De Vancouver Canucks hebben hun gewenste revanche op de Boston Bruins gekregen. In een bloedstollende wedstrijd vol van penalty’s werd het 4-3 voor de verliezend Stanley Cup-finalist van afgelopen seizoen.
De eerste periode begon stormachtig. Al na 17 seconden kreeg Ryan Kesler de eerste penalty voor Interference. Maar de wedstrijd begon pas echt toen beide ploegen met elkaar op de vuist gingen na iets minder dan 4 minuten spelen. Milan Lucic werd uit de wedstrijd gestuurd omdat hij vanaf de bank het ijs opkwam om deel te nemen aan het gevecht en Boston moest om onbegrijpelijke redenen 2 minuten lang in de 5 on 3 PK spelen.
Uit die 5 on 3 scoorde Ryan Kesler de 1-1 op aangeven van Sami Salo en Daniel Sedin. In de minuten die volgden kregen de Canucks diverse penalty’s, maar daar konden de Bruins niet van profiteren. 5 on 5 lukte dat wel. De Bruins kwamen snel van eigen helft via Patrice Bergeron die Tyler Seguin bereikte. Seguin passte op Brad Marchand die keeper Schneider uitspeelde en 1-1 maakte.
Na de 1-1 volgden nog diverse penalty’s, waar door beide teams niet van geprofiteerd werd. In de eerste periode vielen in totaal 62 penalty minuten. Dat leek met name in het nadeel van de Bruins, die een doelsaldo van +51 hebben tijdens 5-5 ijstijd.
Ook de tweede periode was een furieuze. Al binnen een minuut kreeg Paille van Boston een penalty shot toegewezen, maar deze werd gekeerd door Cory Schneider. Toch kwamen de Bruins iets later op een verdiende voorsprong. Rich Peverley maakte het doelpunt op aangeven van Benoit Pouliot in een 5 on 5.
Diverse powerplay mogelijkheden wist Boston vervolgens niet om te zetten in doelpunten. Dat deed Vancouver enkele minuten later wel. Tijdens een Tripping penalty voor Tyler Seguin wist Alexandre Burrows het schot van Carl Hodgson van richting te veranderen en Tim Thomas te passeren.
Brad Marchand bracht de Bruins in de problemen door na 18:47 een 5 minute-major + misconduct op te lopen na een te lage hip check op Sami Salo, die het ijs met een blessure moest verlaten. Met nog 13 seconden in de tweede periode te gaan wist Henrik Sedin op aangeven van Edler en Bieksa de Canucks op voorsprong te zetten. De Canucks lieten in deze fase van de wedstrijd zien waarom zij het beste team in de powerplay zijn dit seizoen.
Ook in het begin van de derde periode wist Vancouver weer te profiteren van dezelfde Major Powerplay. Carl Hodgson maakte na zijn assist op Alex Burrows deze keer zelf het doelpunt. Henrik Sedin was het die de Bruins uit hun lijden deed verlossen. De Zweed liep een hooking penalty op waardoor er een 4 tegen 4 situatie ontstond.
Tijdens die 4 tegen 4 wist David Krejci gelijk wat terug te doen op aangeven van Joe Corvo. Hij schoof de puck laag onder Cory Schneider door en maakte er 4-3 van.
Daarna kwamen de Bruins niet tot grote kansen om de wedstrijd gelijk te trekken. In de slotfase werd doelman Thomas van het ijs gehaald om de gelijkmaker te forceren. Op dat moment werden nog enkele kansen gecreëerd. Dat nam nog verder toe nadat Dan Hamhuis op de puck ging liggen en er een 6 on 4 situatie ontstond. Tot de gewenste gelijkmaker en dus verlenging leidde dat echter niet.
De Canucks hebben de wedstrijd voornamelijk op tactiek gewonnen. Boston kan in 5 tegen 5 situaties de beste cijfers overleggen (doelsaldo van +51 over 5 tegen 5 situaties). De Canucks hebben ervoor gezorgd dat deze situaties zo weinig mogelijk voorkwamen door af en toe zelf een penalty te ontvangen, maar daarmee wel de Bruins dusdanig te irriteren dat zij ook diverse penalty’s opliepen.
Daarvan kon het beste presterende team op de powerplay dan weer profiteren. De Canucks kregen in de wedstrijd 10 powerplay kansen en wisten hieruit 4 doelpunten te produceren. Tot voor deze wedstrijd wisten de Canucks 23,6 % van hun powerplay mogelijkheden te benutten.
Een spektakel werd van te voren verwacht, achteraf mag wel gezegd worden dat deze wedstrijd een hele speciale was en dat het absoluut een spektakelstuk is geworden.
Foto: sports.yahoo.com / AP
Reacties