De Chicago White Sox lijken de weg naar boven zo zoetjes aan gevonden te hebben. Drie weken geleden – toen de club te boek stond als het slechtste team in de league – werd het seizoen al bijkans verloren verklaard. Maar vier gewonnen series later heeft ’t division leader Cleveland Indians weer in het vizier. Er is echter een dissonant: slugger Adam Dunn.
Zaterdag, terwijl zijn ploeg de Los Angeles Dodgers met 9-2 versloeg, kreeg Dunn weer het nodige boegeroep te verwerken. Vier keer was hij aan slag gekomen, vier keer volgde een strikeout. En zijn slaggemiddelde in The Cell is al niet om over naar huis te schrijven: .102.
Dat, gevoegd bij zijn overal gemiddelde van .190, .000 tegen linkshanders, en het feit dat hij afgelopen zomer een vierjarig contract ter waarde van $56 miljoen tekende, en de onvrede is verklaard.
,,Ik heb hem, sinds hij bij ons is, nog nooit zo slecht gezien als vandaag”, moest manager Ozzie Guillen toegeven.
Om daaraan toe te voegen dat hij zich vooralsnog geen zorgen maakt. ,,Iedere keer als hij aan slag komt, heb ik vertrouwen”, aldus Guillen. ,,Het wil alleen nog niet lukken. Maar misschien geef ik hem tijdens onze komende roadtrip wel even vrij. Kan-ie tot rust komen, of extra trainen op z’n swing.”
Nog een geluk dat de White Sox als geheel, na een dramatische seizoenstart, weer in de lift zitten. De eerste weken van de competitie werden gekenmerkt door een falende bullpen, en vervolgens raakte de ploeg, zonder uitzondering, in een collectieve aanvallende slump. Bij vlagen fantastische pitching outings werden teniet gedaan, omdat er geen enkele hit volgde.
De west coast-trip, normaliter zelden goed voor al te veel W’s, zorgde ditmaal voor de ommekeer. De series bij de Mariners, Angels en Athletics werden stuk voor stuk gewonnen. En alsof het allemaal niet opkon, werd division leader Cleveland, in een serie van twee duels weliswaar, gesweept.
Positiefste punt in die serie: de complete game shutout van pitcher Jake Peavy (111 pitches, drie hits tegen, geen wijd, acht strikeouts) tijdens zijn tweede optreden na zijn blessure. ,,Voor mij persoonlijk betekent dit alles”, aldus de werper, die na afloop Dr. Anthony Romeo, de chirurg die hem tien maanden geleden opereerde, van een enorm hug voorzag. ,,Zeker gezien de timing: al m’n pitches werkten, terwijl de koploper op bezoek is, en dan ook nog met 1-0 winnen, tegen uitgerekend Justin Masterson, die het altijd goed doet tegen ons.”
A propos goede timing. Mark Buehrle doet het altijd uitstekend als er interleague op het programma staat, en dit weekeinde vormde geen uitzondering. Zaterdag was hij er mede verantwoordelijk voor dat de Dodgers geen poot aan de grond kregen, en met 9-2 werden verslagen. Buehrle boekte zijn tiende interleague zege op rij, en zijn 24ste in totaal – een Major League-record.
Wat dat record voor hem betekent? ,,Dat ik oud word”, lachte Buehrle.
Foto: yahoo.com
Reacties