Bijnamen zijn onlosmakend met de sportcultuur verbonden. Supporters en journalisten houden ervan om sporters die uitblinken een ‘nickname’ te geven. Basketballer Michael Jordan dribbelde over het veld als ‘Air Jordan’ of ‘His Airness’, bokser Mohammed Ali noemde zichzelf ‘The Greatest’ en werper Randy Johnson ging als ‘The Big Unit’ door het leven. Eén bijnaam in de honkbalsport intrigeerde mij het meest: ‘Mister October’
Honkballer Reginald Martinez ‘Reggie’ Jackson ontving deze geuzennaam tijdens de World Series van 1977 tussen zijn New York Yankees en de Los Angeles Dodgers. Yankee catcher Thurman Munson werd kort na afloop van een wedstrijd gevraagd voor een reactie, maar Munson zei dat je beter met Jackson kon praten vanwege zijn prestaties in de playoffs. “Go ask Mister October”, zei hij tegen de journalist. Een naam die vanaf dat moment bleef hangen.
Zodra de maand oktober eraan kwam en de World Series op het punt van beginnen stond wist Reggie Jackson het beste in zichzelf naar boven te halen. Zo ook in 1977. Jackson sloeg homeruns in wedstrijd vier en vijf, maar bewaarde het spektakel voor wedstrijd zes. ‘Mister October’ sloeg daarin drie homeruns en haalde zo het kampioenschap binnen voor New York. Een leuk detail is dat Jackson de homeruns sloeg bij drie verschillende werpers en telkens op de eerst gegooide bal.
Voor Jackson telde de regulier competitiewedstrijden niet. De playoffs, dan moest hij er staan. Inmiddels is de rechtsvelder toegetreden tot de Hall of Fame en werkt hij als adviseur voor The Pinstripers. Na Jackson wisten de Yankees nog vele prijzen te pakken, maar een nieuwe ‘Mister October’ stond er nooit op. Aan het einde van het afgelopen seizoen dachten ze er in New York één gevonden te hebben: Cliff Lee.
De 32-jarige werper voldeed aan alle eisen om de nieuwe ‘Mister October’ te worden. Tijdens de World Series van 2009 stond hij voor de Philadelphia Phillies op de heuvel tegen de Yankees. Lee gooide een ‘complete game’ in de 6-1 overwinning in wedstrijd één en kreeg daarin geen runs tegen en noteerde tien strikeouts. Lee vertrok afgelopen seizoen naar de Seattle Mariniers, maar New York was de werper nog niet vergeten en wilde hem via een trade naar The Bronx halen. De onderhandelingen ketsten af.
De Texas Rangers lijfden de werper in en wisten het tot de playoffs te schoppen. Opnieuw moest Lee het opnemen tegen het team dat hem zo graag wilde hebben. Daar stond hij weer op de heuvel in New York. Het leek wel vertrouwd. Lee gooide in wedstrijd drie van de ACLS maar liefst dertien strikeouts in de met 8-0 gewonnen wedstrijd. De supporters konden het niet geloven. Cliff Lee zat New York weer in de weg.
Na het seizoen deden de Yankees er alles aan om de free agent binnen te halen. Gigantische bedragen vlogen over de tafel. Geld was niet het probleem. Dit keer ging het lukken, maar op 15 december besloot Lee om in te gaan op het bod van de Philadelphia Phillies. Zijn oude club bood hem 120 miljoen dollar over vijf seizoenen. “Ik wilde eigenlijk nooit deze stad verlaten”, zei Lee over zijn hereniging in Philadelphia.
Samen met Roy Halladay, Cole Hamels en Roy Oswalt wordt er in de honkbalwereld al gesproken over de beste ‘pitching rotation’ sinds tijden. New York is gewaarschuwd voor de nieuwe ‘Mister October’.
Marco Post (25) is freelance journalist voor o.a. het sportkatern van het Noordhollands Dagblad. Schrijven gaat hem beter af als honkballen, dus daarom volgt hij voor SportAmerika de ontwikkelingen in de MLB op de voet.
Foto: 3.bp.blogspot.com
Phillies samen met SF Giants (ook 4 goede pitchers) de kanshebber voor de World Series. Gelukkig dat voor Yankees niet alles te koop is. Maar niet te veel credits voor ‘pro deo’ Cliff Lee: hij verdient per jaar nog steeds meer dan de totale begroting van een gemiddelde voetbalclub in Nederland.
Comments are closed.