Het kan de meeste mensen na alle artikelen en ziedende tweets niet meer ontgaan zijn: er is meer dan ooit controverse in de National Hockey League over het bestraffen van spelers tijdens en na de wedstrijden. Verschillende teams en spelers hebben hun ongenoegen en verbazing inmiddels kenbaar gemaakt en ik wil aan de hand van videobeelden en de uitspraak demonstreren waar de soms totale verbijstering vandaan komt.
De toon werd al vroeg gezet door hits in de Western Conference, waar sterverdediger en Nashville aanvoerder Shea Weber een head smash rechtstreeks uit de betere worstelwedstrijd uitvoerde op Red Wings center Henrik Zetterberg. Weber heeft een verleden met twijfelachtige incidentjes en er was onmiskenbaar de intentie op Zetterberg te blesseren.
De straf? $2500 boete. Dat was het. Op een salaris van ruim $7,5 miljoen dollar. Inmiddels was Weber ook alweer belangrijk met meerdere doelpunten en assists en staat zijn ploeg 2-1 voor in de serie na een overwinning in Detroit. Dat zit de Red Wings alvast niet lekker.
—
Diezelfde avond was er een incident tussen Canuck Byron Bitz en King Kyle Clifford, waarbij Bitz gevaarlijk in de rug van Clifford schaatste en met zijn schouder het hoofd van Clifford hard in de boarding ramde. Absoluut gevaarlijk, maar wel nog altijd een hockey play in de snelheid van het spel. Je zou dus, bovenstaande straf voor Weber in gedachte houdend, een fikse waarschuwing verwachten.
Niets is minder waar. Bitz is geen sterspeler en dus makkelijker aan te pakken. Hij mocht 2 wedstrijden vanaf de tribune toekijken. Let wel, deze actie en de head smash van Weber werden op dezelfde vergadering beslist.
—
Deze actie van Bitz moeten we nog even vasthouden. Hier is een hit van Chris Phillips op NY Rangers captain en sterspeler Ryan Callahan. Vrijwel dezelfde hit met het verschil dat Bitz niet springt om in de buurt van ’t hoofd te komen en Phillips dat wel lijkt te doen.
Tot woede van Canucks fans (die het vergeleken met de Bitz hit) kreeg Phillips niet eens een vermaning. Niet gebeld, geen gesprek, niets. Er volgde niets. En dat zit ook de Rangers fans inmiddels niet lekker.
—
Maar, oké, deze hit was ’t gevolg van een serie van hits elders in deze wedstrijd. NY Rangers rookie Carl Hagelin deelde namelijk deze gevaarlijke hit uit aan de voorheen al met een hersenschudding kampende Senators aanvoerder Daniel Alfredsson. Hagelin gaat er onbesuisd in, tilt zijn arm op en omdat Alfredsson een beetje richting de puck leunt is ’t een stevige tik. Dit is een schorsing waard.
Die schorsing kwam er ook. 3 wedstrijden, maar de NHL stelde daarbij dat in deze straf is meegenomen dat Hagelin zoiets nooit eerder dit en dat hij excuses heeft gemaakt aan zijn landgenoot en nota bene jeugdheld Alfredsson. Niemand is ’t echt oneens met straf, maar waar is de logica in vergelijking met het uitblijven van een straf voor Weber en Phillips? Die haalden nota bene eerder narigheid uit en werden gewaarschuwd. Als de NHL meeneemt dat Alfredsson de wedstrijd moest verlaten met klachten is dat ook niet onterecht, maar straffen op basis van gevolg en niet de intentie zet in sport een slecht voorbeeld.
—
Deze hits van Hagelin en Phillips waren overigens weer het gevolg van de toon die werd gezet in ’t begin van de wedstrijd, waarin de Senators hun vechtende verdediger Matt Carkner liet meespelen (hij deed in game 1 niet mee) en die na amper twee minuten als een malle begon in te slaan op een nietsvermoedende Brian Boyle. Omdat de scheidsrechters het laat opmerkten was Boyle’s teamgenoot Brandon Dubinsky hem al te hulp geschoten en in plaats van slechts Carkner juist te bestraffen, werd Dubinsky ook uit de wedstrijd gezet als “third man in”. Een regel die totaal verkeerd werd toegepast.
Terwijl de Senators dus met een verder vrij ‘nutteloze’ speler in de kleedkamer verder speelden, verloren de Rangers een belangrijke speler voor de resterende 58 minuten. Maar dan wordt Carkner voor deze actie toch wel bestraft? En wat is nou precies die actie van Boyle tegen Karlsson uit game 1 waar Carkner volgens iedereen wraak voor neemt? Oordeel zelf of ’t in verhouding staat.
Nou, straf kwam er wel, maar niet de “big suspension” die NBC hier nog verwacht. Boyle’s klap richting Karlsson uit game 1 werd niet eens besproken, maar Carkner naar aanleiding van game 2 mag één wedstrijd zitten. Vergeleken met de hockey plays van Bitz en Hagelin is dat simpelweg lachwekkend. Acties in ’t vuur van het moment en de snelheid van het spel door spelers die amper of nooit eerder zijn bestraft worden zwaarder bestraft dan doelbewuste gewelddadige acties tegen nietsvermoedende spelers. Er is niets mis met de straffen voor Hagelin en Bitz, maar wel met de inconsistentie van de het NHL Board of Player Safety.
—
Want bekijk deze actie van Brett Burns op Scott Nichol nog even van diezelfde avond. Een bewuste elleboog richting de helm van Nichol, die als hij niet stopt gegarandeerd een hersenschudding oploopt.
Je kunt ’t inmiddels zelf al invullen. Deze actie is niet verder bestraft, wat tot algeheel onbegrip in de league begint te leiden.
—
Kritiek, Sarcasme
Dat gevoel van onbegrip bleek ook wel uit het officiële statement van de New York Rangers, die na de boete voor John Tortorella zich opnieuw zeer kritisch durven uit te laten. “De NY Rangers accepteren de schorsing voor Carl Hagelin en zullen niet in beroep gaan. We staan echter perplex vanwege inconsistentie van het strafbeleid in vergelijking met andere incidenten, zowel eerder dit seizoen als tijdens de play-offs. Dat is vooralsnog onze enige reactie.”
Een pijnlijke draai ten opzichte van de positieve reacties aan het begin van het seizoen, waar ook wij optimistisch aan meededen. Een fase waarin de NHL opgelucht reageerde op hoge straffen voor gevaarlijke hits en zeer welwillend stond tegenover een beleid dat head shots en sucker punches snoeihard zou bestraffen. Dat gevoel is inmiddels volledig verdwenen en wie op Twitter zoekt naar strafbepaler Brendan Shanahan en zijn commissie ziet een stroom aan onbegrip en sarcastische reacties van niet alleen de bevooroordeelde supporters, maar ook van de bekendste journalisten en zelfs spelersmakelaars uit de sport.
Open Jachtseizoen
Wie het verslag heeft gelezen en dé wedstrijd heeft gezien tussen de Pittsburgh Penguins en Philadephia Flyers zal zich verbazen dat uit die wedstrijd nog geen voorbeeld is genoemd. De straffen zijn echter nog niet binnen en het is tevens tekenend voor de vreemde emoties van de 2012 Stanley Cup playoffs. Vechten in het naseizoen was altijd een unicum en een aantal vreemde beslissingen heeft vooralsnog de toon gezet dat het open jachtseizoen is. Als de ene sterspeler de andere sterspeler met zijn hoofd tegen de boarding ramt is de straf niet meer dan wat een speler in een shift van 30 seconden verdient, maar een onbesuisde actie van een rookie betekent drie games brommen en tot overmaat van ramp zegt de NHL net op WFAN in New York dat die straf “eventueel verkort kan worden na heroverweging vanwege kritiek en het feit dat Alfredsson misschien toch niet geblesseerd is”. Zo weet toch niemand waar hij aan toe is?
Het gaat fout in de NHL en ze zijn dat zelf schuld. Fans houden hun adem in voor de straffen na het arbitraire debacle van gisteravond, want niet alleen zijn de spelers dit schuld, het wordt ook hoog tijd dat scheidsrechters niet meer de grip verliezen op sleutelduels en dat straffen zowel consistent als doeltreffend worden.
De Tijd Tikt Weg
De tijd tikt weg voor de NHL, want als er straks door wangedrag en wanbeleid weer een sterspeler een jaar lang thuis moet blijven is dat een imagodeuk die de sport misschien wel niet meer te boven komt. Als het al bij zulke tijdelijke blessures blijft. De klok tikt, steeds sneller.
Foto: Getty Images
Reacties