Even een sms’je sturen naar mijn grote vriend Dan, denkt Eric Byrnes. Zittend op de tribune, toetst hij vlug een paar woorden op het scherm, drukt op send en kijkt naar de Marlins dug-out of Dan Haren zijn telefoon misschien aanzet.
Ondertussen swingt Adeiny Hechavarria naar een pitch. ‘Plok’, klinkt het door Yankee Stadium en de bal zeilt richting Byrnes. Die denkt geen seconde na, gooit zijn telefoon tegen de grond. Stuk. Duwt zijn eigen zoon aan de kant, neemt een paar stappen naar rechts, duikt, houdt zijn linkerarm gestrekt en ‘pats’ de bal ploft in zijn hand. Byrnes rolt een stukje door, land op een paar andere supporters en krabbelt overeind.
Met zijn rechterarm tilt hij zijn kind omhoog en met de linker staat hij te schudden. De bal strak in zijn palm. Byrnes schreeuwt. En hard ook. En lang.
Grappig, Byrnes heeft zelf tien jaar in de Major League gespeeld, is inmiddels analist bij MLB en toch zo blij een als kind met een echte wedstrijdbal.
Dure ballen
Was het een eeuw geleden geweest dan had Byrnes met zijn gedrag direct een stel suppoosten op zijn nek gehad. Niet vanwege het lawaai, maar simpelweg omdat hij de bal vasthield. In die tijd mochten fans de bal niet zo maar houden. Ballen waren nou eenmaal duur. Als je er eentje ving en als souvenir wilde meenemen dan stopte je die stilletjes in je zak in de hoop dat niemand het zag.
In de vorige eeuw bemoeide zelfs de politie zich met toeschouwers die de bal niet terug wilden geven. In 1921 ving Reuben Berman een bal bij de Reds. Suppoosten renden naar Berman, maar die gooide de bal pesterig dieper in de menigte. Agenten kwamen erbij en dreigden hem te arresteren. Berman spande een rechtszaak aan wegens reputatieschade en zei dat hij mentaal was geknakt. De rechter gaf hem gelijk en de Reds moesten Berman honderd dollar betalen.
In Philadelphia gooiden ze in 1923 een 11-jarig ballenvangertje een nacht in de cel. De rechter liet het jochie de volgende ochtend direct vrij en zei begripvol: “Hij volgde zijn instinct. Ik had het zelf ook gedaan.”
Arthur Porto kreeg in 1930 flinke ruzie met een paar Cubs-suppoosten. Hij wilde de bal niet afstaan en timmerde samen met zijn vrienden er wild op los. Ook hier moest de rechter een uitspraak doen en die oordeelde dat wie de bal greep de nieuwe eigenaar was. Daarna was het snel voorbij met ballenruzies tussen publiek en de clubs.
Clown
En dat is fijn voor Byrnes die geen seconde hoefde te denken aan boze suppoosten of strenge agenten. Hij dacht eigenlijk helemaal niet na. Dat vond ook zijn vriend Dan Haren. De pitcher waarmee hij samen speelde bij de Athletics en de Diamondbacks diste Byrnes voor de grap op twitter. “Zeg, de hele dug-out hoorde je gillen. Jongens zeiden: ‘moet je die clown gestoord zien doen om een bal.’ Ik zei: ‘dat is Eric Byrnes.”
Foto: Instagram Eric Byrnes
Reacties