Goed, Derek Jeter herhaalde het kunststukje een maandje geleden, maar Wade Boggs is op 7 augustus 1999 de eerste en lange tijd de enige die middels een homerun tekent voor de 3000ste hit in zijn carriere. Boggs, die op dat moment uitkomt voor Tampa Bay, zorgt daarmee voor het eerste opzienbarende feit in de (korte) geschiedenis van de Devil Rays.
Boggs heeft voornamelijk gespeeld voor de New York Yankees en Boston Red Sox. Na de nodige controversie gaat Boggs uiteindelijk als Red Sox-speler de Hall of Fame in, omdat hij met elf van de in totaal achttien jaar de meeste tijd van zijn carriere in Fenway Park heeft gespendeerd.
Zonder al te veel concurrentie, geldt Greg Maddux als een van de beste – en misschien wel de beste – na-oorlogse pitcher(s). In een tijdperk dat dankzij steroids wordt gedomineerd door sluggers, blijft Maddux kaarsrecht overeind. Op 7 augustus 2004, als de Chicago Cubs met 8-4 de San Francisco Giants verslaan, behaalt de werper een van zijn vele mijlpalen: de 300ste overwinning van zijn carriere. Maddux, behept met een van de langzaamste fastballs ooit, maar gezegend met een onwaarschijnlijke controle, finisht uiteindelijk op 355 (eentje meer dan Roger Clemens), de meeste ooit voor een pitcher na WO II.
Nog wat wetenswaardigheden over Maddux: hij gooide nooit vaker dan 82 keer vier wijd in een seizoen, van 1992 tot 1995 won hij vier keer achtereen de Cy Young Award (een kunststukje dat Randy Johnson pas in 2002 kon evenaren), hij won tenminste 15 wedstrijden in zeventien opeenvolgende seizoenen (hij won er minstens tien in twintig back-to-back), en hij verzamelde achttien Gold Gloves in zijn carriere.
Reacties