De Philadelphia “47’ers”: van 47-195 naar Fase 2 van de rebuild?

Door

nba-san-antonio-spurs-philadelphia-76ers3-590x900

Fans van de Philadelphia 76ers hebben het niet gemakkelijk. Het team heeft er, behalve het Lockout-jaar, geen winnend seizoen (lees: boven .500) opzitten sinds 2004-2005, toen HOF’er Allen Iverson bijna 31 PPG liet optekenen en de Sixers naar een 43-39 record voerde. Meer nog, onder Popovich-leerling Brett Brown heeft het team een abominabele conto van .194, door Philly-baas Sam Hinkie altijd toegedekt onder de titel “rebuild”. Alles begon tijdens de 2013 NBA Draft, waarbij All-Star point guard Jrue Holiday naar de Pelicans werd gestuurd in ruil voor Nerlens Noel. Het zevenjarenplan kon beginnen.

philly

Duiventil-adelphia

De 76ers gebruikten in dezelfde draft hun No. 11 pick om Michael Carter-Williams, de uiteindelijke Rookie of the Year, binnen te halen. Terwijl Noel herstelde van een ACL-breuk en MCW de rest van hun rookie class het nakijken gaf, ontmantelde GM Sam Hinkie zijn team met het oog op de toekomst. Bye bye Spencer Hawes, Evan Turner en Lavoy Allen. Hallo D-League-ers en undrafted spelers! Het resultaat? Een 19-63 record, waaronder een losing streak die 26 wedstrijden aansleepte, en een reële kans op de No. 1 en No. 10 picks.

Uiteindelijk moesten ze ‘settelen’ voor Joel Embiid (No. 3) en Elfrid Payton (No. 10). Deze laatst werd naar Orlando gestuurd voor de Kroatische forward Dario Saric (No. 12). Beide spelers moeten nog debuteren voor Philadelphia: Embiid sukkelt al twee jaar met zijn rechtervoet, Saric ligt nog onder contract in Turkije.

Toen Thaddeus Young nog diezelfde zomer naar Minnesota werd geruild als onderdeel van de Kevin Love-trade, hield Philadelphia amper twee spelers over met drie jaar ervaring. De Tank-a-thon werd netjes verdergezet, op de melodie van 0-16, en in februari mochten Michael Carter-Williams en standout K.J. McDaniels hun valiezen pakken. De eindafrekening was een 18-64 record, wat in een best-case scenario de No. 1, No. 6 en No. 11 picks zou opleveren.

Het werd uiteindelijk Jahlil Okafor (No. 3), meteen goed voor de meest veelbelovende big man-rotatie sinds Utah anno 2011.

76ers

Colangelo in, Hinkie out

Hoewel Hinkie voor een oerdegelijke basis heeft gezorgd, is Dame Fortuna hem niet meteen goedgezind geweest. Eigenlijk is alles dat buiten zijn controle ligt, zelfs verschrikkelijk verkeerd gelopen. De Sixers hadden Andrew Wiggins en Karl-Anthony Towns kunnen hebben. Of Jabari Parker en D’Angelo Russell. Gewoon iets om over na te denken.

Met Embiid, Noel en Okafor heb je natuurlijk een mooie core, maar het zal puzzelen worden om de grote jongens op een efficiënte manier de vloer te laten delen. Tel daarbij dat Dario Saric, die eindelijk het team zou vervoegen in 2016-2017, en hun top pick dit jaar (Ben Simmons? Brandon Ingram?) ook touches nodig hebben, en je vraagt je af hoe coach Brett Brown het geheel zal bolwerken.  

Hoewel Sam Hinkie zijn uiterste best heeft gedaan om talent te verzamelen, zal hij niet langer deel uitmaken van de rebuild. Hinkie verliet de organisatie omdat hij niet langer de zeggenschap heeft die hij ooit had, vertelt hij in een brief aan de aandeelhouders van de Sixers. De komst van Jerry Colangelo (‘Special Advisor to the Managing General Partner’) en de benoeming van diens zoon Bryan als ‘President of Basketball Operations’ hebben Hinkie in feite buitenspel gezet.

Het is nu aan de Colangelo’s om met Hinkies jonge spelers, draft picks en cap space aan de slag te gaan.

Wat nu?

Met vier first-rounders in pacht en de komst van Dario Saric, zien de dingen er veelbelovend uit in Philadelphia. Met 25% kans op de top pick en 64% kans om in de top-3 te kiezen, kunnen de Sixers wederom een toptalent binnenhalen. Mooie extra: als de pick van de Lakers buiten de top-3 valt, krijgen ze deze ook.  Samengevat: de toekomst ziet er veelbelovend uit voor Philadelphia, al hangt veel natuurlijk af van … geluk.

Ook leuk om te lezen