Het is 17 april, 07:00 Nederlandse tijd als mijn wekker gaat en ik begin aan mijn dagelijkse ritueel. Douchen, koffie zetten, ontbijten en ondertussen even op mijn iPad neuzen of er nog wat spannends op deze wereld gebeurt. Al snel merk ik, dat deze dag best eens heel apart kan gaan worden.
“Mike Dalhuisen signs with Islanders”. “Mike Dalhuisen: Islanders add another defenseman for Bridgeport.” Zomaar twee koppen van Amerikaanse media, die ik tot vandaag nog niet kende. Of ze te vertrouwen zijn weet ik dan ook niet, maar het lijkt mij te mooi om waar te zijn. Een Nederlander in de NHL? Wij kunnen toch alleen maar rondjes schaatsen?
De rest van de dag ben ik met hele andere dingen bezig, maar constant spoken in mijn achterhoofd toch die twee koppen van die onbekende nieuwsbronnen. Zou het echt? Zonder officiële berichtgeving van de Islanders of Quinnipiac durf ik het niet te geloven. Mijn concentratie bevind zich absoluut niet bij mijn tentamen van deze middag.
Na afloop van mijn tentamen is er dan ook maar één ding wat ik direct wil weten. Zijn er ontwikkelingen omtrent Mike Dalhuisen? En ja hoor: “Nederlander Dalhuisen tekent NHL-contract”. In al die jaren heb ik het altijd al eens willen zien, een Nederlander in de sport en competitie die ik het meeste lief heb: het ijshockey in de NHL. Toen ik in 1990 geboren ben, lagen de tijden van die enkele halve Nederlanders in de NHL immers al achter ons. En daarom zie ik de NHL al jaren als iets vreselijk leuks, waar wij niet aan mee mogen doen, want we zijn niet goed genoeg.
En nu, 17 april 2013, 17:00 Nederlandse tijd heb ik de bevestiging dat iets wat ik al lange tijd wilde, heel dichtbij lijkt te komen. Oké, Dalhuisen staat nog lang niet in het Nassau Veterans Memorial Coliseum, maar zo dichtbij zijn we nog nooit geweest. Een Nederlander in de AHL, zelfs dat kan ik mij niet heugen. Mike Dalhuisen bij Bridgeport Sound Tigers, ik vind het al geweldig!
En dan nu, na het genieten, komt het vooruit kijken. Hoe ziet de sportieve toekomst van de 24-jarige Dalhuisen eruit? Weliswaar lijkt het er dit seizoen sterk op dat de Islanders de play-offs weer eens gaan halen, maar de Islanders zijn toch vooral een franchise in wederopbouw, met enkele gebreken. De defense van de ploeg van Jack Capuano kent geen sterke verdediging en zeker geen brede verdediging. Een defensie bovendien, die drie spelers ouder dan 35 en één van 32 jaar oud bevat. Dat biedt perspectief, om op termijn door te groeien naar het niveau van de NHL.
Zeker gezien het feit dat Dalhuisen ‘slechts’ een eenjarig contract tekende, is dat allemaal nog even afwachten. Ik mag nog even lekker verder dromen: iets wat vast wel zal lukken, want deze liefhebber van NHL-hockey bevind zich in de zevende hemel. Hoewel ik fan ben van de Pittsburgh Penguins, juich ik volgend seizoen stiekem ook voor de Bridgeport Sound Tigers. En hopelijk, mag ik tussendoor ook nog een paar keer stiekem juichen voor de New York Islanders. 17 april 2013 blijft voor mij voor altijd ‘de dag van Mike Dalhuisen’.
Foto: Getty Images
Reacties