MLB Analyse: Het sterke monster van Boston

Door

World Series - St Louis Cardinals v Boston Red Sox - Game Six‘De dag die je niet verwacht had dat ie zou komen’. Dit is nu geheid een zin in de koninklijke terugblik op seizoen 2013 van de Boston Red Sox. Wie vooraf overtuigend beweerd had, dat de Beantowners op woensdag 30 oktober stonden te hossen als World Series Champions zou afgelopen maart echt heel strak in een dwangbuis zijn gehesen.

De Bostonians kenden een ronduit bedroevend 2012. Onder de merkwaardige leiding van Bobby Valentine eindigden de rood-witten als laatste in de sterke American League East. Met nog geen zeventig ‘W’s op het telraam. Eind augustus vorig jaar hadden de Red Sox de handdoek al geworpen. Gonzalez, Beckett, Punto en Crawford werden geloosd bij de Los Angeles Dodgers van Magic Johnson. Vroeg einde 2012.

Grote namen
In het offseason waren het nou niet bepaald de Red Sox die de headlines haalden. Vooral divisiegenoot de Toronto Blue Jays deden de wenkbrauwen fronsen. Big deals, grote namen, een flinke upgrade van het roster. Die Jays zouden wel eens legit kunnen zijn, al lieten zij wel hun manager naar Beantown verkassen. Klein detail.

Nadat John Farrell officieel terug was in Boston, nu als de technisch eindverantwoordelijke, kwamen er alleen berichten van nieuwe spelers die vooral ‘goed’ waren in het clubhuis. Met bijvoorbeeld Shane Victorino, Mike Napoli, David Ross, Ryan Dempster en Jonny Gomes leek Fenway Park meer een theater van de lach te worden dan een baseballpark. Hoe dan ook; gezelligheid gegarandeerd.

Gelijk
Wat eveneens opviel was dat alle ‘nieuwelingen’ korte contracten kregen en ongeveer evenveel gingen verdienen. De meesten, waaronder ook David Ortiz die bijtekende, ontvangen zo’n 13 miljoen per jaar. Een bewuste en slimme keus van general manager Ben Cherington, die daarmee aangaf dat iedereen ‘gelijk’ was. Geen verschillen, geen gezeik en afgunst in de kleedkamer.

In de luwte, want niemand verwachtte iets van de Red Sox, kon Farrell bouwen aan en ploeg. Een equipe met een goede mix van routine, ervaring en jonge jongens, zoals Will Middlebrooks, Jackie Bradley jr. en later in het seizoen onze eigen Xander Bogaerts. Vanaf de allereerste wedstrijd, in Yankee Stadium, bleek ’t een goed stel.

Spaanse peper
Zonder dat anderen er in eerste instantie erg in hadden, want de Jays, Yankees, Rays, O’s werden hoger aangeslagen, ontstond er een groen monster dat niet meer te stuiten was. De pitching was goed, de bullpen wellicht nog beter, de knuppels waren het hele jaar heter dan Spaanse peper, het team speelde als een eenheid, gaf nooit op en de keuzes die Farrell maakten waren logisch. Plus dat er weinig serieuze blessures waren; op de closers na dan.

Gaandeweg vielen de zaken nog beter op hun plek. Koji Uehara is daar het beste voorbeeld van. De reliever werd per toeval de back up van de back up closer. Dat mag je met recht de revelatie van het seizoen noemen. Ongelooflijk solide. Betrouwbaarder dan een Zwitserse bank. Niet voor niest zei Farrell recentelijk nog dat de innings die Uehara gooide de meest ontspannen waren om in de dug-out te zitten.

Boston marathon
Boston was dus strong vanaf the get go, na de bomaanslagen tijdens de Boston marathon medio april, werd het Boston Strong. Onder dit motto rechtte de stad de rug, inclusief de Red Sox. De club werd het voorbeeld van ‘sterker terugkeren na tegenslag’. De Fenway-bewoners werden het symbool van veerkracht en onverzettelijkheid.

Wel vaker zorgt een gezamenlijk doel, gevoel of vijand ervoor dat er iets extra’s kan. Niet voor niets refereerde David Ortiz vannacht nog aan de gebeurtenissen van april. De saamhorigheid, de wil om verder te gaan vormde dit team al vroeg in het seizoen. Iets speciaals was geboren.

Die eenheid zag je eveneens terug met het beardwagon-idee. Niet alleen de spelers adopteerden het’ baardaap-principe’, de stad sloot zich hier bij aan.

In het stadion viel het kwartje ook keer op keer Bostons kant op. Dat kwam ook omdat Farrells mannen nooit opgaven, zoals in game 2 van de ALCS tegen Detroit toen zij een geweldige comeback uit de hoge hoed toverden. Nimmer raakten de Red Sox in paniek, ook niet bij een 2-1 achterstand in de World Series. Deze signalen wezen erop dat het groene monster, dat in alle rust en in de schaduw kon groeien, de grote overwinnaar zou gaan worden. Dat is nu een feit. Last-to-best en dat in een opbouwjaar. Boston Strong!

Foto: Getty Images

Ook leuk om te lezen