Van verliezend finalist naar schlemiel. Dat is, in een notendop, het seizoen van de Miami Heat afgelopen jaar. Toen LeBron James besloot om in de zomer van 2014 terug te verkassen naar zijn grote liefde Cleveland Cavaliers vermoedde iedereen dat het keizerrijk dat zo vakkundig was opgebouwd door Pat Riley zou gaan instorten. Dat het echter zo snel zou gaan en dat de Heat zich niet zouden weten te kwalificeren voor de play-offs had evenwel niemand zien aankomen.
De grootste factor voor deze terugval was vanzelfsprekend het afzwaaien van superster LeBron James. Zonder hem oogde Miami als aangeschoten wild, als een ploeg uit balans en zonder een natuurlijke leider. Het feit dat coach Erik Spoelstra geen stabiliteit in de ploeg wist te krijgen na het vertrek van ‘King James’ onderschrijft hoe belangrijk laatstgenoemde is, maar ook dat Spoelstra, ondanks zijn twee titels, nog altijd een relatief groentje is op coachvlak.
Het teleurstellende seizoen van de Heat had niet alleen met James te maken, maar ook met de ernstige blessure van Chris Bosh. De voormalige speler van de Toronto Raptors en onderdeel van ‘De Grote Drie’ was voorafgaand aan het seizoen van zins om de schouders onder de ploeg te zetten en leek ook redelijk op weg. Rond de All Star Game raakte Bosh echter geblesseerd – naar later bleek kampte hij met een longembolie en moest hij zelfs vrezen voor zijn basketbalcarrière. De 31-jarige vedette is gelukkig weer helemaal hersteld.
Miami eindigde seizoen 2014/2015 met 37 winst- en 45 verliespartijen. Niet slecht als je het wegvallen van James en Bosh meerekent, maar het winst moyenne van .451 verraadt een grilligheid en onvoorspelbaarheid. De belichaming hiervan was Hassan Whiteside, die in het seizoen zowel te boek kwam te staan als een groot talent als een heethoofd. Goran Dragic, de spelverdeler die in de winter werd aangetrokken om de kar te trekken (en recent een megacontract tekende), kon zijn status ook niet waarmaken. Wat overbleef was een verloren seizoen.
The Heat Experience
In: Justise Winslow, Gerald Green, Amar’e Stoudemire, Keith Benson, Corey Hawkins, Greg Whittington, Tre Kelley, John Lucas (FA), Josh Richardson (draft)
Out: Zoran Dragic (Boston Celtics), Shabazz Napier (Orlando Magic), Henry Walker (waived)
Echt gescoord heeft Miami niet in de free agency-periode, dat moge duidelijk zijn. De twee ervaren krachten Gerald Green en Amar’e Stoudemire, beiden free agents nadat de contracten bij respectievelijk de Phoenix Suns en de Dallas Mavericks afliepen, zijn de enige klinkende namen. Het probleem: bij alle twee kan je vraagtekens zetten.
Green is een degelijke speler, niet meer dan dat. Wie zich niet laat afleiden door zijn spectaculaire dunks — bij Miami heeft hij zich ook al laten gelden (zie onder) — ziet dat Miami al zijn achtste team is in elf jaar, en dat is veelzeggend. Hij is niet veelzijdig genoeg en mocht bij de Suns alleen ‘schitteren’ toen Eric Bledsoe geblesseerd was. Zijn plek is op de bank, en dat zal bij Miami niet anders zijn.
Ook over Amar’e Stoudemire zijn genoeg verhalen te vertellen. De gespierde brilsmurf van de NBA was jarenlang een van de grootverdieners in de Amerikaanse basketbalcompetitie, maar maakte de hoeveelheid dollars op zijn New Yorkse salarisstrookje eigenlijk nooit waar. Inmiddels is hij een min of meer uitgerangeerde 32-jarige die de afgelopen vijf seizoenen niet of nauwelijks van zich heeft laten horen, noch bij de Knicks, noch bij zijn vorige werkgever de Dallas Mavericks. Niet echt veelbelovend dus, ook al doet hij een flinke stap terug qua salaris.
Het stigma ‘niet veelbelovend’ brengt ons gelijk bij het soepblik aan bedenkelijke spelers dat Miami in de zomer heeft opengetrokken. Het lijkt welhaast alsof Riley een NBA-werkgelegenheidstraject is gestart voor spelers die maar niet aan de bak komen in the league. Keith Benson, Corey Hawkins, Tre Kelley (met indrukwekkend achtergrondverhaal), Greg Whittington, John Lucas: het zijn stuk voor stuk mannen die ófwel al jaren niet in de NBA hebben gespeeld en overzees hun geluk hebben beproefd ófwel niet goed genoeg werden bevonden in de draft en naderhand zijn opgepikt. Het beste voorbeeld: Benson schermt op zijn Twitter-profiel (3.135 volgers) met een video van zes jaar oud.
(Bonusvraag: zou Miami Corey Hawkins alleen hebben gekozen om publicitaire redenen, omdat zijn naamgenoot Dr Dre speelt in de succesfilm Straight Outta Compton? Zou ons eerlijk gezegd niks verbazen)
Prognose — lauwe bedoening
Het wordt waarschijnlijk lauwwarm op z’n best in Miami dit jaar. In principe heeft de Heat genoeg leuke spelers om op te stellen — Bosh, Wade, Dragic, McRoberts, nieuwkomer Justise Winslow (die Duke kampioen maakte in de NCAA), Deng — maar de grote vraag is of het team de échte oomph heeft om het tegen de topteams in oost en west op te kunnen nemen.
Wade is blessuregevoelig, Bosh is net terug van een ernstige kwetsuur, Dragic, McRoberts en Deng zijn geen dragende speler en oude/nieuwe bekenden Gerald Green en Amar’e Stoudemire zijn redelijk maar niet meer dan dat. Tel daarbij op het feit dat het team voor de rest bestaat uit een wissewasje van talent en spelers die hun tweede zo niet derde of vierde kans krijgen in de NBA en je weet dat het moeilijk gaat worden om, zoals grote baas Pat Riley beweert, “voor het kampioenschap te gaan“.
Miami gaat genoeg winnen, voor een kansloos scenario heeft de ploeg simpelweg teveel klasse. Maar meestrijden met teams als Washington, Cleveland, Chicago, Milwaukee en (misschien) het weer frisse Indiana van Paul George? Dat lijkt een brug te ver. Het geluk blijft dat het oosten nog altijd meer minkukelteams telt dan het westen, dus voor de laatste drie plekken kan de Heat gaan. Misschien de eerste ronde van de play-offs overleven, maar dat is het waarschijnlijk wel. Tenzij ze, à la de Hawks vorig jaar, een ploeg weten te smeden die zonder echte vedetten iedereen naar de kroon steekt — dat zou een konijn van formaat zijn uit de hoge hoed van Erik Spoelstra. Het kan, maar het lijkt niet waarschijnlijk.
Mocht de Heat vroeg in de play-offs (of erger nog: daarvoor) uitgeschakeld worden is het geen ramp. Het grote voordeel van voortijdige vakantie is dat je lekker op het strand van je thuisstad kunt gaan hangen, mojito’s in je mond kunt gieten en niet aan basketbal hoeft te denken. En aangezien je toch tijd over hebt kan je net zo goed een vlucht boeken naar de Bahama’s en genieten van de apporterende dolfijnen. Miami Heat-dansers Jen Markham weet precies waar je moet zijn.
Voorspelling: 42-40
Vorige Previews:
30. Minnesota Timerwolves | 29. New York Knicks | 28. Philadelphia 76ers | 27. Los Angeles Lakers | 26. Orlando Magic | 25. Sacramento Kings | 24. Detroit Pistons | 23. Charlotte Hornets
Foto: Getty Images
Je onderschat de Heat enorm moet ik zeggen. Als dit team fit kan blijven zijn ze elite.
Allereerst wil ik even kwijt dat Chris Bosh een ontzettend onderschatte speler is en nooit de waardering krijgt die hij verdient. Enkel en alleen omdat de beste man zijn ego opzij zette en als derde wiel wilde fungeren in het Heat-team van LeBron noemen mensen hem nooit op als ze het hebben over de beste spelers in de NBA. Er is echter geen twijfel over mogelijk wat mij betreft; Bosh is een elite speler en dat zal die dit seizoen gaan bewijzen.
En om terug te komen op de fitheid van dit team. Dragic heeft Eurobasket met Slovenië geskipt, dus die is zo fit als een hoentje en verwacht ik als één van de dragende krachten dit seizoen (vorig seizoen liet hij al zien hiertoe in staat te zijn). Verder was Wade vorig seizoen ook redelijk fit en is nog altijd één van de betere SG’s in de League. Vergeet daarnaast Whiteside niet; the guy can ‘ball.
Vervolgens noem je echter de Bucks op (zoals ook vele anderen doen op verschillende fora) in hetzelfde rijtje als dé elite teams in het Oosten. Daar kan ik met mijn hoofd dus echt niet bij. Wat is er in hemelsnaam zo speciaal aan de Bucks mensen? Heel leuk dat zo een beetje elke speler in dat team 3 meter lange armen heeft, maar daar koop je niets voor. Nee, ik ben totaal niet onder de indruk van de Bucks. Ze hebben geen clutch-performer, zijn geen gevaar op de perimeter en hebben geen rim-protection.
Er zijn 5 teams die een echte kans maken op de NBA Finals. En dat zijn Cleveland, Chicago, Washington, Miami en Indiana (in die volgorde).
gespierde brilsmurf 🙂
Comments are closed.