Ik word vader. Het is een geweldig gevoel. Het zijn woorden waarvan ik lang heb gedacht dat ik ze nooit zou uitspreken. Er zijn jaren geweest dat ik ervan overtuigd was dat kinderen in mijn leven niet zouden voorkomen. Kroeg, sport, het vrijgezellenbestaan, veel gezelligheid en geen gedoe lagen daaraan ten grondslag. Toen ontmoette ik mijn huidige vrouw en alles veranderde. Met een volgend hoogtepunt aan de horizon.
Het leven is wat je gebeurt, terwijl je andere plannen maakt, zongen Acda en de Munnik en dat is een waarheid als een koe. Mijn plannen komende zomer lagen in Brazilië, op het wereldkampioenschap voetbal. Iets waar ik al sinds Zuid-Afrika erg naar uitkijk. Van kinds af aan is het mondiale toernooi voor mij het enige voetbalhoogtepunt dat echt telt. Het is een uitgekomen droom om daar als commentator bij te mogen zijn. Een voorrecht. Net als het krijgen van een kind.
Onze baby is uitgerekend in de eerste week van juli, in de derde fase van het WK. Nadat we huilend naar een positieve zwangerschapstest hadden staan kijken kwam het besef. Gelukkig hadden we ooit gekscherend op een gezellige avond de optie al eens doorgenomen. Stel je voor dat het dan zou komen tijdens een voetbalzomer. Met een kalender in de hand ‘mikken’ past echter niet bij onze levensopvatting. Het leven kiest zijn eigen weg. Met dit dus als gevolg.
Joe Flacco, de quarterback van de Baltimore Ravens, kreeg afgelopen september zijn tweede kind. Hij koos ervoor om zijn vrouw Dana in goede handen achter te laten en met zijn team in Baltimore gewoon te gaan spelen. Tijdens de warming-up kreeg hij een telefoon van een van de begeleiders in z’n handen gedrukt. We hebben weer een jongen, hoorde hij zijn vrouw zeggen aan de andere kant van de lijn. Flacco hing op, leidde zijn team tot een overwinning, stapte onder de douche, stond de pers te woord en reed naar het ziekenhuis waar hij zijn zoon voor het eerst zag.
Quarterback Ben Roethlisberger, vanwege diverse seksschandalen lang niet altijd de meest correcte mens op aarde, zei dat voor hem de keuze gemakkelijk zou zijn. Er is op zijn hoofd geen haar te vinden die het risico zou nemen de bevalling van zijn vriendin te missen. Wedstrijd of geen wedstrijd. Commentator en oud-voetballer John Barnes denkt daar heel anders over. Hij deed in Londen vanuit de studio gewoon commentaar van een voetbalduel, terwijl iets verderop zijn zevende kind op aarde werd gezet.
Zo zie je maar. Ieder zijn eigen keuze. Die van ons is dat ik straks zal afreizen naar Brazilië. Of het de juiste beslissing is, weet ik niet. Het is wel één van de zwaarste. Mijn vrouw vindt dat ik ook moet gaan, Paula weet hoe zeer het WK in mijn hart zit. Zij natuurlijk ook samen met de aanstaande herrieschopper, die ik nu al kan voelen als ik mijn hand op de buik van de toekomstige moeder leg. Misschien komt het allemaal goed en ben ik op tijd terug om erbij te zijn. Hopelijk speelt het kleine schoppertje, tot diep in het WK verstoppertje.
Reacties