In het magazine van deze week (p. 42-46) kun je lezen wie mijn keuzes waren voor de MVP Hart Trophy in de NHL. Ik kan me echter goed voorstellen dat je als fan vindt dat er spelers op de lijst missen. Zo mist de man met de meeste goals tot nu toe, zo missen alle goeie goalies op eentje na en er zijn nogal wat sterspelers en All-Stars die ik heb overgeslagen.
Zo heb ik er voor gekozen om Steven Stamkos (foto) niet in de lijst op te nemen. Hij staat met 42 goals dan wel bovenaan de lijst voor de Rocket Richard Trophy, maar zijn Tampa Bay Lightning spelen een matig seizoen en Stamkos scoort niet op hetzelfde schema als vorig jaar. Hij is daarmee eerder, relatief gezien dan, een tegenvaller en geen MVP. Daar kan zelfs een tweede plek in de overall scoring race geen verandering in brengen. Hij is niet waardevol genoeg om zijn team in een playoff positie te krijgen.
Wie ook mist is de nummer vier op de scoringslijst. Jason Spezza, center voor de Ottawa Senators. Ik nam hem niet in de lijst op, omdat zijn teamgenoot Erik Karlsson het vanwege zijn leeftijd en positie meer verdiend en ik geen lijstje wilde met twee spelers van dezelfde ploeg. Spezza is echter met 27 goals en 38 assists wel bezig aan een schitterend seizoen en daar kan ik niets aan afdingen.
En dan is er nog Daniel Sedin, tweelingbroer van de Zweedse Canuck die ik wel in de lijst op nam. Hij staat alleen ietsje (2 plekjes) lager qua punten en hij is gewoon iets minder opvallend. Als je dit jaar fans laat kiezen tussen een van de twee, zullen ze Henrik kiezen en ik vond beiden opnemen in de lijst een beetje te gemakkelijk.
Als laatste is er nog Ilya Kovalchuk, die wat mij betreft zeker een pluim verdiend als comeback player of the year. Vorig jaar onzichtbaar, zwak en nukkig, maar dit jaar een katalysator voor de ontketende New Jersey Devils en met meer assists (34) dan goals (25) ook nog eens het bewijs dat aanpassen aan defensieve systemen soms gewoon even duurt, maar talent komt altijd weer boven drijven.
Oh, en een extra goalie? Tja, statistisch gezien had dat Tim Thomas (foto) kunnen worden, maar die maakte zich na wat politieke escapades niet zo geliefd de laatste weken. St. Louis Blues netminder Brian Elliott speelde pas 29 wedstrijden en Jonathan Quick speelt voor Los Angeles wel de sterren van de hemel, maar als zijn team blijft zweven op slechts de rand van de playoffs zal hij nooit het knikje van de stemmers krijgen.
Goed, er zijn meer sterren die er niet in staan, dus laat in de comments of via hashtag #sportam op Twitter gerust weten wat jij van de MVP-kanshebbers dit jaar denkt en wie ik eigenlijk niet had moeten vergeten of had mogen overslaan.
Foto: Getty Images
Reacties