speelde hij in de meest bekeken NCAA-finale ooit, een wedstrijd tussen zijn Michigan State en Indiana State van…Larry Bird. Michigan State won de wedstrijd met 75-64 en Johnson was goed voor 24 punten.
Magic werd als 1ste geselecteerd in de draft van 1979 door de Lakers. Hij was ongelooflijk vereerd om te mogen spelen naast Kareem Abdul-Jabbar. Johnson was goed voor 18 punten, 8 rebounds en 7 assists in zijn eerste seizoen maar won geen Rookie van het Jaar want die eer ging naar ene Larry Bird. Maar Johnson zou laatst lachen want de Lakers speelden de finale tegen de Sixers, geleid door Julius Erving. De Lakers leidden met 3-2 maar Kareem moest de zesde wedstrijd laten schieten met een enkelblessure. Magic Johnson werd uit noodzaak opgesteld als center en leverde een van de meest memorabele basketbalprestaties af in de geschiedenis van de sport. Met 42 punten, 15 rebounds, 7 assists en 3 steals leidde hij de Lakers naar een 123-107 overwinning en de titel.
Johnson zou in zijn carrière liefst negen finales spelen, waarvan hij er vijf won (1980, 1982, 1985, 1987 en 1988). In die vijf finales werd hij ook drie maal verkozen tot Finals MVP. In de finale van 1987 pakte hij opnieuw uit met een legendarische “move”. In de vierde wedstrijd tegen de Boston Celtics maakte hij de winnende korf met een “junior, junior, junior sky-hook”, het typische schot van ploeggenoot Kareem.
Zijn laatste exploot kwam er in de playoffs van 1991. De Lakers hadden Kareem verloren en ook Magic werd steeds ouder. Toch was hun ervaring goed genoeg om grote favoriet Portland, met Clyde Drexler, te kloppen in de Western Conference Finals. Hierdoor speelden de Lakers de finale tegen de Bulls van Michael Jordan. Spijtig genoeg verloren de Lakers al snel James Worthy en de Bulls wonnen vrij makkelijk met 4-1.
Voor de start van het seizoen ’91-’92 kondigde Magic Johnson onverwacht zijn pensioen aan. Er was bij hem het Hiv-virus vastgesteld en verder spelen was daardoor onverantwoord voor zijn medespelers. Johnson maakte nog wel deel uit van het legendarische Dream Team dat op de Olympische Spelen met ongekend machtsvertoon goud behaalde. Hij mocht overigens ook deelnemen aan de All-Star wedstrijd dat seizoen, ondanks protest van onder andere Karl Malone en ploeggenoot Byron Scott. In 1996 maakte hij zelfs een comeback bij de Lakers. Hij speelde 32 wedstrijden maar stopte definitief na de uitschakeling in de eerste ronde van de playoffs tegen Houston.
Earvin “Magic” Johnson is zonder twijfel de meest aanstekelijke der NBA legendes. De man had alles, waaronder zijn grote glimlach, en was daardoor de ultieme tegenpool van rivaal (en vriend) Larry Bird. Hij had de lengte van een forward maar de balbeheersing van een guard en een spelinzicht waaraan niemand, buiten Bird zelf, kon tippen. De Lakers waren één en al show maar met zijn flashy passes, zijn ongelooflijk charisma en zijn grote momenten was Magic Johnson “showtime” in bloedeigen persoon.
Voor wie de hoogtepunten uit de carrière van de ‘Magic Man’ nog eens wil herbeleven, volgend filmpje:
Foto’s: Getty Images
Reacties