Canucks eindelijk verlost van Hawks-syndroom

Door

Even, heel even, leek het aloude Canucks-syndroom Vancouver alsnog de das om te doen. Hoewel de ploeg dik twee periodes oppermachtig was, moest er uiteindelijk een verlenging aan te pas komen om regerend kampioen Chicago Blackhawks op de knieen te krijgen. Daarin verloste Alexandre Burrows zijn ploeg dan eindelijk van het Hawks-syndroom: 2-1.

Het was werkelijk kostelijk om de lokale Vancouver media de voorbije dagen te volgen. Gebeds-genezers, waarzeggers, psychologen – wie er al niet aan het woord kwam in de kranten en op de radio, om de kennelijke mentale zwakte van de Canucks van een mening en/of oplossing te voorzien. De Vancouver-fans waren er verre van gerust op. Logich, gezien het verre (twee keer eerder uitgeschakeld door Chicago) en recente (een 3-0 voorsprong in de series uit handen gegeven) verleden.

General Manager Mike Gillis spande echter de kroon, door de vloer aan te vegen met de arbitrage tijdens Game 6 in het United Center. ,,We speelden onze beste wedstrijd van de series”, huilde hij krokodillentranen, ,,maar als de powerplay-verhouding zo oneerlijk is, dan heb je eenvoudigweg geen kans.”

De Canucks zelf leken zich van al die heisa niets aan te willen trekken, en maakten van hun bedoelingen van meet af aan geen geheim. De ploeg van coach Alain Vigneault kwam ongemeen fysiek uit de startblokken (dertien hits in de eerste periode tegenover Chicago slechts drie) en trok de lijn door van het laatste half uur ijshockey dat het in Game 6 in Chicago had laten zien.

Het resulteerde in een vroege goal van uitblinker Alexandre Burrows, die na een kleine drie minuten goalie Corey Crawford verschalkte: 1-0.

In de tweede periode was het van hetzelfde laken een pak. Vancouver bepaalde het spel, loste de schoten, en deelde de hits uit, waar Chicago grossierde in foute passes en af en toe wat doelpogingen, die Roberto Luongo nimmer in verlegenheid brachten. Crawford – die aan het begin van de derde periode op een penaltyshot van Burrows zijn belangrijkste redding van de avond verrichtte – hield de gasten echter in de wedstrijd.

En dat brak de Canucks in het derde bedrijf lelijk op. Want hoe langer de bevrijdende tweede treffer uitbleef, hoe nerveuzer de thuisploeg werd. De Blackhawks kregen plotseling kansen, en waar iedere Canadees voor vreesde werd twee minuten voor het einde bewaarheid: de gelijkmaker van Jonathan Toews namens de short-handed Blackhawks: 1-1 en over time.

Alle reden voor een nieuwe meltdown voor de Canucks, zo leek het, maar daar dacht Burrows anders over. Slordig puckverlies van Chris Campoli bracht hem oog-in-oog met Crawford, om dit keer als overwinnaar uit de strijd te komen: 2-1.

Zie hier de samenvatting tussen de Blackhawks en de Canucks.

Foto: zimbio.com

Ook leuk om te lezen