Column: Natte krant

“Wie denk je dat mensen liever aan slag zien? Een echte homerunhitter of een pitcher die slaat alsof hij een natte krant in zijn handen heeft?”, vraagt Max Scherzer zich af. “Willen ze liever naar mij of Big Papi kijken?”

De werper van de Nationals vindt dat pitchers die slaan hun langste tijd wel hebben gehad. Ze kunnen er weinig van en het is nog gevaarlijk ook. Zelf raakte Scherzer aan slag geblesseerd en collega Adam Wainwright scheurde bij een swing zijn achillespees.

Discussie

Over wel of niet een mannetje voor de pitcher laten slaan discussiëren ze in de National League (NL) al een tijdje. Dat begon in 1973 toen de American League (AL) een Designated Hitter (DH) invoerde.

Critici riepen direct dat met een DH honkbal minder puur zou zijn. “Net als het bombarderen van Cambodja, partnerruil en kettingen voor mannen hoort dit bij de bizarre en stompzinnige avonturen uit de jaren zeventig”, vond schrijver Michael Chabon.

Ook Sparky Anderson was tegen. “Het maakt de sport belachelijk. Ik vind het niks en ik zal altijd blijven zeggen dat het niks is.” Dat hield de oud-coach overigens niet lang vol. “Ik ben van gedachten veranderd. In plaats van niks, vind ik het nu waardeloos.”

Het spel zou in essentie te veel veranderden. “Ik ben geen fan”, zei Davey Johnson. “Met een pitcher aan slag moet je veel strategischer denken. Je moet moeilijke beslissingen nemen zoals wanneer je hem gaat wisselen. Met een DH kun je in je schommelstoel coachen.” Dat vond Jim Leyland dan weer onzin. “Met een DH is juist moeilijker coachen. Zonder weet je tenminste wanneer je pitcher er uit moet. Zodra je achter staat vervang je hem voor een pinch-hitter.”

Vistochtje

Het scheelde trouwens niet veel of de National League had al lang een DH gehad. In 1980 leek een meerderheid van de clubs voor. De Phillies bleken de beslissende stem te hebben, maar eigenaar Ruly Carpenter twijfelde. Hij besloot op het laatst toch akkoord te willen gaan. Zijn club kon op dat moment de regel goed gebruiken, want ze hadden twee zwakke veldspelers die wel goed konden slaan.

Carpenter stuurde zijn rechterhand Bill Giles naar de NL-vergadering en ging zelf met een bootje het water op om lekker te vissen. Tijdens de meeting bleek dat de DH-regel pas anderhalf jaar later in zou gaan. Giles twijfelde, kon zijn baas niet bereiken en stemde blanco. De Pirates en Astros volgden de Phillies en het voorstel werd afgewezen.

Jaren later is Carpenter blij dat het allemaal zo is gelopen. Hij hield niet echt van de DH-regel en belangrijker nog hij ving die dag 39 zalmen, twee schollen en een haai.

https://www.youtube.com/watch?v=jBco0H3g-tc

Zo heeft de Major League dankzij een vistochtje nog altijd verschillende regels. Dat was al ingewikkeld, maar werd in 2013 alleen maar lastiger toen de Astros overstapten naar de AL. Vanaf dat moment telden beide Leagues vijftien clubs. Dat betekent dat er iedere dag een Interleague-wedstrijd is waarbij één team zijn regels moet aanpassen. “Ik heb het altijd verwarrend gevonden”, oordeelde ESPN-journalist Tim Kurkjian. “Ik denk dat over honderd jaar historici tegen elkaar zeggen: ‘waar waren ze toen toch mee bezig?’”

Uniforme regels zou een stuk overzichtelijker zijn. DH of geen DH? Scherzer heeft voor de MLB-bazen het dilemma vast versimpeld: meer spektakel en homeruns of de romantiek van een natte krant.

Foto’s: Getty Images