Met een lading aan lovende woorden van de NBA-gemeenschap op zak, gingen de Denver Nuggets het seizoen 2012-2013 in. Maar toen de eerste drie uitwedstrijden werden verloren van de Sixers, Magic en Heat sloeg er een beetje twijfel toe. Van Miami verliezen is geen schande, maar tegen de Philadelphia en Orlando werden toch wel overwinningen verwacht van het team dat mee zou gaan strijden om de top seeds.
Voor de verliesreeks waren vrijwel alle NBA-volgers lyrisch over dat leuke, jonge team uit de voorheuvels van de Rocky Mountains. De Nuggets hadden op papier misschien wel de beste allround selectie van de NBA. Wie bedacht dat hun op tien na beste speler Corey Brewer zou kunnen zijn, wist dat in ieder geval goed zat met de bank van het team. Verder hadden ze een mooie point guard combinatie van jong (Ty Lawson) en oud (Andre Miller) en een lading aan talentvolle frontcourt spelers als Danilo Gallinari, Kenneth ‘The Manimal’ Fareed en de clowneske freak of nature Javale McGee. Als dan ook het thuisvoordeel van hun veelbesproken arena, op dik anderhalve kilometer hoogte, werd meegeteld, leek het een mooi seizoen te worden voor de mannen van coach George Karl.
Wat gaat er dan mis? Ten eerste scoort Denver in die eerste paar wedstrijden gemiddeld bijna 10 punten minder per honderd keer balbezit dan het afgelopen jaar geleden deed. Ze hadden in de eerste duels een offensive rating van 99,1 (23e in de league) tegenover 109,2 (3e) van vorig jaar. Afgelopen seizoen waren ze productiefste team van iedereen, nu middenmoot. Dat lag in ieder geval niet aan het aantal schoten dat het team van Karl nam, want daarin waren ze na de verliespartij tegen de Heat derde in de NBA. Het was meer dat ze die schoten in de eerste potten misten. Ze waren achttiende als het ging om field goal percentage en zelfs het slechtste team als het aankwam op het percentage driepunters dat er in ging.
Assists
Dat kwam omdat er iets aan de hand met het teamspel. Assists zeggen normaal gesproken niet al te veel over de kracht van een team. Zo waren de Oklahoma City Thunder vorig jaar bijvoorbeeld laatste in die categorie. Maar voor de Nuggets spreken ze boekdelen. Afgelopen seizoen deelden de spelers van Karl de meeste assists uit in de NBA en hadden mede daardoor dus de beste aanval van iedereen.
Omdat Denver geen echte sterren heeft, moet het vertrouwen op een collectief van spelers dat de punten deelt. Het passen van de basketball is daar essentieel in, maar in de eerste drie wedstrijden waren ze gezakt naar de 19e plaats als het ging om assists. Een slecht field goal percentage gecombineerd met weinig assists betekent voor Denver dat ze zelfingenomen, domme schoten namen. Beste voorbeeld daarvan is Gallinari, die slechts vier drietjes wist te raken van de 26 keer (in 3 wedstrijden) dat hij het probeerde. Niet echt een statistiek die wijst op goed samenspel.
Iguodola
De aanval liep dus nog heel stroef, maar ook defensief gaat het nog niet echt lekker. Toen het team van Karl in het off season Andre Iguodola aantrok, zouden ze naast die sterke aanval ook defensief hun mannetje kunnen staan. Tenminste, dat was het idee. Sommige analisten verklaarden het team zonder echte sterren hierdoor zelfs een outsider voor een van de beste records in de NBA. Vorig jaar lieten de Nuggets het op drie na meeste punten toe in de NBA, maar kwamen ze door de beste offense toch uit op een uiterst respectabel record van 38-28. Met de additie van Iggy moet dat defensieve gedeelte beter worden. De aanval zou niet echt lijden onder het vertrek van Aaron Afflalo en Al Harrington.
Die theorie gaat, tot nu toe, nog niet op. In de eerste reeks wedstrijden laten de Nuggets zelfs een punt per honderd keer balbezit méér toe dan vorig jaar. Toegegeven, de Nuggets hebben nog maar enkele wedstrijden gespeeld, maar Iguodola staat bekend als 
een van de beste perimeter verdedigers van de NBA. Toch krijgt Denver meer driepunters tegen. Dat kan alles te maken hebben met gewenning en op elkaars help defense vertrouwen, maar opvallend is het wel. Teams schieten opmerkelijk goed van veraf tegen de Nuggets. Als de aanval niet loopt, en de verdediging minder tegenhoudt dan verwacht, is winnen automatisch een probleem.
Bandwagon
Schrijf de Nuggets echter niet te snel af. De eerste tekenen van herstel zijn namelijk al te zien. Tegen de Heat speelde Denver een aardige pot, maar werden ze simpelweg verslagen in hun eigen spelletje: 116-119. Tegen de, weliswaar ultraslechte, Pistons ging het een stuk beter. Zes Nuggets-spelers noteerde dubbele cijfers op het scorebord en als team deelde Denver meer assists uit dan in de eerste drie wedstrijden. Detroit werd makkelijk verslagen en de eerste overwinning is binnen.
Geen paniek dus nog bij het team uit Colorado. Het seizoen is nog lang. Bij Denver moet de focus op defense, om van daaruit de fast break in te kunnen zetten. Dan gaan de assists en field goal percentage vanzelf omhoog en zal deze start snel vergeten zijn. In de tweede helft van het seizoen (als ze meer thuiswedstrijden spelen) zal de bandwagen wel weer volraken. Geen team is namelijk zo leuk om naar te kijken als de rennende, frisse en, hopelijk, onzelfzuchtige Denver Nuggets.
Reacties