Om twee uur, in het holst van de nacht, wandelde ik vorige week woensdag door de sneeuw. Het was een onwerkelijke ervaring, aangezien mijn looppad de volledig vastgelopen en ondergesneeuwde ringweg van de Turkse stad Istanbul was. Overal stonden auto’s muurvast en schreeuwden fanatieke Turken nutteloos in het luchtledige. Een paar uur eerder was iets verderop in razend tempo het stadion van voetbalclub Galatasaray wit gekleurd, met als resultaat dat het duel tegen Juventus was gestaakt. Met deze chaos als gevolg.
Ik klom over een vangrail en zakte door een dunne laag ijs in een plas van 20 centimeter diep. Schoenen en broekspijp doorweekt. Een korte vloek loste mijn onvrede over deze domme actie op. Nog drie kilometer ploeteren om bij het hotel te komen. Toch genoot ik met volle teugen van dit avontuur. En dacht aan de Super Bowl.
Er is al zoveel over gezegd en geschreven, maar twee weken geleden werden de Amerikanen voor het eerst dit seizoen geconfronteerd met de beelden die ook op 2 februari uit New Jersey kunnen komen. Voor de mensen die onder een steen hebben geleefd; de Super Bowl komt straks voor het eerst sinds 38 jaar vanuit een stadion met kunstgras maar zonder dak uit een stad waar de kans aanzienlijk is dat het kan sneeuwen en ijskoud zal zijn.
De wedstrijd die twee weken geleden uit Philadelphia kwam, was historisch. Een dik pak sneeuw maakte niet alleen de plaatjes om nooit meer te vergeten, maar de tweestrijd zelf al helemaal niet. En dat is toch waar het om gaat in welke sport dan ook. Op dit soort momenten worden helden geboren om nimmer meer te sterven.
Terug naar Istanbul. Nadat Galatasaray-Juventus werd gestaakt ontstond er een probleem. Wanneer moeten we verder met deze wedstrijd om miljoenen euro’s? Er is een wezenlijk verschil met American football. Als een voetbalveld echt glad is, is het gevaarlijker voor spelers dan voor de mannen in de NFL. Simpelweg omdat er een ander soort contact bij voetbal, bijvoorbeeld het maken van tackles met de benen op de bal, wordt toegestaan. Bij een gladde ondergrond kan dit onder meer leiden tot een zeer ernstige blessure.
Toch keurde de Portugese scheidsrechter de volgende dag een half bevroren modderpoel ineens wel goed en werd er gespeeld. Het was fantastisch. Miljonairs die ineens terug moesten naar hun oergevoel. Strijden, knokken, kruipen in de modder. Net als vroeger op het trapveldje in de buurt. Kampioentje met eruit voor gevorderden. Het was dan ook geen verrassing dat het grootste straatschoffie van allemaal, Wesley Sneijder, de winnende goal maakte. Bij de Turken sprak niemand meer over de omstandigheden, de Italianen schreeuwden schande!
Dit soort momenten heeft elke sport nodig om te mogen bestaan. Weg met het gelul over kunstgras en daken, weg met het argument dat het gaat om het grote geld. Dit is de basis, dit is de romantiek. Ik hoop begin februari op bakken sneeuw, windkracht 10, hagel, regen en ijzel in East Rutherford. En de geboorte van een nieuwe legende.
Deze column was eerder te lezen in Sport Amerika Magazine.
Foto: Getty Images
Reacties