Dit postseason vliegt in sneltreinvaart voorbij, dus kwam de rustdag wel even gelegen. Voor Game 3 waren de koppies dan ook leeg en als we alleen al kijken naar de pitching matchup, dan beloofde dit een pareltje te worden. De 26-jarige Walker Buehler (4 ER in 19 IP dit postseason) tegen de tien jaar oudere Charlie Morton (1 ER in 15.2 IP).
In deze verwachte titanenstrijd knipperde Morton al in de eerste inning met zijn ogen. Mookie Betts en Corey Seager gingen snel voor het gaas, maar Justin Turner had andere plannen. De derdehonkman timmerde de bal de tribunes in en hielp de LA Dodgers aan een vroege voorsprong. Walker Buehler voelde zich daarentegen vanaf het begin prima op zijn gemak. Hij wandelde door de eerste innings en trakteerde vier van de eerste zes batters op een strikeout.
In de derde inning kwam Morton opnieuw in de problemen en wederom had Turner hier een aandeel in. Hij stond op het tweede honk en Corey Seager al op het derde toen Max Muncy met een single beide honklopers over de thuisplaat sloeg voor een 3-0 voorsprong. Voor Morton en de Rays werd het nog wat erger in de vierde inning.
Een stootslag van Austin Barnes zette de Dodgers op een 4-0 voorsprong en Mookie Betts breidde dit uit naar 5-0. Een comfortabele lead voor LA, maar voor Tampa Bay was het vooral vervelend dat het merendeel van deze runs werden gescoord toen er al twee nullen op het bord stonden voor Morton, die na 4.1 innings van de heuvel verdween.
BUEHLER TOCH TE RAKEN
Waar zijn oudere collega al vroeg klappen te verduren kreeg, daar bleef Buehler fier overeind. Pas in de vijfde inning noteerden de Rays hun eerste hit van de wedstrijd en deze kwam op naam van Manuel Margot. Vanaf het tweede honk werd hij, met twee uit, binnengeslagen voor Willy Adames. Heel even hoopten de Rays op een rally, maar een ground out van Kevin Kiermaier liet die hoop al snel vervliegen.
John Curtiss had het stokje overgenomen van Morton (4.1 IP, 7H, 5ER, 6K) en leek zonder kleerscheuren door de zesde inning te komen. Toch ging het, alweer met twee uit, opnieuw mis. Austin Barnes, de man van de bunt eerder, liet zien dat hij ook een goede swing in huis had. Zijn homerun maakte er 6-1 van. Buehler kon dan ook met een gerust hart aan de zesde inning beginnen. Het zou zijn laatste zijn. Na 93 pitches, 3 hits, 1 run en 10 K’s droeg hij de bal over aan de relievers.
In de persoon van Kenley Jansen moesten die relievers nog één keer capituleren. Wie anders dan Randy Arozarena sloeg een sinker van Jansen het stadion uit. Voor onze landgenoot voelde het niet fijn, maar de Dodgers namen het verder voor kennisgeving aan. Zij hadden wat ze wilden, namelijk een 2-1 voorsprong in de World Series. Dat ze in de laatste drie innings nog maar één hit noteerden, mocht de pret niet drukken.
UP NEXT
Kevin Cash had waarschijnlijk graag wat meer innings uit Morton getrokken. De Rays maken van Game 4 een bullpen game. Er wordt dus opnieuw veelvuldig een beroep gedaan op de bullpen, die zich toch al niet verveelde in de eerste drie wedstrijden. De Dodgers hebben vooralsnog weinig moeite met de starters van Tampa Bay en timmerden er lustig op los tegen Glasnow en Morton. In de nacht van zaterdag op zondag (02.00 uur Nederlandse tijd) geeft Dave Roberts de bal aan Julio Urias, de starter die in Game 3 van de NLCS al een 11-0 voorsprong had voordat hij ook maar één bal had gegooid.
Cover Photo: Wally Skalij / Los Angeles Times
Reacties