Een kleine week nadat Nick Swisher is getrade naar de Atlanta Braves krijgt hij nog even een trap na van een paar oud-ploeggenoten bij de Indians. Die noemden hem ronduit irritant en ze zijn blij dat hij is opgehoepeld.
Gek werden ze in Cleveland van de Spongebob van het honkbal. Dat onophoudelijke enthousiasme, de bruisende energie en die eeuwige glimlach op zijn gezicht waren ze daar kennelijk goed zat.
Nou is dat niet nieuw. Ook in zijn tijd bij de Yankees was Swish niet altijd even populair in de Major League. In 2012 eindigde hij op de derde plaats bij de verkiezing van de meest gehate speler. Zo’n negen procent van de ondervraagde honkballers vond Nick een zeikerd. “Alles aan hem is irritant. Zijn maniertjes en hoe hij tegen iedereen ‘bro’ zegt. Een uur met hem is gewoon doodvermoeiend.”
Dat van dat ‘bro’ klopt wel een beetje. In interviews zegt hij eigenlijk niet veel meer dan ‘bro’, ‘man’ en ‘dude.’ Tussen die woorden zit dan een bak blije ruis.
Bij een wedstrijd tegen zijn oude club de Yankees vroeg een verslaggever of hij het leuk vond weer in Yankee Stadium te zijn. “Oh bro… Dit is absoluut fantastisch man. Dit stadion is fantastisch.” Hoe was het dat fans je naam riepen? “Oh man, dat was super man.” Veertig seconden later was het gesprek klaar en had Swish dertien keer man en een keer bro gezegd.
Bij de Indians kon het ze aanvankelijk niet veel schelen dat Swisher zo in elkaar zat. De club uit Ohio zocht in 2013 een veteraan die als leider de spelers positief kon oppeppen. Het werkte in het begin ook goed. Fans hielden van hem, droegen shirts met de door hem bedachte term Brohio en Swish speelde prima.
Het ging pas mis toen hij vanaf 2014 beroerd begon te honkballen. Ondanks het slechte spel bleef Swisher gewoon Spongebob, met zijn ogen wijd open en een grote smile.
Intussen veranderden verschillende ploeggenoten langzaam in Octo. Voor wie nog nooit een aflevering van de tekenfilmserie heeft gezien, Octo is de chagrijnige collega en buurman van Spongbob die stapelgek wordt van dat vrolijke gedoe.
Medespelers ergerden zich aan de man die zelf niks presteerde, maar dwangmatig bleef aanmoedigingen alsof hij de leider was. Ze zagen hem niet langer als het gezicht van de club, maar als een overbetaalde cheerleader.
Het is een wat sneu einde voor Swisher in Brohio en ondanks zijn af en toe vermoeiende optimisme gun je hem dit niet. Het in een aardige jongen met zijn hart op de juiste plaats. Zijn stichting ondersteunt kinderen in nood, hij bezocht met oprecht enthousiasme de Amerikaanse troepen in Afghanistan en knipte zijn lange haar om een pruik te laten maken voor kankerpatiënten.
Dat zou je allemaal bijna vergeten nu hij stilletjes verder gaat bij de Atlanta Braves, of om in Swisher-terminologie te blijven: de Bro’lanta Bro’ves.
Welke Indian-spelers Swisher helemaal zat waren is overigens niet bekend. Een paar hebben hun ergernissen stiekem anoniem aan een journalist gelekt. Tja, wie is er dan echt irritant?
Reacties