Had er nog iemand twijfels over de gezondheid (enkel) en uithoudingsvermogen van Derrick Rose? Op vrijdag ontzenuwde de MVP (voor even?) allen die denken dat zijn accu bijna leeg is. Met liefst 44 punten, een persoonlijk record, loodste hij zijn Chicago Bulls op imponerende wijze in Atlanta langs de Hawks.
Neemt niet weg dat de twijfel de afgelopen week was toegeslagen in de Windy City. De stad realiseerde zich dat de Bulls gedurende de voorbije 82 reguliere competitiewedstrijden als enige ploeg constant in de hoogste versnelling had gespeeld. En waar de meeste (meer ervaren) playoff-opponenten in staat zijn om in het naseizoen nog een tandje bij te schakelen, daar zat Chicago dus al maanden geleden aan z’n top.
Voeg daarbij dat Rose, als de Bulls’ main man, in ruim negentig procent (bescheiden inschatting) van die 82 duels vol gas heeft moeten geven, en de twijfel is verklaard. De Pacers waren al een zware dobber, de Hawks zijn wellicht ook nog te doen, maar de ontketende Miami Heat of Boston Celtics worden straks teveel van het goede. Zoiets.
Want laten we wel wezen. Derrick Rose is de Chicago Bulls, en de Chicago Bulls is Derrick Rose. En als de MVP in de playoffs niet kan laten zien wat hij in de reguliere competitie deed, dan kan Chicago een zevende NBA-titel op z’n buik schrijven.
En laat er geen misverstand over bestaan: de Bulls gaan voor de titel. Natuurlijk, voorafgaand aan dit seizoen werd er gerekend op de playoffs, en gehoopt op de tweede ronde. Maar gaandeweg werden de verwachtingen aangescherpt. Wie het seizoen eindigt met het beste record van de league, en bovendien de MVP binnen de gelederen heeft, die gaat voor het hoogste. Al het andere is een deceptie.
Tenzij de man waar alles om draait z’n laatste reserves heeft verbruikt, natuurlijk.
Als klap op de vuurpijl ging number one ook nog eens twee keer door zijn linkerenkel. Eerst tegen de Pacers, vervolgens in de slotseconde van Game 1 tegen de Hawks. Rose blijft weliswaar volhouden dat ,,alles okay” is, maar de geruchten willen dat een MRI deze week uitwees dat hij wel degelijk een tweedegraads verzwikking heeft opgelopen.
Met andere woorden: z’n enkelband is gedeeltelijk ingescheurd en voor volledig herstel staat tien weken.
Rose’ spel in de playoffs leek die berichten te onderschrijven. Zijn welbekende harde penetratie richting de basket bleef uit, en veel van zijn jumpschots kwamen net tekort. En omdat de afzet hem in de steek liet, forceerde hij zijn schoten in Game 3, met als gevolg dat de meeste hun doel net misten.
De MVP zelf wilde van geen blessure weten. ,,Echt, I’m fine. The ankle is fine“, bleef hij antwoorden. ,,Ik moet alleen m’n schoten maken, dat is alles.”
Op vrijdagavond, in de vijandige Phillips Arena, voegde hij de daad bij het woord. Van meet af aan ging Rose hard naar de basket, en zijn jumpshot, zowel van midrange als van buiten de arc, troffen meestal feilloos doel. Het resultaat: 44 punten, 7 assists, 5 rebounds, een block en een steal.
Een Rose in deze vorm kan, met behulp een goede defense, iedereen verslaan. De vraag is alleen of er vrijdag in Atlanta sprake was van meer dan alleen een oprisping.
Foto: yahoo.com
Reacties