COLUMN: NY

Op een gegeven moment begon zelfs Spike Lee te knikkebollen. Op zich is het een prestatie, het meest opgewonden standje langs de Amerikaanse velden stil spelen. Maar om het nou net te doen op het moment dat ik naar New York ben afgereisd, vond ik wat minder te prijzen. Als basketbal –zoals ze in The States graag zeggen– poetry in motion hoort te zijn, dan was dit ongeïnspireerde Sinterklaasrijm, afgeraffeld door een veld vol hakkelende brooddichters.

Toen ik een jaar of drie geleden in de nok van het Madison Square Garden aanzag hoe de Knicks een pijnlijke persiflage op het basketbalspel op het parket legden, waren ze er in de Grote Appel al aan gewend. Sinds Patrick Ewing in 2000 was afgedankt door de clubbobo’s, waren de Knicks veroordeeld tot de kelder van de league.

Tot dit seizoen. Na het aantrekken van powerhouse Amar’e Stoudemire in de zomer en maanden van opzichtig geflirt, lukte het afgelopen week dan ein-de-lijk om Carmelo Anthony in een oranjeblauwe Knickerbocker te hijsen. En daar houdt het niet bij op. New Yorks driedelige pakkenbrigade is alweer hard aan het zuigen om ook point guard Chris Paul uit New Orleans los te peuteren.

Ik begrijp dat geld de smeerolie van de sport is geworden, maar ik houd niet van bij elkaar gekochte sterrenteams. Natuurlijk, er is weinig mooier dan een stel goede spelers in hetzelfde shirt, maar desondanks kijk ik nu al uit naar het moment dat de landstitel opnieuw aan die arrogante koppen van Real Madrid voorbij gaat. Dat hele idee dat succes wel jouw kant op valt zolang je er maar geld tegenaan blijft smijten. Ik wil het gewoon niet geloven.

Op papier heeft de NBA daar een doeltreffend middel tegen. U wilt vijf sterspelers aan uw team toe voegen? Prima joh. Zolang hun gezamenlijke loon maar niet boven het salarisplafond uitkomt. Gary Payton en Karl Malone tekenden in 2003 zo voor een boekenbon en een bord spaghetti bij de Lakers, vastberaden als ze waren om aan het eind van hun loopbaan alsnog een ring aan hun vinger te schuiven. Helaas kent de regel nog flink wat uitzonderingen, maar sinds het recente Carmelodrama is de NBA sterk van plan om ook die laatste clausules in één haal uit de boeken te scheuren.

Anthony ging voor het grote geld –geef hem eens ongelijk– maar New York verloor daardoor vier van haar vijf starters om voor hem plaats te maken. De stad verdient een team dat meespeelt om de knikkers, maar slechts een dynamisch duo is nog steeds geen garantie voor succes. Doe maar rustig, Spike. Ik maak je wel wakker.

Matthijs Meeuwsen (26) is freelance journalist voor o.a. het Algemeen Dagblad en Nieuwe Revu. Voor SportAmerika geeft hij zijn kijk op zijn andere grote passie: de NBA.