Mijn telefoon gaat. Het is mijn goede vriend Peter Rozenbeek, tevens keeper van het Nederlands zaalvoetbalteam. Topsporter en daarnaast sportfanaat. Ik ken helemaal niemand die zo slecht tegen zijn verlies kan als Peter. Vroeger voetbalden we samen in de jeugd van Reiger Boys in Heerhugowaard. Waar de meeste van onze medespelertjes na een nederlaag rustig naar de kantine liepen om een ijsje te kopen, bleven Peter en ik meestal achter in de kleedkamer. Ik een tikkie boos en teleurgesteld, Peter ontroostbaar. En dat bleef urenlang zo.
Die mentaliteit heeft hem uiteindelijk gemaakt tot wat hij is: de beste zaalvoetbalkeeper van Nederland. Willen winnen. Nog steeds moet je uit de buurt blijven van Peter na een verliespartij, al doet hij inmiddels wel een beetje zijn best om de boosheid en teleurstelling te verbloemen.
‘Hey Elshoff! Waar ik nu toch naar zit te kijken, niet normaal! Live op NFL.com zie ik gewoon die American Footballspelers allerlei testen doen. Rennen, springen. Ik kan mijn ogen er niet vanaf houden’.
Peter heeft de NFL Scouting Combine ontdekt. Ik herken het gevoel bij de eerste keer dat je die beelden ziet: ongeloof. Wat is dit? Wat doen ze daar? Wie zijn die gasten die voor het oog van televisiekijkend Amerika tot het uiterste gaan?
Heel erg in het kort: talenten die straks door de NFL – clubs kunnen worden gekozen, doen een aantal fysieke en psychologische tests die inzicht geven in de persoonlijke en atletische kwaliteiten van de desbetreffende speler.
Ik ga hier nu niet het hele NFL Combine Scouting systeem uitleggen. Daar gaat het mij niet om. Het gaat mij om het feit dat jonge, zeer talentvolle sporters voor een miljoenenpubliek totaal tot het gaatje moeten gaan. Verstoppen is er niet bij. Dit dus om aan coaches, clubs en anderen te laten zien wat ze kunnen.
Maar vooral ook: wat ze waard zijn. Want een goede/slechte prestatie op de testdagen kan een miljoentje salaris meer of minder bij je toekomstige club opleveren.
Op deze dagen komt de absolute winnaarsmentaliteit boven. Niemand wil minder zijn dan de ander. Een must om de absolute top te kunnen halen. En dus is het fascinerend om te zien hoe jonge mensen bankdrukken, 40-yard sprinten en zo hoog mogelijk springen. Er is veel onderling respect, maar stiekem maken ze elkaar natuurlijk helemaal gek.
Even droom ik weg. Wat als de voetbalwereld ook zo in elkaar had gezeten. Dat de eredivisieclubs hun talenten moeten weghalen bij scholen aan de hand van een draftsysteem. Allemaal jonge geweldige voetballers die op een testdag met de billen bloot moeten.
Ik zie een jonge Gertjan Verbeek die voor het oog van de camera iedereen een lesje bankdrukken leert terwijl hij een deuntje fluit. Ik zie uitslagen van tests die aangeven dat Clarence Seedorf vermoedelijk tot zijn veertigste kan voetballen, fysiek zo sterk, maar dat je ‘m beter geen strafschoppen kan laten nemen. Of het kruisje achter de naam van Eljero Elia, die zich helaas verslapen heeft.
Schitterend. Ik kijk er de hele dag naar en na afloop ga ik een ijsje halen in de kantine.
Deze column verscheen eerder al in Sport Amerika : The Magazine (5). Vanaf woensdag 4 april kan je nummer 7 lezen.
Reacties