Strikeforce zag in 2009 al headliners in Gina Carano en Cris Cyborg. De UFC zag in 2013 direct hetzelfde in het allereerste vrouwengevecht ooit in de organisatie. Anno 2018 is het ongeveer eens per drie maanden de avond van de vrouwen, zoals zaterdag voor UFC 222 geldt. Ondanks enkele goede gevechten is de echte knaller nog niet gevonden. Een superfight tussen vrouwen, hoe ver is dat weg?
De wereld van de combat sports is allang niet meer uitsluitend voor mannen. Nog niet zo heel lang geleden was Ronda Rousey bijvoorbeeld nog het gezicht van de UFC. Bovendien staat Ierland net zo goed op de banken voor bokser Katie Taylor als voor Conor McGregor. Dit doet denken aan de manier waarop Germaine de Randamie de Nederlandse harten veroverde met haar optreden voor thuispubliek in Rotterdam in 2016. Met haar entrance overvleugelde ze Alistair Overeem en Stefan Struve.
Vrouwen zijn dus populair. Bovendien is het oogsttijd. Grote gevechten brengen grote sommen geld in het laatje. Het is daarom interessant om eens te kijken of een superfight tussen twee vrouwelijke toppers op korte of middellange termijn mogelijk kan zijn. Wie zijn potentiële kandidaten en waar zijn de valkuilen voor dergelijke events te vinden?
BAAS TEGEN BAAS
Negen jaar na het allereerste vrouwen-main-event in Strikeforce keert één van de hoofdrolspelers opnieuw terug als belangrijkste attractie op een UFC-evenement. Zaterdagavond staat Cris Cyborg tegenover Yana Kunitskaya als main event van UFC 222. Kunitskaya, de bantam-baas van de Invicta-organisatie, doet bij haar UFC-debuut direct een gooi naar een titel. Cyborg is immers de vedergewichtkampioen van de UFC.
Toch neemt niemand het woord superfight in de mond voor deze ontmoeting. De ene kampioen komt uit tegen de andere kampioen. Tot zover wordt er weliswaar binnen de kaders van een superfight gewerkt. Bovendien werkt het mee dat de hoofdrolspelers verschillende karakters hebben. Of het gevecht echter de trend van de terugvallende PPV-buys waar de UFC in 2017 mee te maken had gaat doorbreken, dat valt te betwijfelen. Daar wringt dan ook de schoen.
Waar Rousey vanaf het eerste moment een aantrekkelijke factor was, is het sinds het vertrek van de Californische ster flink zoeken naar een volgend kijkcijferkanon. Sterker nog, slechts Brock Lesnar en McGregor waren betere posterboys voor de organisatie. Headliners Holly Holm, Valentina Shevchenko, Amanda Nunes en Cyborg konden daar niets aan veranderen, zelfs niet in gevechten tegen elkaar. De lat die door Rousey gelegd is — goed voor driemaal rond de miljoen betalende kijkers — ligt hoog.
RECORDAVOND
Ook de 1,2 miljoen aankopen van UFC 200: Tate vs Nunes zullen komende zaterdag ver buiten bereik blijven. Dat is ook niet zo vreemd, want UFC 200 bevatte naast de vrouwenheadliner bijvoorbeeld ook Velasquez vs Browne, Aldo vs Edgar, Cormier vs Silva en Lesnar vs Hunt, terwijl in de originele blauwdruk ook de naam van Conor McGregor terug te vinden was. Hij werd pas kort voor aanvang van UFC 200 teruggetrokken.
Of de kijkers destijds echt de portemonnee uitsluitend voor Tate en Nunes trokken, valt natuurlijk sterk te betwijfelen. Als match-up hoeft Cyborg versus Kunitskaya nauwelijks onder te doen voor de hoofdmaaltijd van UFC 200 destijds. Als Tate en Nunes de publiekstrekkers waren, dan zou zaterdag een recordavond te verwachten zijn geweest. McGregor verkocht sindsdien als bokser al 4,3 miljoen losse tv-tickets en is ook deels verantwoordelijk voor de 1,6 miljoen verkopen van UFC 202, het absolute UFC-record. Tel daar Silva en Lesnar bij op en de echte reden is gevonden.
PPV-PROBLEEM
Dit geeft ook direct aan wat in ieder geval vooralsnog een probleem blijft. Ook de grote mannelijke sterren zijn momenteel niet in staat om de allerhoogste PPV-inkomsten te genereren in onderlinge duels. Twee gevechten in 2017 waar lang naar werd uitgekeken, Cormier vs Jones II en Bisping vs St-Pierre, moesten genoegen nemen met plek 20 en 21 op de all-time verkopenlijst. Als deze gevechten al geen superfights zijn, welke ontmoeting kwalificeert dan wel?
Toch zegt de match-up van zaterdagavond wel iets. Als er op dit moment al een vrouwelijke superfight aan de horizon te vinden is, dan moet het een gevecht waarin Cris Cyborg verschijnt zijn. Na de scalp van Holm te hebben gegrepen in december, is het nu mogelijk de beurt aan Kunitskaya. Ondertussen is het vizier ook gericht op Amanda Nunes, de bantamkampioen in de UFC.
De beste vrouwen in de vechtsport zijn namelijk in de MMA-sport te vinden. Enige tijd leek Cyborg versus Nunes zelfs het main event te worden van het belangrijke UFC-evenement in de eerste week van juli, wanneer de organisatie jaarlijks zijn fight week in Las Vegas houdt. Die plek ging echter naar Miocic versus Cormier. Dat is immers wel een superfight met de potentie om de UFC uit het pay-per-view-slop te halen.
BOKSEN MET KATIE TAYLOR
Er is echter meer in de wereld dan het verkopen van een gevecht. Uiteindelijk is het natuurlijk te doen om het onderlinge duel. Hoe groter de kwaliteiten van de kemphanen, hoe hoger de lat der verwachting zal worden gelegd. In dat opzicht kan het dus weleens zo zijn dat buiten de octagon gekeken moet worden.
Boksgevechten willen nog wel flinke sommen genereren. Wanneer het gaat over superfights, dan gaat het daarom over het algemeen over een gevecht in de boksring. Alleen al om die reden lijkt het dan dus vaker om Holly Holm dan om Cris Cyborg te gaan, zeker ook omdat Holm een flinke boksachtergrond heeft (33-2-3). Nog meer omdat het vrouwelijke boksuniversum een schier onverslaanbaar beest heeft rondlopen: Katie Taylor.
Zelfs het agentschap van Taylor, Matchroom Sports, ziet het duel wel zitten, terwijl Matchroom-baas Eddie Hearn juist bekendstaat om zijn aversie tegen alles behalve boksen in Europa. Holm liet echter al snel weten dat een terugkeer in de boksring niet in de plannen voorkomt. Dat Holm er geen zin in heeft, betekent niet dat Taylor geheel uit het plaatje verdwijnt.
Taylor kan op dit moment het best omschreven worden als de Floyd Mayweather van het vrouwenboksen, maar dan met een schepje erbovenop. Zoals de naam Cyborg altijd in de UFC met supergevechten wordt geassocieerd, zo wordt die van Taylor eigenlijk in elk verband hiermee geassocieerd. Bovendien was ze in 2017 als voorgerecht op elke grote bokscard in Engeland te vinden. Holm laat het dan liever aan zich voorbijgaan, maar het is slechts een kwestie van tijd voordat de juiste tegenstander wel gevonden is.
HEATHER HARDY
Knuffelkampioen Heather Hardy is zo’n type. Hardy (20-0-1) domineerde het boksen op gelijke manier als Taylor (8-0-0) momenteel doet. Taylor sloeg zich binnen vijf gevechten naar een titel, Hardy binnen zeven. Inmiddels is ze aan een zegetocht in de octagon begonnen. Onder de vlag van Bellator won ze twee van haar eerste drie gevechten. Haar laatste gevecht, tegen Ana Julaton kwam haar zelfs op wat kritiek te staan vanwege grote mate van saaiheid. De lat voor Hardy ligt hoog.
Ze haastte zich echter wel te zeggen dat MMA slechts de beste manier was om haar rekeningen te betalen op dit moment. De bokssport is nog altijd de sport waar ze zich het meest thuis voelt. Daaruit valt dus ook op te maken dat Hardy, in tegenstelling tot bijvoorbeeld Holm, wel oren zou hebben naar een titanenstrijd, zeker ook wanneer de prijzenpot voldoende groot is.
Overigens komt Julaton ook uit het boksen. Voor haar geldt min of meer hetzelfde als voor Hardy: het boksen is een liefde, maar MMA betaalt de rekeningen. De Bellator-organisatie heeft dit ook ingezien en heeft aangegeven graag als decor voor cross-over-gevechten te willen dienen. Julaton durfde zelfs te stellen dat Mayweather versus McGregor slechts het begin van de mogelijkheden was. Waar velen dit juist als niet te overtreffen zien.
DE TOEKOMST
Of de huidige verzameling van gevestigde namen uiteindelijk zal leiden tot het eerste echte supergevecht, valt te bezien. Wat zij echter wel voor elkaar hebben gekregen is dat de aanwas flink groter is. Onder die talenten zijn voldoende vrouwen te vinden die misschien op termijn wel de servers van de PPV-aanbieders kunnen laten doorbranden.
Iemand die in ieder geval die potentie heeft is bokser Natasha Jonas. Jonas is echter wel al wat ouder en zal dus misschien al binnen een jaar de strijd met bijvoorbeeld Taylor aan moeten gaan. Recentelijk gaf ze zelf aan hier voorlopig niet mee bezig te zijn.
Na enkele goede optredens in andere organisaties is de UFC sinds oktober 2017 Aspen Ladd rijker. Ladd stond zesmaal als prof in de octagon en won alle keren. Slechts eenmaal bereikte een gevecht de volle vijftien minuten. Met haar 22 jaar is er nog voldoende ruimte voor groei. Ladd is op 21 april weer te zien.
Dan is er nog Angela Lee. Lee was net geen meisje meer toen ze op 19-jarige leeftijd al kampioen werd in het atoomgewicht in de ONE-organisatie. De Canadese van Chinees-Koreaanse afkomst heeft inmiddels acht MMA-profgevechten op haar naam staan en deed daarin haar bijnaam Unstoppable in ieder geval eer aan. Ze is nu 21 en nog ongeslagen. Het enige nadeel voor Lee is dat ze in tegenstelling tot alle voorgenoemde vrouwen geen bantam of vedergewicht is. Ze heeft nog flink wat groei nodig.
Coverfoto: Archief
Topfoto: Flickr/The Commons
Reacties