Dallas Cowboy Jerry Brown was het tweede dodelijke zaterdagochtend NFL slachtoffer op een rij. Teamgenoot Josh Brent had een slokkie op, verloor ‘de macht over het stuur’, overleefde de klap vrij eenvoudig maar zag zijn kamer- en collegegenoot voor zijn ogen sterven. De Cowboys overkwamen hun verdriet op uiterst knappe wijze door ternauwernood een overwinning weg te slepen uit de klauwen van het verlies. Letterlijk en figuurlijk. RIP Jerry Brown.
De rest van de NFL ging zondag vanaf minuut één over tot de orde van de dag en in sommige gevallen leidde dat tot verassende of opmerkelijke resultaten. De Pittsburgh Steelers bijvoorbeeld gingen op schandalige wijze onderuit tegen Norv Turner’s San Diego Chargers en de Minnesota Vikings waren zo behulpzaam om een wagonlading ijswater op de Super Bowl aspiraties van de Chicago Bears te dumpen. Ondertussen besloten de 2012 Philadelphia Eagles dat het na 13 weken tijd werd om toch eens op het veld te verschijnen, bewees RGIII dat hij inderdaad de onsterfelijke Black Jesus is en werden de Arizona Cardinals op rituele wijze geslacht door de Seattle Seahawks. Hoogtepunt van het weekend (naast het grote aantal magistrale plays -Jason Avant, Cam Newton: we’re looking at you-) was echter onbetwist de ‘conversatie’ tussen Carolina Panther Greg Hardy en Atlanta Falcon Matt Bryant na afloop van de ass-whooping door de Panthers van de Falcons, Hardy: “Get the fuck off my field!”, Bryant: “Enjoy watching us in January”.
Komend weekeinde kunnen we ons verheugen op de ‘winner take all’ in Chicago tussen de Bears en de Packers (er gemakshalve van uitgaande dat de Packers winnen natuurlijk), een voorproefje op de playoffs (wellicht minus het resultaat) in Atlanta tussen de Falcons en de Giants, zege nummer negen op rij van de Denver Broncos, topper nummer twee in back-to-back weken te Foxboro tussen de Patriots en de 49ers en tenslotte de meest afzichtelijke Monday Night Football van het jaar tussen de Jets en de Titans.
De score van vorige week: 9-6. Totaalscore: 118-72-1
In de laatste Thursday Night Football van het jaar deden de Eagles wat ze het hele jaar al doen: de bal inleveren bij de tegenstander en hulpeloos toezien hoe die er met de zege vandoor gaat. Vijf fumbles, waarvan vier in de tweede helft, waren de enige reden dat de Bengals, toch een playoff contender, met de zege vertrokken uit Philadelphia. Maar ach, op dit moment telt in Philly toch alleen nog maar die mogelijke top 3 draft pick.
Green Bay Packers @ Chicago Bears
Als u sporter bent heeft u het misschien weleens meegemaakt. U stapt na niet geringe inspanning onder de warme douche, spoelt het eerste zweet van uw lijf, beweegt even onder de stralen vandaan om uzelf van top tot teen in te zepen en staat op het punt de hele handel schoon te spoelen als de douche stilvalt en niet meer aangaat. Als u geluk heeft komt het water na een minuutje alsnog terug. Heeft u pech dan gebeurt dat niet en bent u aangewezen op uw handdoek om het zeep weg te vegen. Is het echt uw ongeluksdag dan valt gelijktijdig met de douche ook nog het licht uit en wenst het lot u verder alle succes. In die laatste situatie zijn de Chicago Bears fans beland. Het was lange tijd een heerlijk seizoen, de ervaren defense was de beste in de league, Jay Cutler bleek een min of meer betrouwbare gun slinger en Brandon Marshall speelde fantastisch. Totdat ervaring ineens veranderde in ouderdom, betrouwbaar en gun slinger toch niet zo makkelijk in één zin te proppen waren en Brandon Marshall de zwaluw bleek die geen zomer maakt. En daar sta je dan als Bears-fan: je bent naakt, het zeep prikt en je ziet geen hand voor ogen. Packers over Bears
New York Giants @ Atlanta Falcons
De Falcons zijn 11-2 en niemand die het buiten ‘The Great State of Georgia’ iets doet. Sterker, Atlanta wordt beschouwd als het mooiste cadeau dat een winnend wildcard playoffteam kan treffen in de divisional round. Een oppervlakkige verkeersdrempel op weg naar de divisional round: ‘oh hier komen de Falcons, even remmen voor Matt Ryan, hoppakee en weer gas geven’. Dat Atlanta vorige week letterlijk van het veld werd geveegd door de Carolina Panthers helpt aardig om dat beeld te bevestigen. Als de Falcons nu de Giants waren geweest dan hadden we dat verlies afgedaan als ‘just another day at the Giants office come end of season time’ en Tom Coughlin’s zoveelste doorzichtige poging om een voedingsbodem te creëren voor zijn geliefde ‘nobody believes in us’ motivatiespeeches. Met andere woorden: we hadden erom gelachen en er verder geen aandacht aan geschonken. New York recht het schip toch wel, al is het in de laatste minuut. Precies wat we zondagavond na deze wedstrijd ook zullen doen. Falcons over Giants
Tampa Bay Buccaneers @ New Orleans Saints
De geur van verbrand rubber en olie. Een bescheiden rookpluimpje vanonder de motorkap. De waarschuwingslampjes op het dashboard. Ze vertellen één verhaal: de Tampa Bay Bandwagon zit diep in de shit. Waren we vorige week nog ernstig verdwaald maar tegelijkertijd vol tanend vertrouwen in onze held en navigator Josh Freeman, inmiddels is de blinde paniek toegeslagen. We zitten immers nog altijd op de onverharde weg, ergens in de woeste wildernis van het ‘Outside Looking In’ gebied, en zijn nu zowel verdwaald als immobiel. Je zou kunnen zeggen dat de Bucs bandwagon en al zijn passagiers ten dode zijn opgeschreven. De passagiers zelf willen daar natuurlijk nog niet aan. Zolang er een mogelijkheid bestaat om de wagon weer aan de praat te krijgen, en coach Schiano en safeties Mark Barron en Ronde Barber houden vol dat dat het geval is, en de weg terug te vinden naar het beloofde land van Postseason, geven we de hoop niet op. De wegenwacht is inmiddels gebeld. Alles wat ons rest is hopen dat deze reddende engel ons op tijd vind. Bucs over Saints
Minnesota Vikings @ St. Louis Rams
Het werd vorige week op deze plek al geconstateerd: de St. Louis Rams zijn een vreemde ploeg. Leuk, soms goed en op bepaalde posities enorm getalenteerd maar toch vooral heel vreemd. Het kan letterlijk vriezen en dooien in St. Louis en niemand die van week tot week weet welke versie van de Rams op het veld verschijnt. Dat maakt wedstrijden waarin St. Louis op het veld verschijnt te voorspellen. De ene week drijven de Rams de San Francisco 49ers tot het uiterste in een bijna eindeloze ‘overtime battle’ en de week erop wordt er doodleuk verloren van de New York Jets. Over stabiliteit gesproken. Dat de Rams aantreden tegen de Vikings maakt het er voor schrijver dezes allemaal niet makkelijker op, want Minnesota is in veel opzichten een kopie van zijn tegenstander uit St. Louis: veel jong talent, enkele gevestigde namen en diverse grote vraagtekens. In Minnesota luistert het grootste vraagteken naar de naam Christian Ponder, starting quarterback van beroep. Dat zou reden genoeg moeten zijn om St. Louis de punten te geven. Maar ja, Adrian ‘All Day’ Peterson hè. Vikings over Rams
Washington Redskins @ Cleveland Browns
In Cleveland zullen ze zich zondagmiddag nog wel een paar keer achter hun oren krabben als ‘The Black Jesus’ (als hij inderdaad gewoon meedoet) zijn zoveelste wonder verricht. Want waarom is RGIII eigenlijk een Redskin in plaats van een Brown? Cleveland had de 4e en de 22e pick in de aanbieding dit jaar, in plaats van alleen de 6e in het geval van Washington. Een extra eerste ronde pick in 2013 en wellicht een tweede ronde pick in 2013 of 2014 had zomaar voldoende kunnen zijn. Waren de Browns te conservatief? Niet helemaal zeker van RGIII? Zag men teveel zwakke punten in de eigen ploeg om zoveel draft keuzes te besteden aan één speler? Of was men domweg te laat? Het is een interessante kwestie maar tegelijkertijd compleet achterhaald door de werkelijkheid. De werkelijkheid van Griffin’s formidabele, ongelofelijk indrukwekkende debuutjaar. Want wat was de laatste keer dat een rookie quarterback het bij iedere tegenstander dun door de broek deed lopen? Juist: nooit. Als Cleveland het nog een keer over kon doen dan had men de volledige ploeg (exclusief misschien left tackle en blind side protector Joe Thomas) en draft picks voor de komende 10 jaar aangeboden voor RGIII. En dan was het nog een koopje geweest. Redskins over Browns
Jacksonville Jaguars @ Miami Dolphins
Laat ik deze ruimte gebruiken om een lans te breken voor een hele fijne franchise die al meer dan tien jaar zucht onder de vloek van Dan Marino. Bij die brekende lans hoort een Nostradamus-alert, vanwege super gewaagde lange termijn voorspelling die op niets meer gebaseerd is dan resultaten uit het verleden. Ok komt-ie: de Dolphins zijn één goede draft verwijderd van serieuze playoff contention. “Definitie van een ‘goede draft’ graag!” zegt u dan ongetwijfeld. Prima, in willekeurige volgorde: een wide receiver (wie dan ook), een safety (à la Tampa Bay’s Mark Barron) en eventueel nog een specialistische pass rusher (denk aan Seattle’s Bruce Irvin). Slaagt GM Jeff Ireland daarin (als eigenaar Stephen Ross zo onverstandig is hem aan te houden) en blijft Ryan Tannehill zich op deze manier ontwikkelen (altijd een flinke ‘als’ met post-Marino Miami quarterbacks) dan kunnen we de Dolphins opschrijven voor volgend jaar. Met genoegen. Dolphins over Jaguars
Denver Broncos @ Baltimore Ravens
Zijn de Baltimore Ravens eindelijk ontmaskerd? Het heeft er alles weg van. Het 9-4 team dat aanvoelt als een 6-7 team moest zondag in the closing minutes zijn meerdere erkennen in Kirk ‘who dat?’ Cousins voor verliespartij nummer twee op rij en kijkt in de playoff rankings eerder omlaag dan omhoog. Omdat Pittsburgh en Cincinnati net zo middelmatig zijn als de Ravens is het postseason nog niet serieus in gevaar maar de manier waarop geeft ernstig te denken. Dat vond coach John Harbaugh kennelijk ook, want die besloot om met nog drie wedstrijden te gaan offensive coördinator Cam Cameron te ontslaan, als een soort van ‘preemptive hail mary’. Hail mary’s slagen alleen niet zo vaak, zeker niet als daarvoor de bal uit de handen van Ray Rice wordt genomen, ten faveure van Joe ‘elite’ Flacco. Kortom: de MDBB Special lives on. Broncos FTW! Broncos over Ravens
Indianapolis Colts @ Houston Texans
De AFC South staat aan de vooravond van zijn ontknoping. In september was de divisietitel voor de Houston Texans nog zowat de ‘safest divisional bet ever’ maar dankzij het onwaarschijnlijke jaar van de Indianapolis ‘Chuckstrong’ Colts wordt het pleit later beslecht dan voor mogelijk gehouden. Dat zorgt voor steeds klammere handjes bij iedereen fors heeft ingezet op Houston (vrijwel de volledige populatie NFL gokkers). Zeker omdat het verdict, in het slechtste geval voor de klamme handjes, pas zal vallen via twee directe confrontaties tussen de Texans en Colts over de laatste drie weken van het seizoen. Maar geen nood ‘gamble nation’; de Texans gaan die titel heus binnen halen. Behalve op quarterback (toegegeven, niet geheel onbelangrijk) is Houston op alle vlakken superieur aan Indy. Zelfs Andrew Luck compenseert daar niet voor. Zondagavond zijn de Texans divisiekampioen. Texans over Colts
Detroit Lions @ Arizona Cardinals
Ken ‘Quarterback Wizard’ Whisenhunt’s zoektocht naar een competente aanvalsleider continues. Vorige week kreeg John Skelton tegen de Seahawks een nieuwe kans van de QB Wizard en Skelton greep die met beide handen aan door voor 0 touchdowns en vier interceptions te gooien, met een Quarterback Ratings (QBR) van 0.4 (echt waar) en een passer rating van 18.2. Skelton’s optreden was zo desastreus dat de QB Wizard tijdens de wedstrijd niet anders kon dan Ryan Lindley weer in te brengen, Lindley vervolgens voor 3.75 yards gemiddeld te zien passen en daarmee een compleet nieuwe definitie te geven aan het gezegde ‘lood om oud ijzer’. Uiteraard volgde na de wedstrijd de onvermijdelijke vraag van een journalist wie de QB Wizard deze week tegen Detroit op de quarterbackpositie zou opstellen, waarop de QB Wizard aan de journalist vroeg; ‘do you play?’. Say no more. Lions over Cardinals
Carolina Panthers @ San Diego Chargers
Cam Newton’s rushing touchdown over driekwart veld afgelopen zondag was ‘a sight to behold’, de perfecte combinatie van kracht en gratie. We hebben het helaas te weinig gezien dit seizoen, omdat head coach Ron ‘nobody can do less with more than me’ Rivera met zijn hoofd in zijn kont langs de kant van het veld de playcalls doet. Op zich knap, want probeert u het maar eens; uw hoofd in uw kont draaien, maar verder niet heel productief voor Panther football. Het kan bijna niet anders of Rivera heeft weken uitgekeken naar de wedstrijd van deze week, tegen Norv Turner’s Chargers. Eindelijk een tegenstander van zijn formaat. Heeft iemand deze wedstrijd eigenlijk al omgedoopt tot de ‘Head -in their Ass- Coach Bowl’? Nee? Nou bij dezen dan. Panthers over Chargers
Seattle Seahawks @ Buffalo Bills
Een imposantere demonstratie dan die van de Seahawks vorige week tegen Arizona zullen we niet snel meer zien. De Seahawks noteerde de 3e hoogste DVOA rating (Defense-adjusted Value Over Average, een fancy statistiek die kort gezegd het succes van iedere play kan berekenen, afhankelijk van down en positie op het veld) in één wedstrijd aller tijden. Daarvoor hoefde Russell Wilson niet eens goed te spelen (slechts zeven completions) en kon backup Matt Flynn een groot deel van de tweede helft voor zijn rekening nemen. Kortom, de Seahawks zijn een uiterst compleet en uitgebalanceerd team en klaar voor de volgende stap: een uitoverwinning op Buffalo en de onvermijdelijke confrontatie met de 49ers om de titel in de NFC West volgende week. Seahawks over Bills
Pittsburgh Steelers @ Dallas Cowboys
De 7-6 Steelers bezoeken de 7-6 Cowboys. Beide teams ‘are hanging on for dear life’ en de playoffs en moeten, als het even kan, hun drie resterende wedstrijden winnend afsluiten om een serieuze kans te maken. Dat gaat één van beiden dus niet lukken (je meent het) en dat is eigenlijk alles dat je moet weten over deze wedstrijd. Deze twee monumenten van de NFL bevechten elkaar enkel en alleen om het recht op voortzetting van een uiterst moeizame playoff hunt; niet meer, niet minder. Die jacht is een stuk lastiger voor de Cowboys dan voor Pittsburgh omdat Dallas over twee weken op bezoek moet in de tempel van The Black Jesus en de Steelers het seizoen afsluiten met thuiswedstrijden tegen de Bengals en de Browns. Bovendien, na een verlies als tegen San Diego is het akelig typisch voor de Steelers om de week erop tegen alle verwachtingen in een lastige uitwedstrijd te winnen, met of zonder Charlie Batch. Dus, dag Dallas. Dag Jerry Jones. Steelers over Cowboys
Kansas City Chiefs @ Oakland Raiders
‘It’s the Battle of the Worst Teams in Football!’. Kansas City en Oakland zijn (samen met Jacksonville en Arizona) diverse gradaties van incompetent, hopeloos en dramatisch en strijden zondag om het slechtste record in de NFL en de number one draft pick. In geen jaren is de ‘top spot’ echter minder waard geweest dan dit jaar, dankzij het ontbreken van een uitgesproken franchise quarterback. Vette pech voor de Chiefs en Raiders, aangezien beide franchises ‘quarterback needy’ zijn (tenzij je onverhoopt fan bent van Brady Quinn en Carson Palmer, oftewel lichtelijk de weg kwijt bent) en een moord doen voor een tweede Cam Newton, Andrew Luck of RGIII. Dat zit er dit jaar dus even niet in, waardoor het meer dan aannemelijk is dat beide franchises (in elk geval Oakland) nog wel een aantal jaartjes in de kelder van de NFL bivakkeren. Die conclusie kun je overigens ook gewoon trekken door naar het spel van beide teams te kijken. Dra-ma-tisch. Chiefs over Raiders
San Francisco 49ers @ New England Patriots
Serieuze analyse-tijd! Hypothese: de Patriots zijn weer helemaal terug aan het front der Super Bowl contenders. Aanleiding: de bijzonder indrukwekkende 42-14 zege op de Texans. Oorzaak: de Patriots zijn er ogenschijnlijk in zijn geslaagd om tijdens het seizoen hun grootste zwakte aan te pakken . Gevolg: de New England secondary die nooit een offense tegenkwam die ze niet van dag op nacht in een touchdownmachine kon laten veranderen, is niet meer. Interpretatie: met de komst van cornerback Aqib Talib, de (voor football kenners met ‘half a brain’ niet zo heel) verrassende groei van rookie corner Alphonzo Dennard en de transitie van Devin McCourty naar safety beschikt Bill Belichick eindelijk weer over vaardige defensive backs, als aanvulling op de alleraardigste defensive line met Vince Wilfork. Conclusie: juist tegen teams van het kaliber San Francisco (en Houston) is die defensieve balans onmisbaar omdat het Tom Brady in staat stelt het verschil te maken. Aanbeveling: meer heeft Belichick niet nodig. Patriots over 49ers
New York Jets @ Tennessee Titans (MNF)
Braylon Edwards noemde de New York Jets een week geleden ‘idiots’, een typering die zowel kant als wal slaat wanneer het de 2012 Jets betreft. Overdonderd door Edwards’ bondige maar ‘spot-on’ analyse van de Jets problematiek, konden Rex Ryan en zijn onvergelijkbare general manager Mike Tannenbaum natuurlijk niet anders dan Edwards claimen van de waiver wire. Want ja, ze werken voor de New York Jets, een playoff contender (spoelt u vooral de vieze smaak uit uw mond na deze woorden) waar iedere receiver met twee sterke armen een versterking is. Dat Edwards een headcase is, zwaar ‘over the hill’ en zich dus al schuldig maakte aan het fameuze ‘conduct detrimental to the team’ nog voordat hij bij het team zat, maakt in New York allang niet meer uit. Dit is immers hetzelfde team dat Tony ‘jan joker’ Sparano nog altijd niet ontslagen heeft ondanks schaamteloze incompetentie en Mark Sanchez blijft opstellen op quarterback ondanks het ‘Ass Interception’/’Butt Fumble’ debacle. Hoog tijd dus om die even hardnekkige als bespottelijke playoffdroom eventjes hardhandig de kop in te drukken. Titans over Jets
Reacties