Victor Oladipo, guard van de Orlando Magic, lijkt een beetje stil te staan in zijn ontwikkeling. Al lijkt Oladipo er een gewoonte van te maken om de laatste weken van een seizoen steeds veel beter te spelen dan de eerste 4 maanden, zijn gemiddelden blijven wat tegenvallend. Ooit werd hij vergeleken met een jonge Dwyane Wade maar dat blijkt achteraf een lachertje. De vraag is dan ook gerechtvaardigd of Oladipo nog ruimte heeft om echt significant beter te worden of dat we genoegen moeten nemen met wat hij ons tot nu toe heeft laten zien?
In onderstaand artikel vergelijk ik Victor Oladipo met drie vergelijkbare spelers uit het (recente) verleden namelijk Kendall Gill, Larry Hughes en John Starks. Drie spelers die qua speelstijl, lichaamsbouw en stats enigszins te meten zijn aan de speler afkomstig van de universiteit van Indiana.
De Magic SG is op dit moment 23 jaar en bezig aan zijn derde NBA seizoen, de vergelijking die ik dan ook doe met Gill, Hughes en Starks is voornamelijk gebaseerd op hun prestaties tot en met hun derde seizoen in de NBA.
Kendall Gill
Toen Gill de NBA in kwam voorafgaand aan het 90-91 seizoen, gedraft als 5e pick door de Charlotte Hornets, werd hij gezien als een topper in wording, een meervoudig All-Star en één van de betere verdedigende guards. In zijn tweede seizoen leek het ook alsof Gill die verwachtingen in ging lossen. Met een lijstje van gemiddeld 20/5/4 en ook nog eens 2 steals was de wat arrogante Gill dan ook goed op weg.
Maar alles werd anders toen de Hornets center Alonzo Mourning kozen in de draft van 1992. In Charlotte zochten ze snel naar een meer betrouwbare SG en één seizoen later werd Gill al naar Seattle geruild. Na twee seizoenen aan de noordwestkust van de VS ruilden de Sonics Gill verrassend genoeg weer terug naar de Hornets die hem slechts een half jaar later alweer naar New Jersey stuurden. In NJ kwam Kendall Gill één seizoen tot uitstekende cijfers (22/6/4) maar veel winnen deden zijn Nets nooit.
In zijn derde seizoen was Gill 24 jaar en hadden we terugkijkend het beste van hem al gezien. Een atletische SG met een wisselvallig schot die, mits gemotiveerd, verdedigend goed was maar eigenlijk nooit echt stabiel in zijn prestaties bleek. Kendall Gill is in principe altijd dat grote talent (die ploeggenoten niet beter maakt) gebleven.
Enter Victor: Oladipo en Gill schelen puur fysiek niet zoveel van elkaar. Bij Gill lijkt alles wel wat vloeiender te gaan maar Oladipo is weer sneller met en zonder bal. Beiden pakken behoorlijk wat steals en liggen dichtbij elkaar qua rebounds en assists. Oladipo is een betere schutter van afstand al zegt dat meer over de zwakte van Gill dan dat het de kracht van de Sierra Leoneze/Nigeriaanse/Amerikaan is. Kendall was een SG die eventueel kort dienst kon doen als SF terwijl Oladipo een SG is die ook af en toe dienst doet als PG.
Wat de traditionele alsmede de advanced stats betreft zitten beide spelers ontzettend dicht bij elkaar. Oladipo is echter een jaar jonger (in zijn derde seizoen) dan Kendall Gill, een gegeven dat in deze fase van zijn carrière in zijn voordeel gerekend moet worden.
Voordeel: Victor Oladipo
Larry Hughes
Hughes was een scoring guard van iets minder dan twee meter. Een speler die aanvallend beschikte over een uitstekende drive and slash game, goeie passing-instincten en ook een neusje om veel steals te pakken had. Hughes begon zijn carrière bij Philadelphia maar werd na 1,5 seizoen geruild naar Golden State. Daar scoorde hij gemiddeld bijna 23 punten in zijn eerste 32 wedstrijden.
Een betrouwbaar jumpshot had hij echter niet, zijn jumper werd pas rond zijn 28ste stabiel. Tot die tijd moest Hughes het vooral hebben van zijn dynamiek als combo guard (PG/SG) die beide posities verdedigend redelijk tot goed kon bekleden. Al moet gezegd dat “Smooth” verdedigend vooral een gambler was. En zoals we allemaal weten pakt gokken niet altijd goed uit.
Larry Hughes beleefde zijn beste jaren (18/5/3 en 2 steals) bij de Washington Wizards waar hij samen met Gilbert Arenas en Antawn Jamison een bijzonder trio vormde.
Enter Victor: Oladipo is simpel gezegd sterker dan de ietwat tengere Hughes. VO speelt ook wat soberder dan Hughes en dat zorgt er onder andere voor dat Oladipo een stuk minder balverliezen lijdt dan de man geboren in Saint Louis. Beiden spelers zijn atletisch erg sterk en razendsnel. Oladipo lijkt one on one verdedigend wat beter en heeft ook de beschikking over een behoorlijk stabieler afstandschot.
Voordeel: Victor Oladipo
John Starks
Starks was al 26 toen hij zijn derde NBA seizoen achter de rug had. Na verschillende omzwervingen (oa. in België) kwam hij uiteindelijk tot bloei in New York bij de Knicks. Starks was qua stats (14/2/3) niet zo allround als Gill en Hughes in hun derde seizoen maar compenseerde dat ruimschoots met zijn inner drive. John Starks was meer een streak shooter dan een efficiënte schutter (34% career 3FG) en kon dubbelen als PG indien nodig.
Verdedigend was hij erg sterk en bovendien voor niemand bang. John Starks kon ook een behoorlijke heethoofd zijn en zocht zeer geregeld de confrontatie met zijn tegenstrevers op. Zijn duels met ene Michael Jordan zijn dan ook legendarisch (zie het clipje). John Starks werd eenmalig verkozen tot beste zesde man van het jaar en nam eenmaal deel aan de All-Star game (93-94).
Enter Victor: Oladipo heeft meer atletisch vermogen, kracht en is ook nog eens langer dan Starks. Victor bezit (nog) niet over de volwassenheid van Starks maar die was, zoals reeds vermeld, ook al 26 op het moment van deze vergelijking. John Starks scoorde na drie seizoenen in de NBA wel minder dan VO doet in zijn eerste drie seizoenen NBA, maar dat heeft vooral te maken met het feit dat hij veelvraat Patrick Ewing als teamgenoot had.
Starks speelde in NY al wel echt om de prijzen en had met Pat Riley een fantastische coach aan de zijlijn staan.
Als we er vanuit gaan dat Victor Oladipo zich de komende jaren steeds iets verbeterd lijkt het niet onredelijk te stellen dat hij op zijn 26ste beter dan John Starks zou kunnen zijn. Echter als we deze prognose enkel op beider carrières (tot hun derde seizoen) loslaten geef ik de voorkeur aan Starks (die bij een topteam speelde).
Enkel en alleen omdat de wil om te winnen bij John Starks nou eenmaal onmetelijk groot was en hij beschikte over het geweten van een riverboat gambler.
Voordeel: John Starks
Conclusie:
Ondanks dat Victor Oladipo alle vergelijkingen wat statistieken betreft licht in zijn voordeel beslecht denk ik dat hij op zijn hoogtepunt nooit meer dan maximaal een derde beste speler van een contender zou kunnen zijn. Wie weet doet goede coaching wonderen (Oladipo heeft ieder jaar tot nu toe een andere coach gehad) maar echt grote stappen zie ik hem niet maken. Meer dan een éénmalige All-Star (en misschien een All-NBA defensive second team) uitverkiezing zie ik niet in het verschiet liggen. Niet slecht, maar ook niet buitengewoon voor een nummer 2 keuze in de draft.
Foto: Getty Images/archief
Ik denk niet dat hij het niveau van een Wade gaat halen, maar hij kan zeker wel een All Star worden. De laatste maand (ja, kleine sample size) speelt hij fantastisch: 21 pnt (50 fg%), 5reb, 3ast, 2 stl, 1 blk. Naarmate de Magic als ploeg ouder en meer ervaren worden zou hij over vijf jaar best eens bovenin mee kunnen draaien in het Oosten. Maar zoals je zelf ook concludeert: Niet als dé ster. Tweede man zou kunnen.
Comments are closed.