Soms voltrekt zich een nachtmerrie op het daarvoor bestemde tijdstip, terwijl je (midden in de nacht dus) toch klaarwakker bent. Zo’n nacht heb ik net gehad…
Wisconsin is bezig Syracuse nerveus te krijgen voor de slotfase van hun Sweet 16 match up. Alles wijst er de hele wedstrijd op dat het einde wordt beslist met een al of niet rake buzzerbeater. De Badgers schieten al een paar wedstrijden tijdens March Madness de lichten uit het plafond. Tegen Vanderbilt nog 10 keer raak op 33 pogingen. De zone defense van Syracuse wordt lek geschoten (14 raak op 27 pogingen, dus tegen 52%). Jordan Taylor is red hot.
Ik ben voor Wisconsin, maar dat is wel duidelijk denk ik. Syracuse is een goed team. Het basketbalprogramma van The Orange is zeker zo respectabel als dat van Wisconsin. De Badgers zijn bij uitstek geschikt om de mannen van coach Jim Boeheim nerveus te krijgen. Goede grote mannen die kunnen rebounden, schieten en dribbelen. En schutters en ball handlers die op een goede dag hun tegenstanders scheel schieten. Het is zo’n dag.
Maar Kris Joseph en zijn maatjes zijn geen moment in paniek. En dat baart mij zorgen. Halverwege de tweede helft krijg ik al lichte buikklachten als ik denk aan het laatste schot. Dat gaat Taylor natuurlijk nemen. Wie anders?! En ja hoor. Het is 63-64 voor Syracuse als The Orange de kans om het duel te beslissen mist. Vier mannen vliegen in de rebound.
Scheidsrechters zeggen: Badgers ball. Opluchting maakt direct plaats voor een rilling. Oh jee, daar gaan we…
Wisconsin heeft nog een time-out maar neemt die niet. Alles is duidelijk, blijkbaar. Bal naar Jordan Taylor en die gaat raak schieten. De Badgers spelen in 12 seconden hun aller- aller- allerslechtste aanval van de avond en Taylor raakt met zijn driepunter louter lucht. Josh Gasser pakt de rebound nog, heeft een tel om te scoren, maar hij heeft geen idee waar de ring hangt. Hij vergeet te dunken! Weg Wisconsin… Ik ben niet blij (lees strontchagrijnig), maar dat kan gebeuren.
Ik schakel direct naar Louisville Cardinals tegen Michigan State Spartans. De Spartans zijn in mijn bracket de kampioenen dit jaar. Dus als zij winnen, kan ik nog altijd 3 van de 4 Final Four teams goed hebben…
Binnen 2 minuten heb ik het al gezien. Dit gaat fout. Louisville en Michigan State zijn geroemd en bevreesd om hun defensieve kwaliteiten. Er zal niet veel gescoord gaan worden.
Louisville staat voor trap (zeg trep, als in ‘val’) defense. Het team van coach Rick Petino wil de man met de bal ‘opsluiten’ en zo de bal veroveren. Michigan State weet dat en is voorbereid. Maar de Cardinals hebben iets anders bedacht. Het driepuntschot wordt verdedigd en onder het bord mag de Senegalese center Gorgui Dieng (spreek uit Diejeng) het uitvechten met de beren van de Spartans.
Michigan State blijft maar gaan. Bal van buiten naar binnen, één-tegen-één tegen Dieng, poging mis. Tegenaanval, driepunter raak. De moed zakt de Spartans al voor rust zichtbaar in de schoenen. En coach Tom Izzo kan niets doen. Hij wil de inside game van Louisville weghalen. En dat lukt. Alleen viel die driepunter bij de Cardinals af en toe. En bij Michigan State niet.
Ster forward en tactisch meesterbrein Draymond Green (13pt, 16 reb) kan het niet veranderen. Tegen Gorgui Dieng is geen kruid gewassen. Steun van zijn centers, Derrick Nix en Adreian Payne, is er niet. Beiden gaan, zeker na rust, als juffershondjes naar de ring vanuit de ‘post positie’. Danig onder de indruk van Dieng, die zijn season high van 7 blocks (5 na rust) in één duel evenaart. Iedere keer als de grote, vierkante Nix indraait en de bal omhoog gooit… Ka-Dieng!! Weg bal…Steeds als Payne door het midden de confrontatie zoekt met de gespierde breinaald uit Senegal verliest de twee meter brede Payne het.
Kort na rust weet ik zeker waar dit op uitdraait. Onrustig ijsbeer ik door de kamer. Vloekend om het onvermijdelijke. Mijn kampioen, Michigan State, verliest van coach Rick Petino en zijn Louisville. Maar vooral van die nare, beresterke en hele goeie center: (Ka-)Dieng!
Daar gaat mijn bracket voor March Madness 2012… Ouch!
Foto’s: Getty Images
Reacties