De NBA free agency periode zit er nog niet helemaal op. Er kan nog heel wat gebeuren, zeker met trades. Maar opnieuw lieten de grote free agents de LA Lakers en New York Knicks links liggen. Beide traditieclubs zijn hun ‘geheime’ wapen kwijt en dat belooft weinig goeds voor de toekomst.
Money, money, money…
Het seizoen 2014-2015 ging zowel in Los Angeles als in New York de geschiedenisboeken in als één van de zwakste ooit. De Lakers zagen al snel Kobe Bryant (wederom) geblesseerd uitvallen en wonnen amper 21 wedstrijden, goed voor het één na laagste aantal uit de clubgeschiedenis (laagste: 19 zeges in 1957-1958). De Knickerbockers deden nog slechter. Zonder Carmelo Anthony zag New York de minste zeges ooit, met een totaal van amper 17.
Niet getreurd, werd er echter een seizoen lang geroepen uit LA en NY: ‘We hebben in de zomer van 2015 voldoende cap space om minstens één grote free agent te halen en volgend seizoen weer mee te doen voor de play-offs!’ Dat klopte ook. Beide teams hadden om en bij de 30 miljoen dollar financiële ruimte om de spelersmarkt mee op te gaan. Met elk een superster (Lakers: Kobe, Knicks: Melo) en vers talent via de draft (Lakers: D’Angelo Russell, Knicks: Kristaps Porzingis) op het roster werd er niet getwijfeld: de Lakers en Knicks gaan toeslaan in free agency!
For years people have said “just wait until the Knicks and Lakers have cap space.” Welp …
— Spencer Checketts (@1280Spence) 2 juli 2015
…must be funny!
Maar beide teams kwamen bedrogen uit. Akkoord, de zomer is nog lang en een trade kan deze column heel snel in de vuilbak doen belanden. Op dit moment kijken zowel de Lakers als de Knicks echter terug op een teleurstellende free agency periode. Ondanks de miljoenen dollars die ze eender welke speler konden bieden, wilde geen enkele grote naam komen. In LA droomden ze luidop van Kevin Love, LaMarcus Aldridge en Jimmy Butler. Het resultaat: Lou Williams, Roy Hibbert en Brandon Bass. In New York kwijlden ze al weg van Marc Gasol, DeAndre Jordan en Greg Monroe. Het resultaat: Robin Lopez, Arron Afflalo en Derrick Williams.
For small market protectionists: The Lakers and Knicks have their own sovereign wealth funds this offseason and still can’t give it away.
— Kevin Arnovitz (@kevinarnovitz) 2 juli 2015
De voorbeelden van Aldridge en Monroe zijn tekenend voor de conclusie die eigenlijk niemand bij de Lakers en Knicks wil horen: beide traditieclubs zijn hun ‘geheime’ wapen kwijt in free agency. Het feit dat men in LA Hollywood kan aanbieden en in New York Broadway speelt geen rol meer. Small market teams kunnen evengoed grote namen halen, als ze maar een geloofwaardig project kunnen voorleggen, dat op korte termijn resulteert in succes.
De Lakers hadden het tijdens hun eerste vergadering met Aldridge over Hollywood, terwijl LMA het alleen maar over basketball wilde hebben. De Knicks leken een zekerheid voor Monroe, maar die zag de draft en het team, en kon niet snel genoeg in Milwaukee gaan tekenen. De Bucks die winnen van de Knicks? En de Spurs die winnen van de Lakers? Ondanks dat die big market teams evenveel geld konden bieden? Tot voor enkele jaren zouden vele reacties zijn: is dit een grap?
Bucks beating NY for a prominent FA shows how NBA world has changed dramatically. New CBA, new owners, new realities. Old advantages gone.
— David Aldridge (@daldridgetnt) 2 juli 2015
Een nieuwe NBA
In de wereld van het Amerikaanse basketball zijn er dus weinig of geen niveau’s meer. De Lakers en Knicks mogen dan wel een grote markt vertegenwoordigen en een rijke geschiedenis hebben, dat maakt vandaag eigenlijk nog maar weinig uit. Het is opvallend dat steeds meer sterren kiezen voor een project dat gericht is op succes. Daarbij komen de centen op de tweede plaats. Geld is belangrijk, maar niet ten koste van alles.
“It really doesn’t matter where you are. I think what these players have done is they’ve made the statement and said: Look, it’s about money, but it’s also about putting myself in a situation where I can win and be with a good organization.” – Bryan Colangelo, ex-executive bij Phoenix en Toronto op Bleacher Radio.
Een succesvol project en een stabiele organisatie, dat is wat spelers willen. De Lakers en Knicks hebben zich op beide vlakken niet meteen voorbeelden getoond de voorbije jaren. Waarom zouden spelers dan kiezen voor één van deze teams, de aandacht? Tegenwoordig kan je waar en wanneer je wil naar NBA-wedstrijden kijken. De tijd dat enkel de grote teams op TV te zien waren, ligt al lang achter ons. Vandaag zetten fans hun kijkapparaat (TV, tablet, smartphone, PC…) aan en kijken ze naar Kevin Durant in OKC, LeBron James in Cleveland, Stephen Curry in Oakland en James Harden in Houston. En een deel tuned zelfs in voor Giannis Antetokounmpo en Jabari Parker in Milwaukee, en Zach LaVine en Andrew Wiggins in Minnesota.
De Lakers en Knicks zijn lui geweest, en nonchalant. Ze hebben de bovenstaande realiteit onderschat en achterover geleund in hun zetel van de grote markt. ‘Als we er geld tegenaan gooien, komen de sterren vanzelf naar ons toe’, was het motto. Nee, LAL en NYK. Spelers, en zeker sterspelers, willen winnen. Ze geloven niet meer in de heilige kracht van een stad om een titel in de wacht te slepen. Ze geloven in talent, in een stabiele organisatie, in basketbalkennis, in scouting enzovoort. Ga eens kijken in OKC, San Antonio en Oakland. Hopelijk leren jullie ervan, want op dit moment zijn jullie de lelijke eendjes van de NBA.
Foto: Getty Images
Als Lakersfan vind ik het stiekem niet zo erg, dat er werd ‘verloren’ in de strijd om de grote FA-namen. Ik zie momenteel bouwstenen voor de toekomst: Jordan Clarkson, Julius Randle en D’Angelo Russell mogen nog een jaartje leren van grootmeester Kobe. Wellicht dat er in 2016 of 2017 een star-FA aangetrokken kan worden. Sowieso lopen er dan contracten af van spelers die ik hoger heb zitten dan o.a. Aldridge en Love.
De Front Office van de Lakers heeft het overigens nog heel aardig gedaan de laatste tijd. Roy Hibbert werd voor bijna niets uit Indianapolis gehaald en Brandon Bass is een nuttige ‘what you see is what you get’ speler. Over Lou Williams heb ik mijn bedenkingen, maar dat hij in weinig tijd veel kan scoren moge duidelijk zijn. Niet gedrafte rookie Robert Upshaw heeft ook al een contract op zak. Als hij zijn kop op de juiste plaats kan houden, zou hij kunnen uitgroeien tot een beest onder de borden.
Hopelijk weten Kupchak &co op de een of andere manier Nick Young, Ryan Kelly en Robert Sacre nog te verschepen. Het liefst in ruil voor een SF van het startende kaliber.
Het zal al met al weer een seizoen met ups en (veel) downs worden, maar met meer lichtpunten dan in 2014-15. Ik ben zeer benieuwd!
De Lakers zijn erop vooruit gegaan, zonder twijfel. Maar het wordt nog steeds een zeer donker seizoen, opgefleurd met wat Kobe highlights. Russell is een topper in wording, Randle een degelijke speler en Upshaw is een high risk/high reward guy.
Ik blijf het wel fascinerend vinden dat Lakers-fans blijven inzetten op Jordan Clarkson. JC is een leuke baller en verdient zijn plek in de NBA. Maar meer dan een degelijk 6e-7e-8e man van de bank zal hij nooit worden. Zet je geld daar echt niet op als starter in de NBA.
Comments are closed.