MLB analyse: Maakt Scherzer de Nationals topfavoriet?

De Washington Nationals hebben zich afgelopen weekend voor zeven jaar en 210 miljoen dollar versterkt met Max Scherzer. Tijd om eens te onderzoeken of hij dit geld waard is en of hij van de Nationals een topfavoriet maakt.

2014
Om te bepalen of de Nationals veel sterker zijn geworden, moeten we eerst kijken op welk niveau de ploeg uit Washington het afgelopen seizoen presteerde. De Nats gingen vorig jaar 96-66 (best record in de NL) en wonnen daarmee de National League Eastern Division. Zij scoorden 686 runs en kregen er slechts 555 tegen. Dit leverde hen het laagste Team ERA (3.03) op in de MLB. Het Pythagorean Record, dat bepaald wordt aan de hand van het aantal gescoorde runs en het aantal runs tegen, geeft aan hoeveel wedstrijden het team eigenlijk had moeten winnen. De Nationals hadden ‘eigenlijk’ een record van 97-65 moeten hebben en omdat dit verschil zo klein is, mogen we zeggen dat de Nationals niet boven of onder hun kunnen gepresteerd hebben.

Starting Rotation
Het Team ERA van de Nationals zegt veel over de prestaties van de pitching staff. Zo kun je zeggen dat zij één van de beste rotaties in de MLB hadden in 2014. De werpers van de Nats deelden de minste vrije lopen uit en eindigden in de top-10 van de beste National League pitching staffs in de meeste belangrijke pitching statistieken. Laten we eens kijken naar de prestaties van de vijf belangrijkste starters van Washington in het afgelopen seizoen.

Dat zijn vijf bovengemiddelde werpers in een rotatie en daar komt deze pitcher ook nog eens bij:

Nu kunnen pitchers nog wel eens wisselvallig zijn, laten we daarom eens kijken naar de statistieken van de afgelopen drie seizoenen en de werpers dan eens onder elkaar zetten:

*Debuteerde in 2013

De meeste statistieken zullen bij u bekend zijn, maar ik zal er een paar nog kort toelichten. FIP staat voor Fielding Independent Pitching en is iets beter in staat de pure prestaties van de pitcher te meten dan ERA omdat bij ERA ook de prestaties van fielders een grote rol spelen. ERA+ is een statistiek die het ERA van een werper afzet tegen het gemiddelde ERA van de MLB en ook nog eens rekening houdt met de moeilijkheidsgraad van het pitchen in het thuisstadion van de pitcher. Zo is het voor een werper een stuk moelijker om een goed ERA te posten in een stadion als Coors Field (ijle lucht) of Yankee Stadium (kort rechtsveld) dan in San Francisco en San Diego (grote velden). Een ERA+ van 100 is gemiddeld, alles daarboven is beter dan het gemiddelde.

We mogen, kijkend naar deze statistieken, stellen dat Max Scherzer de beste werper is uit deze groep. Het is dan ook niet frappant dat dit nu juist de werper is die het grote geld heeft ontvangen. Hij maakt de rotatie wel degelijk beter, maar het hij duwt wel alle werpers een plekje omlaag in de rotatie en dat betekent naar alle waarschijnlijkheid dat Tanner Roark, de Nationals pitcher met het hoogste WAR in 2014, het kind van de rekening wordt. Roark verdient verreweg het minste geld van al deze werpers en is het minst ervaren. Je zou zeggen dat Gio Gonzalez degene zou zijn die, op basis van zijn stats, naar de bullpen verwezen zou worden. Gonzalez verdient echter 35 miljoen dollar over de komende drie seizoenen en heeft een veel langer track record dan bijvoorbeeld Roark. De lefty zou dan een wel heel erg dure reliever worden.

Nu is het natuurlijk lang niet zeker dat Roark zijn goede prestaties een vervolg kan geven, maar die kans lijkt – gezien zijn laatste twee seizoenen – wel aanwezig. Schuift hij door naar de bullpen dan verliest hij, omdat hij dan een stuk minder innings kan gooien, stevig aan waarde. Het is dan zelfs de vraag of hij de waarde van de vertrokken setup man Tyler Clippard (1.5 WAR) kan evenaren. Zo lijkt het erop dat de Nationals er met alleen het binnenhalen van Scherzer niet eens zover op vooruit gaan als dit betekent dat Roark naar de bullpen moet verschuiven. Nu kan GM Mike Rizzo er nog voor kiezen om een van zijn andere starters in een trade weg te sturen om een ander deel van het team te versterken.

De verwachting was altijd al dat er geen ruimte was voor het contract van Scherzer op de payroll en dat er hoe dan ook een andere starter verscheept moest worden om het dure contract van Scherzer te kunnen betalen. Via een handig trucje hebben de Nationals er echter voor gezorgd dat Scherzer zijn 210 miljoen dollar niet over de komende zeven seizoenen krijgt uitbetaald (30 miljoen per seizoen). In onderhandeling met superagent Scott Boras zijn zij tot een constructie gekomen waarin Scherzer zijn 210 miljoen dollar netjes uitgespreid in jaarlijkse salarissen van 15 miljoen dollar over de komende veertien(!) jaar krijgt uitbetaald.

Dat betekent dat er niet direct een financiele noodzaak is om een andere werper te traden, maar misschien is het alsnog verstandig. Doug Fister en Jordan Zimmerman dreigen beiden na afloop van het volgende seizoen free agent te worden en vooral in de onderhandeling met de laatste lijkt weinig schot te zitten. Dankzij zijn goede prestaties zou hij in een trade een vergelijkbare vangst binnen moeten halen als Jeff Samardzija, die eerder dit offseason door de Athletics naar de White Sox gestuurd werd in ruil voor Marcus Semien (utility infielder), Chris Bassit (een average pitching prospect) en een player to be named later.

Waar hebben de Nationals realistisch gezien de meeste versterking nodig? Het vertrek van LaRoche naar de White Sox wordt intern opgevangen door de verhuizing van Ryan Zimmerman naar het eerste honk. Asdrubal Cabrera is vervangen door Yunel Escobar, maar in die trade verloren de Nats setup man Clippard. Ook de closer van vorig jaar, Rafael Soriano, lijkt niet terug te keren. De meeste waarde lijken zij daarom te kunnen winnen in de bullpen. Wellicht dat ze kunnen proberen om de Yankees te benaderen voor Dellin Betances (3.7 WAR in 2014), de Reds voor Aroldis Chapman (1.9 WAR in 2014) of de Royals voor Greg Holland (2.5 WAR in 2014) of Wade Davis (3.7 WAR in 2014). Dit lijkt de enige manier om in een trade daadwerkelijk in 2015 sterker te worden.

De komst van Scherzer lijkt de Nats dus niet per se een stuk beter te maken in 2015, maar vangt wel het waarschijnlijke vertrek van Zimmerman en Fister op aan het eind van het seizoen, zeker als je weet dat top pitching prospect Lucas Giolito er ook aan zit te komen. Om in de toekomst nog sterker te worden, kan GM Rizzo proberen om een aantal top prospects los te weken bij zijn concurrenten in ruil voor een van zijn werpers. Stephen Strasburg lijkt in dat geval de grootste vangst terug te kunnen halen.

Megadeals pitchers
We weten dat Scherzer een van de beste werpers van het moment is en dat hij, hoewel wellicht niet direct dit seizoen, de Nationals in de komende jaren een (nog) beter team maakt, maar hoe pakken deze megadeals voor pitchers over het algemeen uit? Pitchers zijn nu eenmaal niet de meest duurzame spelers in de league en zware blessures aan de werparm liggen altijd op de loer. Bovendien zijn er weinig werpers in staat om ook na hun dertigste nog jaar in jaar uit tot de beste van hun league te behoren.

Laten we eens kijken naar een aantal van de grootste contracten voor pitchers in de afgelopen jaren:
* Clayton Kershaw: 215 miljoen dollar over 7 seizoenen
* Justin Verlander: 180 miljoen dollar over 7 seizoenen
* Felix Hernandez: 175 miljoen dollar over 7 seizoenen
* C.C. Sabathia: 161 miljoen dollar over 7 seizoenen
* Johan Santana: 137.5 miljoen dollar over 6 seizoenen
* Matt Cain: 127.5 miljoen over 6 seizoenen
* Barry Zito: 126 miljoen dollar over 7 seizoenen
* Mike Hampton: 121 miljoen dollar over 8 seizoenen

Over Mike Hampton (56-52 met een 4.82 ERA en twee verloren jaren door blessures tijdens het contract) en Barry Zito (63-80 met een 4.62 ERA tijdens het zijne) kunnen we kort zijn: dat waren schoolvoorbeelden van albatrossen. Contracten van spelers die vanwege het geld en de matige prestaties uitlopen op een regelrechte ramp voor hun team. Laten we eens kijken of deze pitchers vergelijkbare statistieken hadden in de drie seizoen voordat zij hun megacontract tekenden:

Op het moment van tekenen hadden al deze werpers, behalve Matt Cain, al een of meerdere Cy Young Awards op zak. Verder valt op dat hun statistieken erg dicht bij elkaar liggen. Op het eerste oog lijkt Clayton Kershaw boven de rest uit te steken en hij ontving dan ook het grootste contract. Opvallend genoeg (en hierbij spelen inflatie en de onderhandelingstactieken van Scott Boras zeker een rol) is Max Scherzer op papier misschien wel een van de minsten van deze groep en verdient hij slechts vijf miljoen dollar minder dan Kershaw.

Hoe presteerden de pitchers met het contract op zak? Kershaw (in zijn eerste en enige jaar misschien wel beter dan ooit) en Scherzer (nog geen bal gegooid) kunnen we nog niet beoordelen. Verlander en ‘King Felix’ zijn nu twee jaar onderweg en hebben elk nog ca. 125-130 miljoen dollar en vijf seizoenen te gaan. Hoe zagen hun prestaties eruit?

Terwijl de Felix Hernandez (in 2015 nog altijd pas 29) zich nog steeds in zijn piekjaren lijkt te bevinden, zien we bij Justin Verlander een zware regressie toetreden. Dat moet ook bij de Nationals de nodige vraagtekens opgeroepen hebben, want Verlander en Scherzer waren even oud op het moment dat zij hun handtekening onder een megacontract zetten. Van Cain, Santana en Sabathia hebben we al iets meer informatie omdat zij hun contract eerder tekenden dan de twee bovenstaande werpers:

Terwijl Sabathia en Santana onverminderd goed bleven in hun eerste drie contractjaren, zien we dat Cain halverwege zijn grote contract in feite een league average pitcher is geworden, die in 2014 ook nog eens heel veel tijd miste vanwege een zware blessure. Het is dus nog maar de vraag hoe hij volgend seizoen, op 30-jarige leeftijd, terugkeert. 30+, dat is een enge grens voor veel werpers. Bij Verlander ging het mis, bij Cain zelfs voor die tijd al en Johan Santana raakte op zijn 31e zodanig geblesseerd dat hij sinds 2010 nog maar 117 innings gegooid heeft. C.C. Sabathia was nooit gebleseerd en was ook in 2012 nog erg goed, maar daarna, op 32-jarige leeftijd, begonnen de blessures opeens te komen. Afgelopen seizoen maakte hij zelfs maar acht, overwegend matige, starts voordat hij zijn seizoen moest beeindigen met een zware knieblessure.

Het lijkt er dus op dat de Nationals in dit geval gokken op drie, maximaal vier goede jaren in het zevenjarige contract van Scherzer, over wie veel scouts en analisten al jarenlang schrijven dat het met zijn techniek (zie GIF) wachten is op een zware blessure, en daar betalen zij hem dan de komende veertien jaar 15 miljoen dollar per jaar voor. Is dat het waard? Misschien als het hen ergens onderweg eens een World Series titel oplevert, zoals bij Sabathia en de Yankees in 2009 en Cain en de Giants in twee van de afgelopen drie seizoenen.

Conclusie
Met of zonder Scherzer zijn de Nationals de topfavoriet in de NL East en misschien wel in de gehele National League, maar het is nog maar de vraag of hij hen echt een veel beter team maakt. De Nationals snakken echter naar succes in de play-offs, want ze kunnen maar niet verder komen dan de Division Series. Scherzer geeft de ploeg een ervaren ace met een aardig CV in de postseason (4-3 met een ERA van 3.73) en als je in een play-off serie een rotatie van Scherzer, Zimmerman, Strasburg en Fister naar de heuvel kunt sturen, is elk team bang om het tegen jou op te nemen.

Maakt Scherzer de Nationals de ultieme titelfavoriet? Op papier wel, maar hoe vaak hebben de teams met de beste rotatie de World Series ook echt gewonnen? De Braves van de jaren negentig, met kersverse Hall of Famers Greg Maddux, Tom Glavine en John Smoltz, komen in vrijwel elke top tien van de beste single season rotaties ooit minstens drie keer voor. Ze stonden drie keer in de World Series (1995, 1996 en 1999), maar wisten alleen in 1995 te winnen.

In een onderzoek van ESPN in 2005 naar de beste startende rotaties aller tijden werd de nieuwe rotatie van de Yankees genoemd als een rotatie die zich mogelijkerwijs zou kunnen voegen tussen de besten ooit. De rotatie zag er op papier prachtig uit, maar buiten Mike Mussina viel het maar vies tegen. Randy Johnson, Carl Pavano, Jaret Wright en Kevin Brown presteerden (ver) onder de maat of konden niet fit blijven. Misschien is het juist daarom voor de Nationals wel een goed idee om alle werpers te behouden. Dan kunnen zij ook bij tegenslagen goed blijven presteren op weg naar een mogelijke titel.

Foto’s: Getty Images