Misschien had je het al wel gemerkt: ook SportAmerika-redacteuren hebben het af en toe druk. Zo druk, zelfs, dat er af en toe een dagelijkse recap wegglipt. Om dezelfde reden krijg je deze week een Blik op Baseball die wat korter is dan normaal. Maar dat maakt de onderwerpen die er wél in staan niet minder de moeite waard.
Weg met A-Rod
Dus, als ik het goed begrijp… vindt Alex Rodriguez dat hij fit genoeg is om te spelen, maar zijn de Yankees het daar niet mee eens. De MLB probeert Rodriguez ondertussen te schorsen, maar daar is de gevallen slugger het zelf weer niet mee eens. Mooie boel.
Zelfs de meest verstokte Boston-fan moet ondertussen hopen dat het roer eens om gaat bij de Yankees. Het wordt hoog tijd dat de headlines in New York weer over baseball gaan, en niet meer over welke stap A-Rod nu weer ondernomen heeft, of wat Cashman en Gerardi er nu weer over te zeggen hadden. Goede Tijden, Slechte Tijden is misschien leuk, maar nooit langer dan een half uur.
Daarom ben ik oprecht blij dat Derek Jeter weer fit is, en dit keer ook écht. Met de kapitein waar hij thuis hoort worden de Yankees defensief geen haar beter, maar zal er wat rust terugkeren in The Bronx. De captain zal (s)preken, de Yankees zullen winnen en alles zal weer normaal zijn in de grote appel. En dan kunnen we in alle rust het moment afwachten dat de grote schoonmaak ingezet wordt – te beginnen met Rodriguez.
Gokken op de oudjes?
Wat begon als een verrassend sterk seizoen, begint in Boston langzaam wat bleker te worden. Het lijkt er sterk op dat de Red Sox heel wat tandvlees nodig zullen hebben, wil het postseason bereikt gaan worden. Met enig kunst en vliegwerk blijven de overwinningen wel binnen komen, maar veel minder makkelijk dan enige weken geleden.
De blessuregevoeligheid van de selectie is altijd een heikel punt geweest. We roemden begin dit jaar de ijzersterke bullpen, met Miller, Uehara, Bailey en Hanrahan als elite armen. Van die vier namen is alleen Uehara nog fit, de rest is al op weg naar 2014. Ook de rotatie is, met Buchholz nog steeds in de lappenmand, wat aan de magere kant. Het mag duidelijk zijn dat er een kwaliteitsinjectie nodig is.
Tenminste… Als je ten koste van alles wil winnen. Maar wil Boston dat wel? Geloven de Red Sox wel oprecht in de kansen van het bij elkaar geraapte groepje vrijbuiters? Wat bedoeld was als tussenjaar werd onverwacht een succesvol seizoen, maar betekent dat ook dat het front office de lijn gaat aanpassen? Ik denk stiekem van niet. Het succes van de oudjes heeft de doelstelling niet veranderd. Boston bouwt aan het fundament voor een nieuwe dynastie. Dat fundament loopt voor een aardig deel nog rond by AA-Portland of AAA-Pawtucket, en heeft tijd nodig om te rijpen. Die tijd is er, dankzij de aangetrokken veteranen. Maar vol inzetten op een ogenschijnlijk toevallig succesje van diezelfde veteranen? Dat is een heel ander verhaal.
Het is algemeen bekend dat de Red Sox verregaande gesprekken hebben gevoerd met de Philadelphia Phillies over Jonathan Papelbon, Cliff Lee en Michael Young. Philly lijkt zijn zinnen echter gezet te hebben op Xander Bogaerts en/of Jackie Bradley Jr., en dat zij nu precies die spelers die Boston niet kwijt wil. Soms zijn de beste deals de deals de je niet maakt, en dat zou deze dagen in Boston wel eens meer waarheid kunnen zijn dat ooit tevoren.
Reacties