De NBA-redactie van SportAmerika richt zijn blik op het aanstormende seizoen. Iedere dag belichten we een team in onze NBA Preview: 30 in 30, in volgorde van hun prestatie van vorig seizoen. Vandaag: de Los Angeles Clippers.
Vorig seizoen
Als er één team voor de meeste consternatie heeft gezorgd in seizoen 2013/2014, zijn het de Los Angeles Clippers wel. In het eerste seizoen dat coach Doc Rivers de scepter zwaaide bij de ploeg, reikten zijn spelers niet alleen tot de halve finale van de play-offs – voor de derde keer in de geschiedenis van de franchise, en de tweede keer in drie jaar tijd – maar ook kwamen de Clippers veelvuldig in het nieuws door de dubieuze uitlatingen van ex-eigenaar Donald Sterling.
Ergens is dat jammer. De racistische rants van de knotsgekke Sterling hebben namelijk een smet veroorzaakt op het verder brandschone blazoen van de Clippers vorig jaar. De Clippers-selectie, met voorop Blake Griffin, DeAndre Jordan en spelverdeler Chris Paul, zorgden voor amusement door de frivole en spectaculaire manier van spelen. Showtime, ooit het paradepaardje van de stadgenoot LA Lakers, is sinds afgelopen seizoen definitief van toepassing op de Clippers.
Met een winstpercentage van bijna 70 procent (een moyenne van 0.695 om precies te zijn), bestaande uit 57 gewonnen en 25 verloren partijen, draaiden de Clippers voor het tweede jaar op rij het beste seizoen ooit. Ze wonnen de Pacific Division met afstand voor de Golden State Warriors, de Phoenix Suns, de Sacramento Kings én grote rivaal Los Angeles Lakers. En dat terwijl de grote man – point guard Chris Paul – liefst 19 wedstrijden moest missen vanwege een blessure, en de gehaalde topschutter J.J. Redick in totaal 45 wedstrijden aan de kant stond.
De Clippers hadden dankzij een sterke bench echter genoeg om op terug te vallen. Nuttige spelers als Matt Barnes en Jamal Crawford, die er meerdere malen voor zorgden dat de winst veilig werd gesteld. Mede dankzij hun inbreng eindigden de Clippers op de derde plek in de Western Conference, net achter Oklahoma City Thunder en de latere kampioen San Antonio Spurs.
Belangrijker nog: de Clippers waren het derde beste team overall. Beter dan de Indiana Pacers, kampioen van het oosten, beter dan de Miami Heat met James, Wade en Bosh. En Durant en zijn Thunder-mannen moesten in de halve finale van de Western Conference héél diep gaan om de Clippers van zich af te schudden: tegen de aanvalskracht van Griffin, Paul en de rest moesten enorme scores worden gehaald.
Stay (as) a team
IN: Joe Ingles (Maccabi Tel Aviv), Jordan Farmar (FA Lakers), Spencer Hawes (FA Cavaliers), Jared Cunningham (FA Kings), Chris Douglas-Roberts (FA Bobcats/Hornets), Ekpe Udoh (FA Bucks), C.J. Wilcox (draft)
UIT: Carlos Delfino, Miroslav Raduljica, Ryan Hollins, Danny Granger, Darren Collison (FA)
Het eerste wat opvalt aan de veranderingen in het team van de Clippers is dat er geen dragende spelers zijn verdwenen – of je moet Darren Collison daartoe rekenen – en dat er juist wél een aantal sterke, ervaren spelers zijn gekomen. Met Spencer Hawes heeft Doc Rivers een ervaren, zeer goede speler in huis gehaald. Iemand die niet alleen lang is (2.16 meter), maar ook over de nodige pass-capaciteiten beschikt én als kers op de taart ook een prima potje kan schieten van afstand.
Geen wonder dat Hawes, wiens oom ook in de NBA speelde, een prettig contract heeft getekend: de komende vier jaar gaat de 26-jarige speler een slordige 23 miljoen dollar verdienen. Het enige nadeel? Hawes heeft afgelopen seizoen niet altijd laten merken dat hij er zin in had, zeker niet op defense. “A masterpiece of not giving a fuck“, schreef Zach Lowe van Grantland terecht over een van zijn zwakke optredens.
Het is te hopen voor de Clippers dat de motivatieproblemen van Hawes meer te wijten waren aan de slechte prestaties van de Cavaliers, dan aan basketball in het algemeen. Voordeel is wel dat Doc Rivers een uitstekende people manager is en daardoor lijkt de kans groot dat Hawes zich bij de Clippers meer op zijn plek voelt. Hij heeft hoe dan ook laten weten er zin in te hebben – whatever that’s worth – en lijkt ook niet vies van een leuk geintje met zijn nieuwe ploeggenoten.
Hey @blakegriffin32 you know 32 is my number you wanna arm wrestle for it or something?
— The Needle (@spencerhawes00) July 5, 2014
Draken, dromen en draft-picks
Een andere interessante toevoeging aan de ploeg is Jordan Farmar, die eigenlijk een draak van een seizoen achter de rug heeft bij de grote rivaal, de Lakers. Door een blessure stond hij lange tijd aan de kant, en daardoor kon de point guard ook niet op veel speelminuten rekenen. Bij de Clippers zal dat, mits Paul fit blijft, niet heel anders zijn. Maar voor de diepte van Rivers’ team is het wel fijn om een extra ervaren kracht achter de hand te hebben.
De opvallendste naam in de rij met bijzondere nieuwkomers: Joe Ingles. Een Australiër die op zijn 27e eindelijk zijn droomdebuut mag maken in de NBA. Dankzij goede optredens tijdens het WK basketball in Spanje viel de linkshandige Ingles op, en de Clippers besloten dan ook om de 2.03 meter lange schutter over te nemen van Maccabi Tel Aviv.
Als zeer veelzijdige speler, die op meerdere fronten inzetbaar is, zou Ingles best wel eens een belangrijk puzzelstukje kunnen zijn op de moeilijke momenten in de competitie als de echte sterren rust nodig hebben. En laten we eerlijk zijn: als je afkomstig bent uit een plek genaamd Happy Valley, dan heb je de positieve vibe sowieso al te pakken.
Last but not least: draft pick C.J. Wilcox. Tot nog toe heeft hij in de preseason-wedstrijden weinig laten zien, maar de coaches zien het desalniettemin helemaal in hem zitten. Doc Rivers liet na afloop van een potje tegen de Utah Jazz in ieder geval het volgende weten.
“C.J.’s been great. He’s coachable, he’s integrating himself with the team, and he’s a great shooter. We love guys that can shoot. He just needs to learn the NBA game, and that takes time.”
https://www.youtube.com/watch?v=7R4jOxiqmas
Prognose 2014/2015
Na twee successeizoenen ligt de druk er bij de Clippers flink op. Dit jaar moét het eigenlijk gebeuren, die finaleplaats in de Western Conference, of de NBA Finals. En eigenlijk dat laatste, het liefst met winst erbij. Maar hoe sterk de Clippers ook zijn, er blijft een stemmetje in het achterhoofd fluisteren dat de ploeg te wisselvallig is. Dat het raar is om de Clippers bij de favorieten te scharen.
Kijkend naar de pluspunten kan je niet om het scorend vermogen heen. Blake Griffin als superatletische dunk-koning van de NBA, die de laatste jaren met wisselend succes heeft geprobeerd zichzelf een completere speler te maken. Chris Paul, de beste point guard van de NBA, hoezeer anderen ook vinden dat die titel hem niet toekomt. Jamal Crawford en J.J. Redick, twee uitstekende schutters. Er zit zoveel muziek in het team wat betreft de aanval, dat genoeg media terecht over de titelkansen fluisteren – hoe slecht de voorbereiding ook verliep.
Maar de verdediging is een fikse achilleshiel van de Clippers. En op de beslissende momenten wil de ploeg wel eens wankelen. Met druk kan de ploeg van Doc Rivers niet altijd goed omgaan. Twee jaar geleden bleken de fysiek sterke, maar technisch vrij beperkte Memphis Grizzlies plotselinge te sterk in de play-offs. En vorig jaar hadden de Clippers een grote kluif aan de Golden State Warriors, een ploeg die de laatste jaren steeds beter wordt maar die gezien het fysieke overwicht van de Clippers toch geen probleem zou moeten zijn.
De balans met de Clippers is met andere woorden fragiel. Het kan, werkelijk waar. Waarom zou de wisseling van de wacht op het front van de eigenaren niet een zegen zijn? Is het niet mogelijk dat de komst van de positieve, enthousiaste Steve Ballmer het laatste puzzelstukje is waardoor de ploeg straks de trofee in ontvangst kan nemen? Toen Doc Rivers aangesteld werd, gaf hij zijn spelers vlak voor de eerste wedstrijd een kaart van Los Angeles. De vraag? Over welke straten de zegetocht moest voeren. Wie weet zien we de wensen van de spelers komend seizoen werkelijkheid worden.
Let's Get It!!! #JourneyBeginsToday http://t.co/miZovCPboa
— Chris Paul (@CP3) September 30, 2014
Vorige previews: 30. Milwaukee Bucks / 29. Utah Jazz / 28. Philadelphia 76ers / 27. LA Lakers / 26. Orlando Magic / 25. Sacramento Kings / 24. Boston Celtics / 23. New Orleans Pelicans / 22. Detroit Pistons / 21. Denver Nuggets / 20. Cleveland Cavaliers / 19. Minnesota Timberwolves / 18. New York Knicks / 17. Phoenix Suns / 16. Atlanta Hawks / 15. Dallas Mavericks / 14. Charlotte Hornets / 13. Memphis Grizzlies / 12. Brooklyn Nets / 11. Golden State Warriors / 10. Portland Trail Blazers / 9. Washington Wizards / 8. Chicago Bulls / 7. Houston Rockets / 6. Toronto Raptors.
Foto’s: Getty Images
Even muggenziften: Spencer Hawes is nog maar 26 jaren jong 😉
Dank en aangepast.
Zelfde verhaal: leuk team, geen titelkandidaat.
Please, do explain.
De Clippers verloren vorig seizoen op een nogal controversiële wijze van de Thunder. Ze verdienden meer vorig jaar, maar ze zijn er in de breedte flink op vooruit gegaan dit seizoen. Dit team is diep, zeker t.o.v. vorig jaar. Daarom rangschik ik de Clippers dit seizoen ook hoger in dan de Thunder, die een fatsoenlijke coach missen.
Tevens hoop ik ook op meer speeltijd voor Reggie Bullock dit seizoen. Die jongen kan schieten als de beste en heeft in defensief opzicht ook zeker potentieel. Alles beter dan Matt Barnes in ieder geval, want hoeveel schoten die man wel niet mist. Niet bij te houden. Voorlopig zal CDR starten, denk ik.
Wellicht dat de Clippers via een trade nog kunnen zorgen voor de komst van Gerald Green. Dat zou een regelrechte alley-oop Mania worden :). Ik zie de slogan voor de seizoenskaart-verkopen van de Clippers al voor me: ‘every game is an All-Star game’.
Comments are closed.