Terwijl iedereen hoopte op het moment dat sterren als Marshawn Lynch, Tom Brady en Russell Wilson hun team een Super Bowl winst te bezorgen, stalen twee onbekende spelers uiteindelijk de show. Chris Matthews van de Seattle Seahawks en Malcolm Butler van de New England Patriots speelden afgelopen zondag allebei een hoofdrol in de strijd tussen de twee ploegen, die uiteindelijk door de New England Patriots werd gewonnen.
Voor velen is football spelen in de NFL al een jongensdroom die maar voor een handvol spelers ook uitkomt. De kans om te spelen in een Super Bowl is überhaupt minimaal. Als je tegen Chris Matthews en Malcolm Butler aan het begin van het seizoen had gezegd of ze in de Super Bowl een hoofdrol zouden spelen, dan hadden ze je ongetwijfeld vreemd aan gekeken. Aan beide spelers kleeft namelijk een verhaal waar sportliefhebbers van houden: uitgroeien van een ‘nobody’ naar de ster van de Super Bowl. SportAmerika legde de twee spelers onder de loep. Allereerst de ‘verliezer’: Chris Matthews.
Van schoenenwinkel naar de Seahawks
We beginnen dit tweeluik met Chris Matthews, wide receiver van de Seattle Seahawks. Na een weinig opwindende carrière in het college football bij een junior college uit Los Angeles en de Kentucky Wildcats, werd Matthews in 2011 als rookie free agent opgepikt door de Cleveland Browns. Lang duurde zijn verblijf daar niet, want tijdens het pre-season werd de naam Matthews van het roster geschrapt. De receiver bracht nog een tijdje door in de Arena Football League bij de Iowa Barnstormers, voordat hij in 2012 tekende bij de Winnipeg Blue Bombers uit de Canadian Football League.
In 2013 werd Matthews ook bij Winnipeg uit het personeelsbestand geschrapt, waarna hij zijn brood moest verdienen als schoenenverkoper en beveiliger. Toen hij tijdens één zijn shifts bij de Foot Locker door de Seattle Seahawks gebeld werd voor een try-out, wees hij in eerste instantie de aanbieding af. Kijkend op zijn horloge, zag hij dat zijn dienst namelijk nog niet was afgelopen en schoenen verkopen zich meestal niet vanzelf. Zijn management belde hem enkele minuten later woedend op en pushte hem om de aanbieding toch aan te nemen, waarna Matthews toch maar op bezoek ging bij de Seahawks.
Practice squad
Het resulteerde uiteindelijk, weliswaar met hangen en wurgen, in een plekje bij de practice squad, waar Matthews tot december deel van uitmaakte. Daarna kwam hij vooral voor de special teams in actie kwam en speelde hij drie reguliere wedstrijden. De 25-jarige receiver kan gezien worden als één van de spelers die de Seahawks opnieuw naar de Super Bowl bracht, want Matthews pakte de cruciale onside kick tegen de Green Bay Packers in de NFC titelstrijd.
Ook in zijn eerste Super Bowl stelde Matthews niet teleur. Sterker nog, hij was veruit de beste aanvaller bij de Seahawks. Als Seattle voor een running play was gegaan en daarmee de wedstrijd had beslist, dan was Chris Matthews nu onsterfelijk geweest en zou hij ongetwijfeld verkozen zijn tot MVP. De receiver vormde een constante plaag voor de toch wel gevestigde secondary van de New England Patriots, declasseerde bij vlagen cornerbacks Kyle Arrington en Brandon Browner en ving, ondanks het geringe aantal passes van zijn quarterback Russell Wilson, een paar moeilijke ballen.
Met zijn allereerste catch(!) in een officiële wedstrijd, leverde de 25-jarige speler een puike prestatie en zette ook een aardige statline neer voor een eerste Super Bowl: vier catches voor 109 yards en één touchdown. Van de Cleveland Browns, via Canada, naar de Super Bowl. Het kan snel gaan, zelfs voor een schoenenverkoper.
Foto’s: Getty Images
Reacties