Twee headlines vielen mij vorige week op: ‘Josh Freeman speelt aankomende zondag niet voor de Minnesota Vikings vanwege een hersenschudding’ en ‘Brett Favre geeft toe last te hebben van geheugenverlies’. De vele blessures en hersenschuddingen in het bijzonder zijn een plaag voor de NFL. Bijna elke week valt er wel een rits spelers uit met blessures aan hun knie, ribben of in Freemans geval: zijn hoofd.
De 44-jarige Favre gaf in een radio-interview aan niet meer terug te keren in de NFL, nadat de St. Louis Rams naar verluidt interesse in hem hadden getoond. Het meest wonderlijke was de reden die Favre gaf: geheugenverlies. Hij noemde als voorbeeld dat hij zich vorige zomer totaal niet kon herinneren dat zijn dochter op voetbal zat.
Maar vooral zijn quote daarna was onvergetelijk (pun intended): “Voor het eerst in 44 jaar maakte dat mij een beetje bang.”
Brett Favre is bang. De quarterback die elke wedstrijd voor niets of niemand bang was en die elke wedstrijd zijn lichaam in de strijd gooide met één doel voor ogen: winnen. Die Brett Favre is bang.
Het is niet gek dat een speler pas na zijn carrière de permanente gevolgen voelt van een slopende NFL-loopbaan, maar elke keer schrik ik ervan. Het moet een prioriteit van de NFL zijn om hersenschuddingen te voorkomen. Wie weet hoeveel Favre en Freeman er gehad hebben.
De NFL zegt de veiligheid van de spelers hoog in het vaandel te hebben staan, maar daar zie je niet veel van terug.
Deze column was eerder te lezen in Sport Amerika Magazine.
Foto: Getty Images
Reacties