Door Saman Alzahawi
Op maandag 7 maart nam Peyton Manning, één van de meest invloedrijke quarterbacks in de historie van de NFL, afscheid van het spel dat hem sinds zijn tweede zo wist te bekoren. Het spel dat hem door vader Archie, jarenlang spelverdeler bij de New Orleans Saints, en oudere broer Cooper met de paplepel werd ingegoten.
Perfectie vanaf het eerste uur
Vanaf het moment dat Peyton kon lopen, liep hij rond met de ovale bal. En hij liet al snel zien dat hij een onstilbare trek had zich alles van het spel meester te maken. Van het gooien van de bal, het instrueren van teamgenoten, het lezen van verdedigingen tot de nuances die football tot het intrinsieke schaakspel maken wat zij is. Manning werd meer dan een spelverdeler. Hij werd een veldmaarschalk. Een rasechte leider van de troepen die door zijn kalmte, werkethiek en talent kon afdwingen dat een ieder hem wilde volgen.
Manning had al heel jong een aura van perfectie om zich heen hangen. Was het altijd perfect? Nee, maar de troepen wisten dat perfectie altijd nagestreefd zou worden en dat van hun ook dezelfde tomeloze inzet werd verwacht. Want Peyton Manning is een perfectionist pur sang. Wie kent niet die knik van het hoofd en de blik die Manning één van zijn teamgenoten toewierp als een taak niet goed werd uitgevoerd? Manning verwacht dat iedereen tot in de puntjes is voorbereid en te allen tijde weet wat zijn taak is binnen de geoliede machine.
Manning verwacht dat omdat hij hetzelfde van zichzelf verwacht. Hij wist namelijk dat hij niet de meest atletische was en niet degene met de beste arm was. Maar wat hij wel was? Tot in de puntjes voorbereid. Niemand wist beter wat zich afspeelde op het footballveld dan hij. Hij wist letterlijk alles. Hij kende de taak van elke speler op het veld. Waar de kracht lag van zijn offense en waar de zwakte van de D zich bevond. Hij kon je waarschijnlijk zelfs vertellen wanneer het gras voor het laatst was gesproeid en de invloed die dat had op de timing van de pass patronen. Ok, dat laatste is wellicht wat overdreven. Maar het feit blijft dat niks ontging aan Peyton Manning.
Manning werd vanaf high school altijd bestempeld als de meest getalenteerde speler onder zijn leeftijdsgenoten. Geen speler kreeg meer aanbiedingen van colleges om zijn kunsten te komen vertonen. Hij werd zelfs de eerste keuze in de 1998 NFL Draft. En keer op keer voldeed Manning aan de verwachtingen. Sterker nog, hij verpulverde de verwachtingen en verwierf binnen de korste keren de superster status. Dit zegt alles over zijn werkethiek, zelfvertrouwen en zijn drang om koste was het kost succes af te dwingen.
Peyton de gamechanger
Toen Manning aan de slag ging bij de Indianapolis Colts was het nog een competitie die draaide om het rennen van de bal. De running back bij de Colts was de legendarische Marshall Faulk. De toekomstig Hall Of Famer was de man om die alles draaide. Vrijwel alle NFL offenses draaiden om de running back. Zo werd in dat jaar de Super Bowl gewonnen door de Denver Broncos die volledig leunden op hun running back Terrell Davis. De quarterback van dat team? John Elway. In de nadagen van zijn loopbaan.
De passing game had zich in de loop der jaren steeds meer ontwikkeld. Maar de echte ontwikkeling begon bij de man van het uur. Wat Peyton Manning deed voor de positie is ongekend. Audibles werden al uitgevoerd ver voordat Manning het toneel betrad. Maar de vrijheid om zelfs plays te callen op de lijn en elke aanpassing te verrichten, die bestond nog niet. De vrijheid om als quarterback te fungeren als offensive coordinator, die taak was aan niemand besteed. Tot #18 op het strijdtoneel verscheen.
Peyton Manning literally changed the game.
Manning deed alles op de line of scrimmage. Van het veranderen van de bescherming van de offensive line, om een bepaalde blitz op te vangen, tot het aanpassen van een pass route van een wide receiver om zodoende te profiteren van een zwakte in de D. Of hij veranderde de pass play in een run play omdat er een paar yard open was in het hart van de D. Manning zag het en wist direct de juiste aanpassing te maken om optimaal te kunnen profiteren.
Football veranderde van dammen in schaken. En door het vernuft van de quarterback en zijn begrip van het spel, werden sommige posities zelfs minder belangrijk. Offensive linemen zijn normaal vreselijk belangrijk. Ze moeten de quarterback van drie tot vier seconden tijd voorzien zodat de spelverdeler een doelwit kan vinden. Maar onder Manning werd dit anders. Hij had namelijk zo snel door waar de druk vandaan kwam, dat hij daar altijd perfect op inspeelde. En hij was zo snel in het verwerken van data in zijn hoofd, dat hij binnen twee seconden de bal bij een medespeler kon krijgen. Dat is zelfs voor de monsters van de NFL te weinig tijd om bij de quarterback te komen.
Het gaf Indianapolis jarenlang de vrijheid om met een bijeengeraapte zooitje te spelen op de offensive line. De noodzaak voor Pro Bowlers was er niet. Manning literally changed the game. En daar bleef het niet bij. De gehele league begon te transformeren. Mede door de Sheriff. De running game werd steeds meer opzij gezet ten faveure van de passing game. De NFL werd de passing league die het vandaag is. En hoe passend is het, dat vrijwel alle passing records in handen zijn van de Sheriff met rugnummer 18.
Time to say goodbye
Maandag nam Peyton Manning afscheid van het spel waar hij zo van houdt. Middels een zeer emotionele toespraak van elf minuten richting de aanwezige pers, collega’s, vrienden en miljoenen mensen die wereldwijd gekluisterd zaten aan de buis.
De toespraak was Manning ten voeten uit. Open, eerlijk, ontwapenend met een vleugje humor en de juiste dosis menselijkheid. Gisteren zagen we een kant van de geweldige spelverdeler die wij slechts een keer eerder hadden gezien. Een emotionele kant. Een kant die wij alleen eerder zagen bij het afscheid in Indianapolis.
Het werd al gauw duidelijk dat de beste man helemaal geen afscheid wil nemen van de NFL. Hij wil helemaal niet stoppen met het spelen van quarterback. Maar hij weet dat hij moet. Net als in Indianapolis was het niet de voormalig Tennessee quarterback die de beslissing nam. Nee, de beslissing werd voor hem genomen. Vier jaar geleden werd de beslissing gemaakt door het management van de Colts. Ditmaal was het het lichaam van Peyton Manning zelf dat de knoop door hakte. Het lichaam dan het besluit dat het hart niet kon maken.
Want als het aan Peyton Manning ligt zou hij blijven spelen tot zijn arm eraf valt. Hij zou zich het liefst tot zijn 67e met rolstoel en al richting de 20 yard lijn laten rollen om daar te beginnen aan een drive om 6 punten op het bord te zetten.
Want dat is wat Peyton Manning doet. Zes punten op het bord zetten. Niemand wist vaker een bal bij een teamgenoot te krijgen voor 6 punten dan de geweldige quarterback die afscheid neemt op het allerhoogste niveau. Maar liefst 539 touchdown passes, pronken op de cv van Manning. 539.
Laat dat even bezinken. Peyton Manning is een van de allergrootste. En hoewel wij hem niet meer aan het werk gaan zien, leeft zijn stempel op de NFL voor altijd voort.
Foto: Getty Images/Archief
Reacties