Met het wapengekletter van de CAO besprekingen op de achtergrond probeert de NFL deze week door te gaan met business as usual. De jaarlijkse combine, waarbij 325 van de atleten die zich beschikbaar hebben gesteld voor de draft, begint deze week in het LucasOil Stadium van de Indianapolis Colts.
De combine bestaat nu zo’n dertig jaar en is ooit opgericht om medisch onderzoek te kunnen verrichten naar de fysieke toestand van de potentiele draftkeuzes. Dat doel dient de combine van de dag nog steeds officieel, maar is voor de NFL fan van zwaar ondergeschikt belang. Vandaag de dag draait de combine om nummers – héél veel nummers.
Measurables
Elk franchise stuurt een afvaardiging naar Indiana, bestaande uit de vrijwel volledige coaching staff én de scoutingafdeling. Een week lang onderwerpen zij de college spelers aan zowel geestelijke en fysieke tests, die de statistiek-zieke NFL een precies beeld moeten geven met wat deze jongens in huis hebben.
Natuurlijk wordt er tijdens het lopende college seizoen ook volop gescout.
Alle combine deelnemers hebben er minimaal twee jaar in college op zitten. Als een speler goed genoeg is om uitgenodigd te worden voor de combine, kan men er rustig vanuit gaan dat elk frame van zijn college carriere al bestudeerd is door de pro-scouts.
Maar hoe goed een speler er op film ook uitziet, de combine is de ultieme scherprechter. Wedstrijdbeelden kunnen vertekenen. Een cornerback kan bijvoorbeeld een wedstrijd lang een receiver in zijn achterzak hebben, maar of die receiver wel in goede doen was die dag is niet op die tape te zien.
De combine neemt het wedstrijdelement weg en stelt heel nuchter vast hoe snel, hoe sterk en hoe explosief de spelers zijn. Zwart op wit.
Workout Warriors
Althans, dat is de bedoeling. Met de wetenschap dat goede cijfers in Indianapolis de aandacht zullen trekken van de pro-scouts slaan spelers na afloop van het college seizoen furieus aan de slag om de categoriëen die belangrijk zijn up hun positie te verbeteren.
Linemen werken aan hun benchpress, Quarterbacks werken aan hun five step drop en running backs werken aan hun 40-yard dash. Er wordt hard gewerkt om juist in Indiana te pieken. Voor veel college spelers zijn goede combine resultaten een juisteweerspiegeling van hun kunnen. Maar soms kan juist de combine het beeld dat clubs van een speler hebben enorm vertekenen.
Misschien wel het meest beroemde voorbeeld hiervan was Tony Mandarich. Het fysieke wonder van Michigan State verblindde scouts met een van de meest indrukwekkende prestaties in de geschiedenis van de combine.
De measurables van Mandarich waren zó indrukwekkend dat scouts en masse verliefd werden op de offensive lineman. Ze vergaten hierbij gemakshalve maar dat zowel zijn techniek als zijn instelling zwaar te wensen over lieten. Mandarisch werd als tweede gekozen door de Green Bay Packers en maakte de verwachtingen nooit waar.
Koningsonderdeel
De Olympische Spelen hebben de 100 meter sprint, de combine heeft de 40-yard dash. Veel van de oefeningen zijn positie-specifiek; weinig receivers zullen deelnemen aan het gewichtheffen, bijvoorbeeld. Maar de forty is een belangrijk onderdeel voor vrijwel alle spelers. De verschillen zijn vaak zo minimaal dat er altijd vraagtekens zullen blijven hangen om de methode waarop gemeten wordt. De snelsre forty ooit schijnt gelopen te zijn door Bo Jackson, die 4 seconden en 12 honderdsten nodig had om de iets meer dan zesendertig en een halve meter af te leggen.
Sinds 1999 zijn er slechts negen spelers geweest die sneller waren dan 4.3 seconden. Receivers en cornerbacks domineren het onderdeel. Maar zoals met alle combine resultaten geldt ook voor de forty; een goed resultaat in de combine is geen garantie voor een NFL carriere. Van de negen hebben bijvoorbeeld Chris Johnson en Champ Baily zeer verdienstelijke carrieres in de NFL. Maar de snelste tijd in deze periode kwam van Rondel Melendez. Wie? Precies.
Reacties