De zestiende man – Jorge Gutiérrez

Door

Jorge Gutierrez

In een uiterst competitieve league staan de komende maanden wederom in het teken van een stevige strijd. Niet op het veld weliswaar, maar in de verschillende trainingszalen. De clubs, die bij de start van het seizoen maximaal vijftien spelers onder contract mogen hebben, formaliseren deze periode hun zogenaamde training camp rosters (met maximaal twintig spelers) met naast de bekende namen veel onbekende spelers, die vechten voor een gekoesterde plek binnen een NBA-selectie. Wie zijn deze spelers? Daarop proberen we in de rubriek ‘De zestiende man’ antwoord te geven. Vandaag: Jorge Gutiérrez.

Lees hier de vorige editie van ‘De zestiende man’ met Gerald Wallace.

Alles. Dat is het antwoord dat veel talentvolle basketballers geven op de vraag wat ze over hebben voor een kans de NBA te halen. Hoewel het antwoord evident is, blijkt in de realiteit vaak dat de ‘waarheid’ anders is.

Dit geldt niet voor Jorge Gutiérrez. Geïnspireerd door landgenoot Eduardo Najera kwam de Mexicaan in het voetbalgekke land op jonge leeftijd in aanraking met basketball. Hierin bleek al snel dat hij getalenteerd was. Dusdanig getalenteerd dat hij al op vijftienjarige leeftijd het inzicht kreeg dat hij te weinig competitie ondervond in eigen land.

Gutiérrez besefte dat als hij echt basketballprofessional wilde worden, hij moest verhuizen naar het beloofde (basketball)land: Amerika. Opmerkelijk is dat hij, in tegenstelling tot vele landgenoten, het eigenlijk prima had in Chihuahua. Desondanks moest en zou Gutiérrez naar Amerika verkassen.

Zo geschiedde het dat de talentvolle spelverdeler illegaal zijn weg maakte naar de Verenigde Staten, zonder een woord Engels te spreken. Om daar verandering in te brengen, vestigde hij zich in Denver, waar hij zich inschreef op de Lincoln High School. Die school had een reputatie opgebouwd om talentvolle Mexicaanse spelers een kans te bieden op Amerikaans onderwijs, in combinatie met het spelen van basketball.

In de hoofdstad van Colorado ervoer Gutiérrez pas hoeveel hij daadwerkelijk over moest hebben voor zijn droom. Gehuisvest met drie lotgenoten, hadden de Mexicaanse basketballers vaak geen geld voor eten. Als gevolg van een tekort aan (gevarieerd) eten kreeg Gutiérrez te kampen met bloedarmoede, waardoor hij in een bepaalde wedstrijd zijn rechterhand (schothand) blauw zag worden, waardoor hij er vrijwel niets meer mee kon doen. Toch speelde de point guard door, en scoorde linkshandig alsnog zeer respectabel achttien punten.

Gutiérrez had niet alleen met een kwetsbare fysieke gesteldheid te dealen. Ook zijn verblijfsstatus werd, samen met die van zijn teamgenoten, een punt van discussie, toen het team succesvol bleek te zijn. Een radiodeejay sprak er schande van dat Lincoln speelde met “een team vol illegalen” en hitste luisteraars op in actie komen. Het leidde tot protestmarsen bij wedstrijden, racistische uitingen, alsmede een doodsbedreiging voor de hoofdcoach.

De vijandigheid zorgde er (mede) voor dat Gutiérrez na het winnen van het staatskampioenschap, verhuisde naar Nevada om daar bij Findlay Prep zich klaar te maken voor de volgende stap: college. Na een jaar aldaar bood de University of California de Mexicaan in 2008 naast een studiebeurs ook een legale verblijfsstatus aan. In zijn vier jaar bij de Golden Bears maakte Gutiérrez furore als energieke verdedigende specialist.

Hoewel hij niet gedraft werd, kreeg hij via enkele omwegen uiteindelijk in 2014 van toenmalige coach Jason Kidd bij Brooklyn een kans. Toen hij daar afgelopen seizoen ontslagen werd, gaf Kidd hem een nieuwe kans bij Milwaukee, zijn nieuwe werkgever. Met al vijftien gegarandeerde contracten is het aannemelijk dat Gutiérrez (met een volledig ongegarandeerd contract) het definitieve team van Milwaukee niet zal halen. Desondanks is hij vastberaden te slagen in de NBA. Daarvoor is hij bereid alles te doen. Met zijn achtergrondverhaal gaan we dus ongetwijfeld nog van hem horen.

Foto: Twitter

1 Reactie
  1. Daan 9 jaar ago

    Heel tof stuk!

Comments are closed.

Ook leuk om te lezen