Rocco Baldelli: opnieuw een jong gezicht aan het roer

Door

Terwijl de Red Sox en de Dodgers nog volop verwikkeld waren in de World Series, richtten andere teams hun aandacht al op 2019. Meerdere organisaties vonden al vroeg in hun offseason een nieuwe manager. Zo maakten de Twins van de 37-jarige Rocco Baldelli de jongste manager in de Major League. Aan hem is het nu de taak om spelers als Byron Buxton en Miguel Sano weer aan de praat te krijgen en de club terug naar de playoffs te leiden.

EINDE VAN EEN TIJDPERK

Een jaar nadat hij werd verkozen tot beste manager in de American League, kwam er een einde aan het verblijf van Paul Molitor in Minnesota. Het ontslag van Molitor is een teken dat de clubleiding een andere koers wil varen. Voor het eerst sinds 1984 werd er gekozen voor een opvolger van buitenaf. Rocco Baldelli kwam over van de Tampa Bay Rays.

Paul Molitor in zijn tijd als manager van de Minnesota Twins (Jesse Johnson/USA Today)

Dat succes in Zuid-Florida nooit onbestraft blijft, ontdekken de Rays ook dit jaar weer. Naast Baldelli raakten zij ook bench coach Charlie Montoyo kwijt. Montoyo komt bij de Toronto Blue Jays aan het roer te staan. Het succes van Kevin Cash en co wordt toegeschreven aan een meer analytische aanpak en die hopen de Blue Jays en Twins nu ook in huis te halen. Met zijn analytische benadering én zijn geprezen communicatieve vaardigheden hopen general manager Thad Levine en Derek Falvey dat Baldelli de komende jaren het maximaal haalbare uit de selectie van de Twins kan halen.

RYAN PRESSLY

De ontwikkeling van Ryan Pressly dit afgelopen jaar was misschien wel één van de nagels aan Molitors doodskist. Dat Pressly na zijn vertrek uit Minnesota uitgroeide tot een elite reliever, zou komen omdat hij steeds meer gebruik ging maken van zijn curveball. De pitcher schreef dit zelf toe aan zijn coaches in Houston, terwijl men in Minnesota eerder al tot een zelfde conclusie was gekomen. Toch was er een vertrek naar de toen nog regerend kampioen nodig om het kwartje echt te doen vallen bij Pressly.

Ryan Pressly op de heuvel als reliever namens de Houston Astros (Bob Levey/Getty Images)

Van Baldelli wordt dus verwacht dat hij zal voorkomen dat dit in de toekomst nog zal voorkomen. Makkelijk zal het echter niet zijn om als jongste manager in de majors het stokje over te moeten nemen van een legende als Molitor. En dat terwijl Baldelli eigenlijk nog op het veld had kunnen – en misschien wel had horen –  staan. Bij zijn debuut en doorbraak leek hij op aarde te zijn gezet om te honkballen, maar op zijn zevenendertigste is hij al bijna een decennium als speler met pensioen.

THE WOONSOCKET ROCKET

Rocco groeide op in het honkbalgekke Woonsocket, Rhode Island, waar ook ooit de wieg van Hall of Famer Napoleon ‘Nap’ Lajoie had gestaan. Al van jongs af aan had de jonge Baldelli uitgeblonken in verschillende sporten. Hij was in zijn leeftijdscategorie de snelste sprinter van de staat en aan de horizon gloorde ook nog eens een volleyball scholarship van UCLA. Maar de liefde voor honkbal was hem door zijn vader met de paplepel ingegoten. Baldelli senior had voor zijn zonen een soort batting cage gebouwd in de kelder, waar ‘The Woonsocket Rocket’, zoals de bijnaam van de jonge Rocco luidde, en zijn jonge broertje hun swing konden perfectioneren.

Baldelli als jong talent in actie namens de Tampa Bay Devil Rays. (Eliot J. Schechter/Getty Images)

Ondanks de scholarship van UCLA en het feit dat Rocco op basis van zijn goede schoolresultaten ook naar een Ivy League school had kunnen gaan, leek hij een baseball scholarship van Wake Forrest University boven dat alles te verkiezen. Tot de Rays hun zesde pick van de draft in 2000 gebruikten om een high school bat uit Rhode Island te halen. Dat was een aanbod dat de Baldelli’s niet konden afwijzen. De toekomst van Rocco lag plotseling niet in North Carolina, maar in Tampa Bay.

DE NIEUWE JOE DIMAGGIO

Hij had weinig tijd nodig om naam te maken binnen de organisatie. Al tijdens zijn tweede seizoen werd hij overgeheveld naar Triple A en aan het einde van dat seizoen werd hij uitgeroepen tot beste speler in de Minor League. Hij gold als het op één na grootste talent dat zijn debuut nog moest maken op het hoogste niveau, achter een zekere Mark Teixeira.

Rocco Baldelli in zijn hoogtijdagen bij de Rays (Bill Greene/Boston Globe)

In 2003 begon Baldelli het seizoen als de startend center fielder van de Rays. Voorafgaand aan Opening Day vergeleek clubeigenaar Vince Naimoli hem als five-tool player met Joe DiMaggio, met wie hij zijn Italiaanse achtergrond deelt, en Baldelli kreeg zelfs Joltin’ Joe’s rugnummer 5 toebedeeld. Die druk had gelukkig geen negatieve invloed op het spel van de jonge buitenvelder, die zijn carrière aanving met een hitting streak van dertien wedstrijden. Hij eindigde zijn rookie season uiteindelijk met 11 homeruns, 78 rbi’s en een slaggemiddelde van . 289. In de verkiezing van Rookie of the Year werd hij derde, achter Angel Berroa en Hideki Matsui. Wel hield hij Mark Teixeira, die vijfde werd, achter zich.

SOPHOMORE SLUMP

Baldelli leek in zijn tweede jaar slachtoffer te worden van de sophomore slump. Het was zelfs zo erg, dat toen manager Lou Piniella hem na een paar weken bij zich riep, hij dacht dat hij voorlopig zijn laatste wedstrijd in de hoofdmacht gespeeld had. Niets was echter minder waar. Piniella garandeerde hem dat zijn plek in Tampa veilig was en wilde hem alleen op het hart drukken om minder druk op zichzelf te leggen.

Dit hielp, want hierna haalde Baldelli weer het niveau van zijn eerste jaar en hij sloot het seizoen af met bijna dezelfde statistieken. Maar in de lege, honkballoze winterperiode daarna ging het mis. Spelend met zijn broertje in de achtertuin van zijn ouders scheurde hij de kruisbanden in zijn linkerknie af. Nadat hij ook nog eens een Tommy John operatie bleek te moeten ondergaan, was duidelijk dat hij lange tijd aan de kant zou staan.

RAYS OF HOPE

Uiteindelijk miste hij heel ’05 en stroomde hij pas halverwege het daaropvolgende seizoen weer in. Hij keerde echter sterker terug dan ooit. In de resterende 92 wedstrijden sloeg hij 16 homeruns. Bovendien doorbrak hij met zijn slaggemiddelde voor het eerst de grens van .300. Op 24-jarige leeftijd leek de honkbalwereld aan zijn voeten te liggen.

In het offseason werd zijn contract verlengd. Met BJ Upton (die we nu kennen als Melvin Upton Jr.), Carl Crawford en Delmon Young vormde hij een jeugdige en talentvolle kern van de Rays. De tot dan toe zo vaak geplaagde organisatie leek een mooie toekomst tegemoet te gaan. Niemand kon op dat moment al weten dat Baldelli nadien nog maar 135 wedstrijden op het hoogste niveau zou spelen. Vier seizoenen later moest hij noodgedwongen op zijn achtentwintigste zijn spikes aan de wilgen hangen.

De statistieken van Rocco Baldelli in de Major League (Bron: Baseball Reference)

DE DIAGNOSE

Het begon met vermoeidheid. Zijn spieren deden niet meer wat hij wilde. Na onderzoek werd er bij hem een energiestofwisselingsziekte, mitochondrial channelopathy, vastgesteld. Al meteen was duidelijk dat hij hiervan niet zou kunnen genezen, maar met medicijnen was het misschien wel mogelijk de ziekte te stabiliseren. Met genoeg rust kwam hij de volgende seizoenen soms nog tot mooie prestaties. Zo liet hij tijdens een opleving in de playoffs van 2008 nog eens zijn talent zien.

Toenmalig Rays-manager Joe Maddon spaarde Baldelli’s krachten, zodat hij op hem kon terugvallen wanneer hij hem het meest nodig had. En dat moment kwam in Game 7 van de ALCS tegen de Boston Red Sox. Met Jon Lester op de heuvel sloeg Rocco het beslissende punt binnen. In de enige andere wedstrijd die Baldelli die serie zou spelen had hij ook al een belangrijke homerun geslagen. Mede dankzij hem bereikte de club haar eerste World Series.

 

In 2010 kwam er echter alsnog een vroegtijdig einde aan zijn carrière. Ondanks dat hij het hele jaar nauwelijks gespeeld had, werd hij door de Rays toch opgeroepen om in de ALDS zijn opwachting te maken. De krampen die door zijn aandoening veroorzaakt werden, bleken echter te hevig om nog te kunnen spelen. Op het laatste moment werd Baldelli alsnog uit de selectie gehaald. Hij had definitief zijn laatste wedstrijd gespeeld.

NIEUWE UITDAGING

Hoewel hij nog niet eerder als manager actief was, kon Baldelli gedurende zijn korte carrière de kunst wel afkijken bij gelauwerde managers als Lou Piniella, Joe Maddon en Terry Francona. Onder die laatste speelde hij bij de Red Sox, het enige seizoen dat hij buiten Tampa actief was. Het helpt ook dat hij al sinds 2011 in de keuken van de Rays heeft kunnen kijken. Die club bewijst jaar in jaar uit dat ze boven verwachting weet te presteren, ondanks dat ze beschikt over een klein budget en ook nog eens jaar in jaar uit haar beste spelers kwijtraakt.

 

Maar nu is Baldelli dus voor het eerst in zijn nog korte carrière de eindverantwoordelijke. Wanneer de prestaties uitblijven, zal er al snel naar zijn jeugdige leeftijd of zijn onervarenheid gewezen worden. Het management neemt dus wel een groot risico om hem op deze manier voor de leeuwen te gooien. Baldelli heeft echter eerder in zijn leven leren omgaan met zwaardere tegenslagen en hem zal er alles aan gelegen zijn om van zijn tweede honkballeven een succes te maken.

Als hij daarin slaagt, dan kunnen de Twins komend seizoen de AL Central weleens een stuk spannender maken dan deze het afgelopen jaar was. En als het meezit kunnen ze misschien zelfs de Cleveland Indians van hun troon stoten.

(Coverfoto: Mike Ehrmann/Getty Images)

Ook leuk om te lezen