Column: ‘Heel Chicago haat je!’

De avond van 14 oktober 2003 begon zo fantastisch voor Steve Bartman. Samen met twee vrienden zat hij op prachtige plaatsen in Wrigley Field klaar voor game six in de National League Championship Series tussen de Cubs en de Marlins. Zijn geliefde Cubs stonden in wedstrijden met 3-2 voor en hadden nog één zege nodig om eindelijk weer eens de World Series te halen.

Aan de rand van het veld een stuk achter het derde honk voelde hij net als alle Cubs-fans dat er iets bijzonders ging gebeuren. Dit was het jaar dat de ‘the loveable losers’ eindelijk eens zouden ontsnappen aan de vloek van de geit. Een vloek die al meer dan een halve eeuw op de club rustte. Uitgesproken in 1945 door een woedende Billy Sianis die samen met zijn geit werd weggestuurd bij een duel in de World Series in Wrigley Field. Sindsdien hadden de Cubs nooit meer iets gepresteerd en ieder jaar begon voor veel fans tegen beter weten in hoopvol en eindigde telkens in een deceptie. “Alsof je al zes keer bent gescheiden en nog steeds in de liefde gelooft”, sprak een supporter treffend.

De Bartman-play

De Cubs sloegen zich soepel naar 3-0, en in de achtste inning maakte de ploeg vlot een uit. ‘Five more outs, five more outs!’, riep het publiek en zelfs de fans die buiten het stadion naar een televisie stonden te kijken brulden mee.

Voor Bartman leek de avond nog mooier te worden toen een foutbal van Marlin Luis Castillo richting zijn plek zeilde. Instinctief veerde hij op, samen met nog een stuk of tien toeschouwers om de historische souvenir te grijpen. Bartman strekte zijn arm, raakte de bal, maar die ketste af en rolde weg eindigend in de handen van een dolblije andere supporter.

Cubs-outfielder Moises Alou had de bal ook in zijn blikveld. Hij krabbelde tegen de muur, kreeg zijn handschoen eronder, dacht hem te kunnen grijpen en stond ineens in het gras met lege handen. Woedend keek Alou in de richting van Bartman en wild smeet hij zijn handschoen op de grond. Hij was er van overtuigd dat hij die bal kon vangen. Scheldend liep hij terug naar zijn plek en keek nog één keer priemend naar Bartman.

‘Daar gaan we weer’

De dynamiek in het stadion veranderde onmiddellijk. ‘O nee daar gaan we weer’, dachten de meeste Cub-fans. “Alsof de lucht er uit liep”, zei de eerste honkman van de Cubs Eric Karros.

De thuisclub begon te wankelen. Bij de stand van 3-1 verprutste kortestop Alex Gonzalez een dubbelspel en daarna stortte de boel volledig in. De Marlins bleven maar slaan en toen ze klaar waren stond het 3-8.

Op televisie was inmiddels al een paar keer de herhaling van een grabbelende Bartman en een boze Alou te zien. De toeschouwers naast het stadion scandeerden ‘asshole, asshole’. Via telefoontjes kregen mensen in het publiek te horen dat Bartman aan de bal had gezeten en toeschouwers om hem heen, die net zo goed hadden geprobeerd de bal te vangen, wezen hem aan.

Gefrustreerd en teleurgesteld liepen fans langs en smeten bier en pizza over hem heen. ‘Ik hoop dat je wegrot in de hel!’, riep er één en weer een ander zei ‘Iedereen in Chicago haat je!’.

Bartman wist niet wat hij moest doen. Met zijn Cubs-petje en koptelefoon op zijn hoofd zat hij glazig voor zich uit te staren. Zijn vrienden waren gaan staan en wekten de indruk niets met hem te maken te hebben. Stadionmedewerkers besloten Bartman voor zijn veiligheid snel op te halen en escorteerden hem weg. Bij dat tochtje werd hij massaal uitgejouwd, bedreigd en bekogeld.

De Cubs verloren game six en de media had Bartman al snel gevonden. Mensen bedreigden hem met de dood en hij besloot onder te duiken. Zijn zwager las via de telefoon een brief voor op televisie waarin Bartman zijn excuses maakte aan de Cubs en heel Chicago.

De Cubs verspeelden ook game seven en Bartman kreeg massaal de schuld. Onzin vond Karros: “Mensen wilden iemand de schuld geven. En wie is dan de makkelijkste? Die gast van die bal.” Niemand sprak  nog over de andere toeschouwers die de bal ook probeerden te vangen, over Gonzalez die zijn team had kunnen redden of de verloren game seven.

Vergevingsgezind?

Opgejaagd verdween Bartman van de aardbodem en tot de dag van vandaag weet niemand waar hij is gebleven. Hoewel hij veel geld kan verdienen aan een boek of een interview kiest hij er nog steeds voor om anoniem te blijven.

Nu precies tien jaar later zeggen veel supporters dat het tijd wordt dat Chicago Bartman eindelijk vergeeft. Maar een medewerker van Wrigley Field die Bartman veilig het stadion uitkreeg denkt daar anders over: “Het is aan Bartman of hij Chicago wel wil vergeven.”

Wil je alles weten over de Steve Bartman-affaire? Bekijk dan ook eens ESPN’s 30 for 30: Catching Hell:

http://www.youtube.com/watch?v=o6NsWdRfgAk

Foto’s: Getty Images