De UFC is een maand lang op toernee. Na vorige week Stockholm te hebben bezocht landt de MMA-organisatie deze week in Rio de Janeiro. De komende weken staan ook nog Auckland en Kallang op het programma voordat men weer terugkeert naar de USA. Waar in Stockholm de lichtzwaargewichtklasse van enige helderheid werd voorzien, gaat het in Rio om duidelijkheid in het verdergewicht.
De top van de keten
Vraag een willekeurige combat sports-fanaat wie de grootste mma-vechter in het vedergewicht aller tijden is en negenennegentig procent van de ondervraagden zal José Aldo als antwoord produceren. Dat is ook niet zo vreemd want buiten een Conor McGregor en een eenmalig uitstapje naar het lichtgewicht in zijn jonge jaren heeft Aldo gedurende zijn carrière eigenlijk niemand te vrezen gehad.
De verliespartij tegen McGregor betekende echter wel dat hij de titel in het verdergewicht kwijtraakte. Er zijn sindsdien maar weinig belts in de wereld van de vechtsport geweest waar zo veel tumult om is geweest als deze. McGregor ging door en pakte na het verdergewicht ook de lichtgewichttitel. Intussen had Aldo Frankie Edgar een pak rammel gegeven en won de interim titel op UFC 200. Vervolgens werd hij zonder opnieuw te vechten opnieuw de defintieve titelhouder. Dit kwam omdat McGregor vanwege zijn lichtgewichttitel de vedergewichttitel niet meer verdedigde.
In de tussentijd maakte Max Holloway naam voor zichzelf door de ene na de andere wedstrijd met speels gemak te winnen. Toen hij ook nog eens werd geconfronteerd met een Anthony Pettis die het gewicht miste stond niets hem in de weg om de interim titel te pakken. Zo staan er zaterdagavond dus twee vechters tegenover elkaar die beide een titel hebben gepakt zonder er ‘echt’ voor te hebben hoeven vechten.
De geest van McGregor
Zoals in vrijwel alles wat met UFC, MMA, boksen of verder- danwel lichtgewichten te maken heeft hangt de geest van Conor McGregor ook over dit gevecht. Al is het alleen al omdat beide heren door de Ier verslagen zijn en dus eigenlijk de huidige nummers twee en drie zijn, at best. Omdat de man zelf zich momenteel vooral op boksen richt tellen dergelijke resultaten uit het verleden niet langer.
De man die in Rio de Janeiro met de armen in de lucht uit de octagon stapt mag zich zonder twijfel koning van de verdergewichtjungle noemen. De kans is bovendien groot dat hij dit vervolgens ook voor langere tijd zal blijven. Buiten Aldo en Holloway is er op dit moment niemand binnen de gewichtsklasse die ook maar in de buurt van dit tweetal kan komen. Buiten de man die dus niet langer geïnteresseerd is in deze titel, natuurlijk.
Kwaliteit versus kwantiteit
Het duel tussen Aldo en Holloway zal er vooral één zijn van kwaliteit versus kwantiteit. Aldo is een vechter die vooral bekend staat om zijn fabelachtige benenwerk. Zowel het dansen door de octagon als zijn low kick zijn van het hoogste niveau. Het is dan ook enigszins een cliché aan het worden om over de benen van Aldo te beginnen. Wat verder opvalt aan Aldo is dat hij heel erg gericht werkt. Hij plaatst zo’n acht strikes per minuut. Daarvan komt net iets minder dan vijftig procent aan. Door het tempo laag te houden kan hij zeer geplaatst aanvallen. Holloway is echter zeer goed in het verwerken van rake klappen.
Het zal zijn 25-jarige tegenstander er dan ook alles aan gelegen zijn om het tempo te kunnen bepalen. Holloway plaatst namelijk tweemaal zoveel strikes per minuut, rond de veertien. Ook voor hem is net iets minder dan de helft raak. In tegenstelling tot Aldo moet Holloway het dus vooral van combinaties hebben, daar zijn kracht soms wat te wensen over laat. Dit zal dan ook zijn voornaamste probleem zijn tegen de defensief immer sterke Aldo.
Reacties