AFC North: Steelers willen NFL-vloek bezweren

Door

In deze achtdelige serie blikt Sport Amerika vooruit op het aanstaande NFL seizoen. In de vierde aflevering werpen we een blik op de AFC East. Door Joep Smeets.

 

 

De Steelers zijn het toonbeeld van stabiliteit in deze divisie, maar zullen de teleurstelling van de verloren Super Bowl tegen de Green Bay Packers moeten verwerken. Dat lukt overigens niet al teveel teams. In de bijgelovige NFL rust er niet alleen een vloek op wie er op de cover van de nieuwste Madden staat, maar ook op de beide deelnemers van de Super Bowl. Het laatste (en enige) team dat de Super Bowl wist te winnen na het seizoen ervoor net tekort te zijn gekomen waren de Miami Dolphins. In 1972.

Dat voorspelt dus niet veel goeds voor Mike Tomlin en de zijnen maar er is ten opzichte van vorig seizoen bar weinig veranderd. Een aantal spelers uit demarges van de selectie hebben ander onderdak mogen vinden maar de kern in Pittsburgh is al jaren dezelfde.

Wat misschien het verschil kan maken met het vorige seizoen is de fitheid van Troy Polamalu. De safety is erg belangrijk voor de verdediging, vooral vanwege zijn oog voor de bal. De cornerbacks van de Steelers, zoals Ike Taylor en William Gay, blinken niet uit in interceptions. Die last valt op de schouders van Polamulu, maar dankzij een enkelblessure was de defensive back met het lange haar vorig seizoen vaak net een stapje te laat. Hij speelde wel in de Super Bowl, maar het was duidelijk dat hij niet zichzelf was en had niet zijn gebruikelijke impact op de wedstrijd.

Lamarr Woodley, die zich in de afgelopen seizoen ontwikkelde tot één van de beste linebackers in de NFL, heeft zijn verblijf bij de Steelers verlengt en daardoor blijft het gevreesde linebacker corps van de Steelers ook intact. Steel City heeft een lange traditie wat NFL verdedigingen betreft, zoals het Steel Curtain uit de jaren zeventig. Woodley, Harrison, Farrior en ook Timmons doen weinig onder voor hun illustere voorgangers. Evenals Woodley ondertekende Timmons een nieuw contract. De jongste telg van de vier linebackers was vorig seizoen stilletjes zelfs de meest effectieve LB van de Steelers. Hij noteerde meer tackles dan zijn bekendere positiegenoten.

De voortdurende ontwikkeling van de jonge Mike Wallace moet ook in de gaten gehouden worden. Afgelopen seizoen brak Wallace definitief door. Hij behaalde maar liefst 1257 yards en in een aanval die grotendeels gebaseerd is op de running game is dat een zeer knappe prestatie. Wallace is een sprinter pur sang. De eerste play van de Steelers is vaak een diepe pass naar Wallace, net zoals de eerste play van de Eagles vaak een diepe bal naar DeSean Jackson is. Jackson is ook de enige receiver die Wallace voor zich moet dulden als het gaat om de gemiddelde afstand van zijn receptions. Een succesvolle pass naar Williams levert gemiddeld zo’n 21 yards op. Dat is 1.5 yard minder dan naar Jackson, maar nog steeds een mooie afstand. De Steelers openen hun seizoen met een pittige uitwedstrijd: op bezoek bij aartsrivaal Baltimore.

 

 

De Ravens kijken halsrijkend uit naar die confrontatie met de Steelers. Ontmoetingen tussen de twee zijn altijd fysieke, zwaarbeladen wedstrijden en dat past bij de identiteit van de Steelers én de Ravens. Stug. Defensief. En bikkelhard.

De verdediging van de Ravens wordt geleid door twee voormalige Miami Hurricanes; Ray Lewis en Ed Reed. De linebacker Lewis en de safety Reed draaien al jaren op het hoogste niveau mee en gelden als twee van de beste tacklers in de hele NFL. Daarnaast tekent Reed jaarlijks voor de een goed aantal interceptions. De twee werden in de top 100 van het afgelopen seizoen, samengesteld door NFL spelers, beiden verkozen tot de top vijf. Baltimore staat al jaren in de bovenste regionen als het op verdedigende statistieken aan komt. Vorig jaar gaven bijvoorbeeld alleen (uitgerekend) de Steelers en de Packers minder punten per wedstrijd weg.

Dit offseason stond in Maryland in het teken van het afscheid van een aantal oudgedienden. Tight end Todd Heap (Cardinals), running back Willis McGahee (Broncos) en receiver Derrick Mason (Jets) kwamen bij elkaar twintig seizoen voor de Ravens uit. In de verdediging vertrok nose tackle Kelly Gregg. Hij werd evenals Heap bedankt voor maar liefst tien jaar trouwe dienst. In de AFC North is stabiliteit de gouden standaard, maar de Ravens lijken te beseffen dat het status quo handhaven ze niet dichter bij de Steelers zal brengen.

De meest opwindende Ravens’ aanwinst dit seizoen is iemand die de bal maar weinig zal aanraken. Vorig seizoen was Arian Foster de onbetwiste leider in het running back klassement. Maar vrijwel elke keer dat Foster de bal kreeg, kijk hij op en zag hij fullback Vonta Leach voor zich uitstomen.

Leach plaveide vorig seizoen de weg voor Foster (en óver menigeen linebacker) en zal dat dit jaar gaan doen voor Ray Rice, de grote kleine man van de Ravens.

Rice is een multifunctionele dreiging met een bijzondere techniek. De kleine running back (1.73 m) heeft een dusdanig laag zwaartekrachtpunt dat hij de hand waarmee hij de bal niet vast heeft vaak kan gebruiken om zich van de grond af te zetten als hij dreigt om te vallen. Hij vergaarde in zijn drie seizoen in de NFL al meer dan 3000 rushing yards én meer dan 1500 receiving yards. En nu krijgt hij de beschikking over de beste fullback in de NFL.

De passing game van de Ravens is minder formidabel en zal dit jaar ook een nieuwe vorm moeten krijgen. De vier spelers die de meeste ballen vingen vorig seizoen waren Boldin (64), Rice (63) Derrick Mason (61) en Todd Heap (40). Die laatste twee zijn dus vertrokken, terwijl Rice dus al dubbele dienst draait als running back én receiver.

Om het vertrek van Mason op te vangen hebben de Ravens ingezet op Lee Evans, de ervaren receiver die overkwam van de Bills. Daar behaalde hij in zeven seizoen slechts twee keer meer dan 1000 yards, ondanks dat hij dé receiver was in Buffalo. Ray Rice weet dus dat het dit seizoen in Baltimore, nog meer dan de voorgaande, allemaal om hem zal draaien.

 

 

Carson Palmer houdt van football. Hij speelt het al zijn hele leven, hij is er behoorlijk goed in en hij krijgt er prima voor betaald. Toch keert hij zijn sport liever definitief de rug toe dan nog maar één snap uit te komen voor de Bengals.

De situatie van Palmer somt eigenlijk de uitzichtloze situatie van de Bengals prima op. Palmer, die zeven jaar de vaste quarterback was in Paul Brown Stadium, heeft zó weinig vertrouwen in de toekomst van de franchise dat hij met pensioen zal gaan als hij niet naar een ander team geruild wordt.

Mike Brown, president van de Bengals, ging niet op het verzoek voor een ruil in, waardoor Palmer dus inderdaad zijn laatste pass lijkt te hebben gegooid. In de zoektocht naar een nieuwe quarterback kwamen de Bengals in de draft uit bij Andy Dalton, en selecteerden hem in de tweede ronde afgelopen april. Tot het moment van schrijven voegden de Bengals nog geen ervaren quarterback toe om als mentor te dienen van Dalton, zoals de Titans deden met Hasselbeck en de Vikings met McNabb. De druk op de schouders van Dalton, die uitkwam voor Texas Christian University, is daardoor hoog. Hij is Plan A, Plan B én Plan C in Cincinnati. Als hij het niet klaar speelt is er niemand die het van hem over kan nemen.

Daarom zal Dalton verheugd zijn met die andere hoge draft selectie van de Bengals dit seizoen. Receiver A.J. Green is een potentiele droom voor iedere quarterback. Hij werd gekozen met de vierde selectie. De voormalige Georgia Bulldog is ondanks zijn lengte (1.93) een goede route loper en is een fysieke receiver die de strijd met cornerbacks in de lucht kan winnen. Hij moet het vertrek van Chad Ochocinco gaan opvangen.

Dalton zal op Green moeten leunen wil er iets van het seizoen van de Bengals terecht komen. De running game zal het in ieder geval even moeten doen zonder Cedric Benson, die werd veroordeeld tot twintig dagen cel wegens huiselijk geweld. Benson, die ondanks een aflopend contract wél genoeg perspectief zag in een langer verblijf bij de Bengals, was de afgelopen twee jaren goed voor meer dan 1000 yards per seizoen en is een van de weinige backs in de NFL die zijn carries niet hoeft te delen. Gelukkig voor coach Marvin Lewis mag zijn running back boete doen in de bye-week van Cincinnati.

De Bengals wisten in 2009 nog de divisie te winnen, maar gingen daar van “first to worst”. Vorig seizoen werden maar vier wedstrijden gewonnen en de “Bungles” eindigden onderaan in de divisie.

 

 

In Denver vloekt men nog steeds als iemand de naam van Josh McDaniels laat vallen. De kortstondige hoofdcoach van de Broncos maakte vorig offseason een deal voor quarterback Brady Quinn, die in Cleveland niet aan spelen toe kwam. De weinig bekende Peyton Hillis bewandelde de omgekeerde weg. Hij ontrok zich in Cleveland razendsnel aan de anonimiteit.

Na in zijn eerste wedstrijd de bal twee keer te zijn kwijt geraakt moesten de Browns fans gedacht hebben dat Hillis de zoveelde teleurstelling was die het geplaagde franchise binnen had gehaald. In de derde week ontbrande Hillis echter en overrompelde hij de verdediging van nota bene de Ravens. 180 yards over de grond en door de lucht waren het resultaat, en zijn naam was gevestigd. Sportfans in Ohio hadden het vorig jaar toch al niet makkelijk. Na het vertrek van Lebron James werd Hillis de nieuwe lokale ster.

De fysiek sterke running back brak vorig seizoen in totaal vijf keer de barriere van 100 yards in een wedstrijd. Hoogtepunten waren de wedstrijd tegen de Patriots(184 yards, twee touchdowns) en de Panthers ( 131 yards, drie touchdowns. Al snel bleek echter dat Hillis de last alleen niet aan kon. Hij kwam niet ongeschonden het seizoen door. De Browns besloten daarom Brandon Jackson van de Packers toe te voegen. Jackson is eenzelfde type running back, en linebackers zullen zich op de twee in moeten stellen, waardoor er meer mogelijkheden ontstaan voor de andere spelers van Cleveland.

Colt McCoy moet daar gebruik van maken. De Texas Longhorn heeft prima bescherming van de offensive line, met onder meer Pro Bowl left tackle Joe Thomas. Diezelfde offensive line opent zoveel gaten voor Hillis, dus daar ligt het probleem niet voor McCoy. De Browns hebben echter een enorm gebrek aan betrouwbare receivers. Mohammed Massaqoui is de enige gevestigde naam in het corps, maar is verre van een franchise receiver.

Joshua Cribbs is dat ook niet, maar dat vindt niemand in Cleveland echt erg. De receiver voegt voldoende toe met het teruglopen van kickoffs en punts en doet dat als geen ander. Cribbs is één van de gevaarlijkste return men in de NFL, en houdt het record door acht aftrappen meteen om te zetten in touchdowns.

De gewijzigde plek waarop de aftrappen moeten worden genomen is daarom slecht nieuws voor de Browns. De NFL verschoof die plek van de dertig yard line naar de vijfendertig yard line, waardoor de aftrappen dieper zijn. Die maatregel is getroffen om blessureleed te voorkomen, maar zal voor Cribbs vooral meer touchbacks betekenen. Hij zal zijn snelheid daarom moeten aanwenden als receiver, maar heeft tot nog toe niet laten zien een consistente optie te zijn voor McCoy.

 

 

NFC North | AFC East | NFC East | AFC North | NFC South | AFC South | NFC West | AFC West

 

Ook leuk om te lezen