Zaterdag staat UFC 199 op het programma. De main event is een gevecht om de Middleweight titel tussen kampioen Luke Rockhold en de Brit Michael Bisping. De Co-Main event is misschien wel veel spectaculairder. Tegenover elkaar staan eeuwige rivalen Dominick Cruz, de regerend Bantamweight kampioen en diens Urijah Faber. De twee heren staan op zaterdag voor de derde keer tegenover elkaar, en beide staan te popelen om elkaars gezicht te verbouwen. Het vuur is in de aanloop naar het gevecht opnieuw tot hoge temperatuur gestegen.
Al bijna tien jaar staan de heren elkaar naar het leven. De twee kunnen elkaar niet luchten en zouden het allerliefst niet in elkaars gezelschap bevinden. Behalve als het gaat om de Octagon, wanneer ze noodgedwongen bij elkaar komen. Dat levert altijd spetterende gevechten en kleurrijke argumenten op. Faber is in zijn carrière 33-8, Cruz 21-1, slechts één verliespartij, uitgerekend tegen Faber.
Historie
De eerste keer kwamen ‘The California Kid‘ Faber en ‘The Dominator‘ Cruz tegenover elkaar in de WEC, de voorganger van de UFC, waaruit de huidige organisatie is ontstaan. Het gevecht vond in de Featherweight divisie plaats, op 145 pounds. Faber was de titelhouder en voor Cruz was het de eerste keer dat hij aan het grote werk mocht ruiken. Het duurde niet lang voordat er kwaad bloed werd gezet. Cruz zette bij promotieposters die de fans meenamen om te tekenen zijn krabbel pontificaal over het gezicht van Faber. Daarmee was de toon snel gezet. Faber was hier uiteraard niet van gediend en nam het zich voor om het Cruz dubbel en dwars betaald te zetten. Hetgeen ook geschiedde. Faber maakte in de Octagon gehakt van de jonge Cruz en zette in de eerste ronde een ‘guillotine choke’ op Cruz en hield zelfs nog bij het aftikken de choke nog even vast. De Dominator bleef verbouwereerd en teleurgesteld achter terwijl de WEC belt weer om de middel van Faber werd geschoven. Het beeld werd op het netvlies van Cruz opgeslagen en stak een vuur onder hem aan.
Vier jaar daarna waren de rollen omgedraaid. Cruz had zich in de Bantamweight divisie van de WEC opgewerkt tot kampioen, en inmiddels was de WEC overgegaan in de UFC. Cruz zou zijn kersverse UFC titel voor het eerst verdedigen tegen.. je raadt het al, Urijah Faber. Het gevecht werd een waar schouwspel. Bij het knipperen van de ogen liep men de kans om verscheidene stoten simpelweg te missen, zo rap en snel was het tempo. Dominick Cruz was als een bliksemschicht, vliegensvlug dartelde hij naar Faber toe om een paar combinaties af te leveren, om zich daarna rap uit de voeten te maken, uit de gevarenzone. Ook Faber liet zich zeker niet onbetuigd. Met een paar harde stoten kon hij Cruz tegen het canvas slaan, en bij de clinches scoorde Faber telkens weer bij het breken. Cruz bleef echter zijn spel spelen. Met felle combo’s, vaak eindigend met trappen, probeerde hij Faber te slopen. Dat gebeurde echter niet. Faber bleef overeind en was zeker niet de mindere van Cruz. Het gevecht ging de volle vijf rondes zo door. De jury besliste in het voordeel van Cruz, dit keer was het Faber die teleurgesteld achter bleef. Cruz had zijn revanche.
Er brak echter een moeilijke tijd door voor de kampioen. De derde match tegen Faber stond eigenlijk al gepland voor Juli 2012, op UFC 148. Cruz raakte echter zwaar geblesseerd aan zijn knie en moest verstek laten gaan. Het bleef echter niet hierbij. Maar liefst 3,5 jaar was Cruz uit de roulatie door verschillende zware blessures. De UFC moest noodgedwongen de Bantamweight titel van de Dominator afpakken. Er volgde een lange, zware strijd om weer fit te worden. Een strijd die het karakter en de wil van Cruz danig zou testen.
Het blessure leed gaf Cruz de kans om zich van een andere kant te laten zien. Als commentator en analyst bleek Cruz van onschatbare waarde voor FOX. Zijn uitgebreide kennis en uitmuntende manier van uitleggen hielden kijkers aan de buis gekluisterd. Maar de vechter had nog teveel vuur in zich om zich te beperken tot commentaar geven. De drang naar strijd bleef onverminderd aan hem trekken.
De twee aartsvijanden hadden echter geen Octagon nodig om tegen elkaar te strijden. Op de immer populaire serie van de UFC, the Ultimate Fighter, stonden de twee in seizoen 15 tegenover elkaar als coaches. In de show bleek opnieuw dat de twee elkaar het daglicht in de ogen niet gunnen. De beledigingen vlogen heen en weer, zowel Faber als Cruz gaven later toe dat ze enorm veel moeite hadden om zich in te houden. Tot een handgemeen kwam het niet, maar het had niet veel gescheeld.
Cruz dominant
Dominick Cruz heeft zich een geheel eigen vechtstijl toegeëigend, eentje die door niemand nagebootst kan worden. Als een marlijn duikt hij vanuit vreemde hoeken naar zijn tegenstander toe, om met bliksemsnelle combinaties rap toe te slaan. Om schade aan zichzelf te beperken, is hij net zo snel uit de gevarenzone als dat hij er in duikt. Zijn voetenwerk is ongeëvenaard en zijn cardio is zo sterk dat hij dit gemakkelijk vijf rondes volhoudt. Cruz moet het ook hebben van zijn sterke worstelwerk en zijn uitstekende timing. Als er dan toch iets genoemd moet worden dat als minpunt kan worden beschreven, dan is het zijn gebrek aan knockout power. Iets wat Urijah Faber niet kan laten te om telkens naar voren te schuiven wanneer het over zijn aartsrivaal gaat. Cruz blijkt echter tot nu toe een puzzel die door niemand opgelost kan worden. Brengt Faber hier op zaterdag verandering in?
Faber zeker niet kinds
Zijn bijnaam mag dan de ‘California Kid’ zijn, Urijah Faber is zeker geen kinderachtige vechter. De kleine, maar felle krijger uit Sacramento heeft uitstekende submissions in zijn trukendoos, waaronder de guillotine choke, die Cruz aan den lijve heeft mogen ondervinden. Zijn favoriete wapen is echter de ‘overhand right’, een stoot die al vele tegenstanders als een duveltje uit een doosje op zich af hebben zien komen.
Faber heeft geen vrees en heeft al luttele keren tegenover mannen gestaan die veel groter en beter leken als hijzelf. De leider van Team Alpha Male heeft als zwakke punt dat hij kwetsbaar is tegen lowkicks, iets wat Jose Aldo in hun gevecht maar al te pijnlijk duidelijk maakte.
Faber kon na de partij tegen de Braziliaan een paar dagen niet zonder hulp lopen. Echter is de leider van Team Alpha Male volgens eigen zeggen nu in de beste vorm van zijn leven. Zal het genoeg zijn om Cruz van de troon te stoten?
Herovering
Tijdens de afwezigheid van Cruz veranderde de Bantamweight titel verscheidende keren van eigenaar. Renan Barao liep er een tijd mee rond, maar verloor de titel aan toenmalig Alpha Male lid TJ Dillashaw. Ongewild plaatste Dillashaw daarmee een schietschijf op zijn rug. In het begin van dit jaar kon Cruz ‘zijn’ titel terug gaan halen, immers had hij de titel nooit in de ring verloren. In Boston was de Mexicaan als vanouds. Dillashaw ontving een paar fikse combinaties, maar kon Cruz pas in de laatste ronde pas flink raken met prima getimede low kicks. Het was echter niet voldoende voor TJ, Cruz had de jury met zijn agressieve en ontwijkende stijl in de palm van zijn hand genomen. Faber zag met lede ogen live hoe de Dominator de titel heroverde.
De intense rivaliteit tussen de twee kemphanen is over de jaren alleen maar toegenomen, over en weer wordt er met modder gegooid en wordt elke kans om elkaar te beledigen met dank aangenomen. Zo noemde Faber Cruz gekscherend ‘The Decisionator’, daarmee doelend op het feit dat Cruz zijn tegenstanders niet afmaakt, maar telkens op punten als winnaar uit de strijd komt. Cruz daarentegen noemt Faber ‘TJ Dillashaw’s grandpa’, daarmee weer doelend op het feit dat Faber Dillashaw wegwijs maakte in de MMA, om vervolgens TJ te zien vertrekken naar een ander team. Iets wat Cruz ook voortdurend naar voren haalt, om nog maar eens extra zout in de wond te strooien.
Faber beschuldigde Cruz al eens van dopinggebruik, iets wat hij overigens ook richting het adres van TJ Dillashaw slingerde. Of het waar is, laten we even in het midden. Cruz op zijn beurt vind dat Faber nog steeds dezelfde vechter is en zich in al die jaren niet verder heeft ontwikkeld. Frappant vindt hij het bovendien dat Faber in zijn afwezigheid nooit kampioen is geworden of überhaupt voor de titel heeft gevochten. Faber is in zijn UFC carrière 0-3 in titelgevechten en ook dat wrijft Cruz maar al te graag in. Er kan een heel hoofdstuk geweid worden aan de verscheidende denigrerende opmerkingen aan elkaars adres, maar om het kort te houden, de heren kunnen elkaars bloed simpelweg wel drinken.
Aan de vete lijkt geen einde te komen. Alhoewel insiders denken dat het weleens de laatste kans van Urijah Faber zou kunnen zijn om een titel te pakken. De California Kid is inmiddels 37 jaar en draait al 13 jaar mee in de MMA wereld. Bij opnieuw een verliespartij tegen Cruz moet er ernstig rekening mee gehouden worden dat de leider van Team Alpha Male zo langzamerhand een stap terug gaat doen. Faber zelf wil daar echter helemaal niets van weten. Mocht Faber winnen, wordt het voor de UFC onmogelijk om niet zo snel mogelijk deel 4 te organiseren. En wat is de rol van TJ Dillashaw in dit geheel? De voormalig kampioen is inmiddels voor beide heren een geduchte en tevens gehate rivaal geworden, is er plaats voor een derde in deze bittere rivaliteit? De tijd zal het leren. Eén ding staat vast: Faber en Cruz zullen nooit maatjes worden, het zijn aartsvijanden voor het leven. Het gevecht op zaterdag op UFC 199 zal daar niks aan veranderen.
Foto: Archief / Getty Images en UFC (Zuffa)
Reacties